آنها تغییراتی در سلولی ها ایمنی یافتند که مرتبط با افزایش ریسک بوجود آمدن آلرژی های غذایی در سال اول زندگی بودند. در اصل، این نوزادان دارای سیستم ایمنیی می باشند که در زمان بدنیا آمدن برای بیماری های آلرژی تحرک شده اند.
تصویر فوری سیستم ایمنی
این تحقیق بر روی نمونه های خونی بند ناف از تحقیق نوزادن باروان (Barwon)، که مادر ها را در طول دوره حاملگی و نوزادان آنها از زمان تولد برای مشاهده فاکتور های محیطی و ژنتیکی که در سیستم ایمنی و آلرژی تاثیر می گذارند دنبال می کرد پایه گذاری شده است.
خون بند ناف به آنها تصویر فوری از سیستم ایمنی نوزاد در زمان تولد داد. در بچه های که آلرژی های غذلیی پیدا کردند آنها دریافتند که سلول ها ایمنی به نام مونوسیت ها (monocytes) بیشتر فعال شده اند. چنین چیزی باید در حین یا قبل از تولد اتفاق افتاده باشد.
مونوسیت ها سلول های ایمنی کمتر تخصص یافته هستند؛ بگذارید آنها را « سربازان پیاده نظام» در خطوط مقدم دفاع در برابر عفونت بنامیم. به عنوان بخشی از تحقیق، آنها تغییر صحنه واکنش ایمنی مونوسیت بیش فعال به کمک سلول های ایمنی تخصصی تر به نام سلول های T را نشان دادند، سلول ها مونوسیت سلول های T را وادار می کنند که خصیصه هایی را بپذیرند که می دانیم مسئول واکنش های آلرژی می باشند.
در نوزادان تحقیق آنها، این سلول های ایمنی با بوجود آمدن آلرژی نسبت به غذاهایی از قبیل شیر، تخم مرغ، کره بادام زمینی، گندم و دیگر غذاها در ارتباط بودند.
افزایش آلرژی و بیماری های سیستم ایمنی
در استرالیا در دو دهه اخیر معرفی به بیمارستان بخاطر آلرژی های غذایی سه برابر شده است و بیشتر این رشد ها بین کودکان زیر ۵ سال بوده. بطور کلی بیماری های مرتبط به سیستم ایمنی هم افزایش یافته، از جمله آلرژی هایی از قبیل اگزما و آسم و دیابت نوع ۱، اسکلروز چندگانه و بیماری های التهابی روده. مصونیت های غیرعادی ایجاد شده در طول اوایل زندگی احتمالا به تمام این حالت ها مربوط است.
مرحله بعدی دانستن این می باشد که چرا این کودکان داری سلول ها بیش فعال در زمان تولد هستند. آیا سلول های ایمنی بخاطر ژنهای نوزاد فعال شده اند یا در آنها در زمان تولد فعال می شوند یا در دوران حاملگی و چرا؟ با وجود اینکه استعداد های نهفته ژنتیکی به آلرژی ممکن است یک فاکتور باشند، افزایش شیوع آلرژی های غذایی به محیط زیست به عنوان مقصر اصلی اشاره می کند.
ما هیچ ارتباطی بین روش وضع حمل ( مهبل در مقابل سزارین گزینش یا غیر گزینشی) پیدا نکردیم، اما ارتباطی با زمان وضع حمل وجود دارد. با این حال، زمان وضع حمل با خود آلرژی غذایی مرتبط نبود، با تاکید بر اینکه دیگر فاکتور ها پس از تولد باید تاثیر گذار باشند.
دامنه ای از روش زندگی و فاکتور های محیطی (رژیم، تغذیه، ویتامین ها، در معرض عفونت قرار گرفتن، آنتی بیوتیک ها و غیره ) که ممکن است سلول های ایمنی را در بدن تغییر دهند تحت بررسی هستند. بسیاری از اینها میکروبیوم (microbiome) مادر را تحت تاثیر می گذارند، میکروبیوم مجموعه ای از باکتری ها و دیگر میکروارگانیسم ها می باشد که ما همه در خود حمل می کنیم. برپایی کلنی ها در نوزاد بوسیله میکروارگانیسم ها مادر در زمان تولد در رشد سیستم ایمنی نوزاد حیاتی است. اگر بتوانیم که بفهمیم که چه چیزی مونوسیت ها را در نوزاد فعال می کند، ممکن است که بتوانیم که استراتژی های برای تغییر روش زندگی و محیط طراحی کنیم، تا احتمال اینکه نوزادانی با ریسک بالای آلرژی غذایی بدنیا آیند را کمتر کنیم.
