این پرچها جایگاه ویژه ای در تاریخ دوخت شلوار جین دارند، و در حقیقت همین پرچها شلوار جین را آفریدند.
در دهه ۱۸۷۰ کارگران آمریکایی شلوار جین می پوشیدند، اما کار بدنی سخت باعث می شد تا این شلوارها زود پاره شوند.
به همین دلیل، زنان کارگران پیش ژاکوب دیویس خیاط رفتند و از او خواستند شلوار جینی برای آنها بدوزد که زود پاره نشود.
آقای دیویس به فکر گذاشتن پرچ در جاهایی از شلوار جین افتاد که بیشتر از همه پاره می شدند، یعنی در جیبها و بالای درز کنار شلوار. این پرچها دو تکه پارچه را بهم پرس می کند و نمی گذاشتند تا پاره شود.
شلوارهای دیویس خیاط با استقبال کارگران روبرو می شود، و او به دنبال یافتن شریک، پیش لوی استراس، تاجر پارچه فروش رفت که پارچه شلوارهای جین را به او می فروخت.
این دو مرد طرح شلوار خود را در سال ۱۸۷۳ ثبت کردند، و شلوارهای پرچ دار بسیار مورد پرفروش شدند- تا اینکه در دهه ۱۹۶۰ نام آنرا شلوار "جینز" گذاشتند.
دوخت شلوار جین خیلی قبل از اینها شروع شده بود، اما استفاده از پرچهای مسی باعث شهرت جهانی شلوار جین شد.
