دارچین از دوران گذشته در انواع غذا ها به کار میرفته و حتی قبل از ساختمان اهرام ثلاثه مصر، برای درمان امراض مختلف مصرف میشد.
درخت دارچین فقط در مناطق گرم میروید؛ بهترین نوع دارچین در کشور چین رشد میکند. در زمان قدیم از نظر قیمت معادل طلا وعاج بوده و قبل از میلاد مسیح در مصر از آن برای مومیائی کردن مردهها استفاده میکردند.
چینیها اعتقاد دارند دارچین راز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سالم و جوان نگه میدارد.
ضعف بدن به هر دلیلی که باشد ( پیری، فرسودگی روحی و یا نقاهت بعد از بیماری) دارچین برای رفع آن موثر خواهد بود. دارچین کلیهها را گرم و پا درد را از بین می برد؛ کم خونی را درمان و جریان خون را نیز زیاد میکند.
بعد از خوردن چای دارچین، شخص مممکن است احساس کند که همه چیز را زیبا و آرام میبیند. این خاصیت آرام کننده و شاد کننده دارچین است. در حقیقت میتوان گفت: دارچین نوعی والیوم گیاهی است.
دارچین پایین آورنده تب است و به مقدار زیادی اثر پینیسیلین و آنتیبیوتیک را دارا است.
تحقیقات نشان داده دارچین میتواند باکتری، میکروب، قارچ، ویروس، پارازیتهای مختلف را از بین ببرد و این اثر را در کمتر گیاهی میتوان یافت. به همین دلیل در درمان عفونتهای داخلی و خارجی بدن موثر است. از دارچین برای جلوگیری از کپک در بسته بندی مواد غذایی نیز استفاده میکنند.
دارچین محافظ قلب، خوشبو کنندهی دهان، برطرف کنندهی اسهال و نفخ و ضد دیابت است.
در گذشته بسیاری از طبیبان به بیماران خود چای دارچین میدادند. البته باید توجه داشت علاوه بر فواید زیاد این ادویه، مصرف بیش از حد آن نیز مشکل آفرین خواهد شد که برای بهرهمند شدن از خواص زیاد دارچین بهتر است به میزان کافی و متعادل مصرف شود.
0 نظر
خوب بود مرسی
سلام
ممنون از اطلاعات خوبتون
لطفا میزان مصرف اون در چای روزانه چقدر باید باشد.
متشکرم