1
این رصدخانه در حقیقت محل قرارگیری تلسکوپ کاشف یک کیلومتر مربعی استرالیا است که توسط سازمان تحقیقات علمی صنعتی استرالیا اداره می‌شود. تلسکوپ ASKAP قادر است تا سیگنالهای کهکشانی را از دورترین مکانهای جهان هستی که منابعی از انرژی و امواج صوتی هستند، دریافت کند. الین سادلر استاد اخترفیزیک دانشگاه سیدنی می‌گوید دلیل اصلی ساتع شدن چنین امواجی از سوی کهکشانها، وجود سیاه‌چاله‌های عظیم در مرکز آنها است.
او می‌گوید: «اگر این سیگنالهای رادیویی اتز میان گاز هیدروژن عبور کنند، باعث ثبت یک فرکانس خاص در انها می‌شود درست مانند امواج مختلفی که به شبکه‌های رادیویی گوناگون اختصاص دارند. این موضوع می‌تواند فاصله تا منبع هیدروژن را به شما بگوید. و این همان چیزی است که تلسکوپ ASKAP اندازه گیری می‌کند.»
کهکشان تازه یافته PKS B1740-517 نامگذاری شده و در جنوبی ترین نقطه آسمان، نزدیک به صورت فلکی آتشدان قرار دارد. امواج رادیویی تولید شده توسط این کهکشان باید فاصله ۵ میلیارد سال نوری را بپیمایند تا به زمین برسند. برای درک بهتر مسافت و زمان، باید گفت که این امواج زمانی کهکشان PKS B1740-517 را ترک کرده اند که هنوز خورشید ما متولد نشده بوده است.
تلسکوپ ASKAP به این دلیل قادر به دریافت و اندازه‌گیری چنین امواجی است، که در نقطه‌ای بیابانی و دوردست از استرالیا واقع شده. موضوع این است که چنین امواجی به راحتی توسط سیگنالهای تولید شده توسط انسانها (از قبیل دکلهای موبایل) مورد هجوم قرار گرفته و دچار اختلال می‌شوند. لذا دیگر رادیوتلسکوپها قادر به تشخیص و دریافت آنها نیستند.
سادلر می‌گوید: «در آنجا سکوت رادیویی مطلق حکم فرما است. و همین دوری و انزوا از اختلالات زمینی به ما اجازه می‌دهد که کهکشانهای دوردست را ببینیم.»
این تلسکوپ یک ویژگی خاص دیگر هم دارد و ان گسترش بسیار زیاد آن در سطح است که باعث می‌شود همچون یک دوربین با زاویه دید بسیار باز عمل کند. این تلسکوپ به جای اینکه به دنبال یک منبع رادیویی در هر زمان باشد، به دانشمندان اجازه می‌دهد که در لحظه صد تا دویست منبع را ردیابی کنند و اینگونه شانس آنها برای کشف چنین اشیاء کمیابی بیش از پیش افزایش می‌یابد.
و جالبترین نکته این است که سادلر و تیمش تازه شروع به ساخت این تلسکوپ کرده اند و چنین کشف مهمی تنها نتیجه فعالیت ۶ بشقاب ماهواره‌ای از ۳۶ بشقابی است که نهایتا باید نصب شوند.
او می‌گوید: «ما هنوز درحال آزمایش نرم‌افزارمان هستیم و این کشف کاملا غافلگیرمان کرد. و امیدواریم که صدها یا هزاران کهکشان مانند این را کشف کنیم. این تازه نوک کوه یخ بوده است.»
او می‌گوید: «اگر این سیگنالهای رادیویی اتز میان گاز هیدروژن عبور کنند، باعث ثبت یک فرکانس خاص در انها می‌شود درست مانند امواج مختلفی که به شبکه‌های رادیویی گوناگون اختصاص دارند. این موضوع می‌تواند فاصله تا منبع هیدروژن را به شما بگوید. و این همان چیزی است که تلسکوپ ASKAP اندازه گیری می‌کند.»
کهکشان تازه یافته PKS B1740-517 نامگذاری شده و در جنوبی ترین نقطه آسمان، نزدیک به صورت فلکی آتشدان قرار دارد. امواج رادیویی تولید شده توسط این کهکشان باید فاصله ۵ میلیارد سال نوری را بپیمایند تا به زمین برسند. برای درک بهتر مسافت و زمان، باید گفت که این امواج زمانی کهکشان PKS B1740-517 را ترک کرده اند که هنوز خورشید ما متولد نشده بوده است.
تلسکوپ ASKAP به این دلیل قادر به دریافت و اندازه‌گیری چنین امواجی است، که در نقطه‌ای بیابانی و دوردست از استرالیا واقع شده. موضوع این است که چنین امواجی به راحتی توسط سیگنالهای تولید شده توسط انسانها (از قبیل دکلهای موبایل) مورد هجوم قرار گرفته و دچار اختلال می‌شوند. لذا دیگر رادیوتلسکوپها قادر به تشخیص و دریافت آنها نیستند.
سادلر می‌گوید: «در آنجا سکوت رادیویی مطلق حکم فرما است. و همین دوری و انزوا از اختلالات زمینی به ما اجازه می‌دهد که کهکشانهای دوردست را ببینیم.»
این تلسکوپ یک ویژگی خاص دیگر هم دارد و ان گسترش بسیار زیاد آن در سطح است که باعث می‌شود همچون یک دوربین با زاویه دید بسیار باز عمل کند. این تلسکوپ به جای اینکه به دنبال یک منبع رادیویی در هر زمان باشد، به دانشمندان اجازه می‌دهد که در لحظه صد تا دویست منبع را ردیابی کنند و اینگونه شانس آنها برای کشف چنین اشیاء کمیابی بیش از پیش افزایش می‌یابد.
و جالبترین نکته این است که سادلر و تیمش تازه شروع به ساخت این تلسکوپ کرده اند و چنین کشف مهمی تنها نتیجه فعالیت ۶ بشقاب ماهواره‌ای از ۳۶ بشقابی است که نهایتا باید نصب شوند.
او می‌گوید: «ما هنوز درحال آزمایش نرم‌افزارمان هستیم و این کشف کاملا غافلگیرمان کرد. و امیدواریم که صدها یا هزاران کهکشان مانند این را کشف کنیم. این تازه نوک کوه یخ بوده است.»
