آیا با واکسیناسیون کرونا زندگی به حالت سابق برمی‌گردد؟

این موفقیت در طی چند دهه حاصل شده ولی بسیاری از ما انتظار داریم واکسن کرونا در زمانی بسیار کوتاه‌تر نتیجه مشابهی داشته باشد و اخبار واکسن‌هایی که بیش از نود درصد کارایی دارند، یعنی از هر ده نفر در ۹ نفر مصونیت ایجاد می‌کنند، باعث شده بسیاری آماده وداع با ماسک و فاصله اجتماعی شده باشند.

در برخی کشورها از جمله آمریکا و بریتانیا برای واکسن‌های کرونا بسرعت مجوز اضطراری صادر شده و دولت‌ها آماده واکسیناسیون سراسری می‌شوند و گفته شده زندگی از بهار به روال عادی برمی‌گردد

اما بسیاری دانشمندان و کارشناسان بهداشت عمومی می‌گویند اوایل واکسن کافی موجود نیست و با اینکه واکسن برخی افراد بسیار آسیب‌پذیر و کادر بهداشت و درمان را از کرونا مصون می‌کند بعید است که بسرعت ما را به روزگار پیش از آن برگرداند.

به گفته تدروس گِبِرسه‌یوس رئیس سازمان بهداشت جهانی، “واکسن یکی از ابزارهای ما برای کنترل شیوع کروناست نه جایگزین روش‌های دیگر و بتنهایی نمی‌تواند به این همه‌گیری جهانی خاتمه دهد.”

تفاوت خوش‌بینی بعضی سیاست‌مداران و مردم با احتیاط بسیاری از دانشمندان و کارشناسان تا حدی به این دلیل است که برایمان روشن نیست تولید انبوه واکسن و واکسیناسیون گسترده چقدر کار دشواری است.

بسیاری از ما متوجه نیستیم پیشگیری از بیماری‌های واگیر، بیماری‌هایی که از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند، نیازمند واکسینه کردن تعداد بسیاری زیادی از مردم است. مسئله فقط کارایی واکسن در مصون کردن شخص من نیست بلکه باید کسانی که در دور بر من زندگی می‌کنند و جامعه‌ای که من در آن زندگی می‌کنم هم مصون شده باشند.

مشکل من و شما و جامعه‌مان این است که هیچ واکسنی مصونیت صد در صد نمی‌دهد. یکی از موثرترین واکسن‌ها واکسن سرخک است که بین ۹۵ تا ۹۸ درصد افراد زا ایمن می‌کند.

واکسن‌هایی که اخیرا نتایج اولیه آزمایششان روی انسان اعلام شده مثل واکسن‌های ساخت شرکت‌های فایزر/بایواِن‌تک و شرکت مُدرنا، بیش از نود درصد افراد را مصون می کنند اما ما نمی‌دانیم آیا با گذشت زمان این درصد کاهش پیدا می‌کند یا کارایی واکسن در جامعه از آزمایش انسانی کمتر است یا نه.

هیچ برنامه واکسیناسیون سراسری حتی اگر تمام افراد جامعه واکسینه شوند، همه را ایمن نمی‌کند و آنها که با واکسن مصون نمی‌شوند معمولا آسیب‌پذیرترین افراد جامعه هستند. ما می‌دانیم که سالمندان پاسخ ایمنی ضعیف‌تری به واکسن نشان می‌دهند هرچند که برخی واکسن‌های کرونا در سالمندان نتایج امیدوارکننده‌ای داشته‌اند.

علاوه بر این احتمال دارد برخی افراد جامعه را به دلایل مختلف اصلا نتوان واکسینه کرد مثل آنها که درمان سرطان می‌شوند.

این یعنی جمعیت قابل توجهی در اطراف ما که ممکن است نزدیکان و دوستانمان باشند در خطر کرونا باقی می‌مانند.

اما راهی برای محافظت غیرمستقیم از این افراد وجود دارد و آن هم این است که از واکسیناسیون وسیع استفاده کنیم.

اگر تعداد قابل توجهی از افراد جامعه واکسینه شوند اتفاق مهمی می‌افتد. به عبارت دیگر موانع ناپیدایی ایجاد می‌شوند که زنجیره سرایت ویروس را مختل می‌کنند و به این ترتیب افراد آسیب‌پذیر از تماس با ویروس در امان می‌مانند. این همان چیزی است که به آن ایمنی جمعی یا گله‌ای می‌گویند.

