ماشینهای انیگما ام۴ به شکل اختصاصی برای استفاده توسط نیروهای دریایی در زیردریاییها مورد استفاده قرار میگرفتند. پس از آنکه زیر دریایی U-570 در سال ۱۹۴۱توسط نیروهای انگلیسی تصرف شده و نیروهای آن به اسارت در آمدند، آلمان نسبت به عملکرد انیگماهای ۳ روتره شک کرد. با توجه به احتمال لو رفتن سیستم رمزنگاری آنها، در همان سال ژنرال آمانی کارل دوینتز دستور ساخت سری جدید انیگما با نام M4 را صادر کرد.
با رونمایی غیر منتظره M4 در دوم فوریه ۱۹۴۲، این ماشین رمزنگاری نقشی حیاتی در نبرد آتلانتیک بر عهده داشت. کدشکنهای خبره انگلیسی در مرکز بلچلی پارک این دستگاه را کلید-کوسه نام نهاده بودند و با عصبانیت و تمام وقت مشغول کار برای رمزگشایی پیامهای آن بودند. ام ۴ تقریبا یک سال تمام غیر قابل دسترس باقی ماند، تا اینکه نیروهای متفقین توانستند به کتابهای رمز آن دست پیدا کنند.
دلیل نایابی M4 این است که در اواخر جنگ جهانی دوم تقریبا ۷۰ درصد زیردریاییهای آلمانی نابود و غرق شدند. که برخی از این تلفات هم به دلیل شکسته شدن کد انیگما توسط دشمنان آلمان بود. و مهمتر از آن، اینکه فرماندهان زیردریایی هنگام اسارت دستور میدادند که سریعا ماشین انیگمای موجود در زیردریایی نابود شود تا به دست دشمن نیفتد. مورخان حدس می زنند که اکنون به ازای هر انیگما ام۳، تنها یک انیگما ام۴ باقی مانده باشد.
اکنون در موزههای سراسر دنیا تنها ۵۰ دستگاه از نسلهای گوناگون انیگما وجود دارد که به نمایش گذارده شده اند. از این تعداد تنها ۷ دستگاه M4 هستند که همگی از زیردریاییهای اسیر، مصادره شده اند.