برای رسیدن به ایمنی جمعی چند نفر باید واکسینه شوند؟

چیزی که فعلا نمی‌دانیم این است که واکسن‌های کنونی کرونا چقدر مانع ابتلا می‌شوند یا چقدر مانع سرایت ویروس می‌شوند. دانستن جواب این سوال‌ها در تعیین اینکه چه درصدی از جمعیت باید برای ایجاد ایمنی جمعی واکسینه شوند حیاتی است.

برای روشن شدن جواب این سوال‌ها احتمالا باید مدتی صبر کنیم ولی دانشمندانی که واکسن فایزر/بایواِ‌ن‌تک را ساخته‌اند می‌گویند این امید هست گه یکی از واکسن‌های موجود بتواند احتمال سرایت را کاهش دهد.

اما حتی اگر فرض کنیم این واکسن‌ها سرایت ویروس را کاهش ‌دهند برای اینکه واکسیناسیون باعث محافظت افراد آسیب‌پذیر شود باید جمعیت عظیمی را واکسینه کنیم.

پروفسور دیوید سُلزبری مدیر سابق بخش واکسیناسیون وزارت بهداشت بریتانیا می‌گوید حتی اگر جمعیت بزرگی را با یک واکسن موثر واکسینه کنیم باز هم افرادی زیادی در خطر ابتلا به کرونا قرار دارند.

چرا با واکسیناسیون تعداد قابل توجهی از افراد جامعه باز هم جمعیت زیادی در خطر کرونا باقی می‌مانند؟

دانشمندان به همین دلیل می‌گویند تا زمانی که آنقدر واکسن داشته باشیم که جمعیت بسیار بزرگی را واکسینه کنیم، نه فقط افراد آسیب‌پذیر را، فاصله گذاری اجتماعی به پایان نخواهد رسید.

پروفسور سُلزبری می‌گوید: “اگر فقط افراد آسیب‌پذیر را ایمن کنید آمار مرگ بر اثر کرونا را کاهش می‌دهید و فشار بیمارستان‌ها را کم می‌کنید اما سرایت بیماری متوقف نمی‌شود.”

“افرادی که واکسینه نشده‌اند ویروس را به هم منتقل می‌کنند و بعد به افراد آسیب‌پذیری که واکسن نزده‌اند یا افرادی که واکسن زده‌اند اما ایمنی کافی پیدا نکرده‌اند.”

به عبارت دیگر برای پیشگیری از اینکه افراد آسیب‌پذیر در بین دوستان و خانواده‌مان از این طریق مبتلا نشوند باید درصد بزرگی از افراد جامعه در تمام گروه‌های سنی در تمام مناطق کشور واکسن زده باشند.

در دنیای به‌هم‌پیوسته و مرتبط امروز که مردم و کالا در بین مرزها در ترددند این یعنی چنین شرایطی باید در تمام کشورهای دنیا ایجاد شده باشد.

پروفسور سُلزبری می‌گوید: “به همین دلیل همه‌گیری کرونا مسئله ملی نیست و جهانی است. باید جلوی ویروس را همه جا گرفت، تا آن زمان هیچ جایی در امان نیست.”

فعلا برنامه جهانی این است که با اولین واکسن‌هایی که تولید می‌شوند‌، ابتدا آسیب‌پذیرترین افراد و همچنین کارکنان بهداشت و درمان را در هر کشوری واکسینه کنند.

البته برخی کشورها مثل آمریکا و بریتانیا گفته‌اند وقتی واکسن کافی داشته باشند واکسیناسیون را به افراد آسیب‌پذیر محدود نخواهند کرد.

به گفته مدیر نظام بهداشت و درمان ملی بریتانیا حداقل تا آوریل (نیمه فروردین) طول می‌کشد که تمام افراد آسیب‌پذیر در این کشور واکسینه شوند هرچند هدف دولت این است تا می‌شود افراد بالای ۱۶ سال بیشتری را واکسینه کند.

سارمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند برای اینکه رنجیره انتقال ویروس کرونا قطع و ایمنی جمعی ایجاد شود و همه‌ جا و همه‌ کس ایمن اعلام شوند باید ۶۵ تا ۷۰ درصد مردم دنیا واکسینه شده باشند.

پروفسور عذرا غنی همه‌گیرشناس دانشگاه امپریال کالج لندن که متخصص مدل‌سازی آماری بیماری‌های عفونی است عقیده دارد برای اطمنیان خاطر باید هفتاد درصد جمعیت واکسینه شوند.

او بر این باور است که رسیدن به این حد از مصونیت زندگی را به دوران ماقبل کرونا برخواهد گرداند اما حتی بدون درنظر گرفتن موانع پیش‌بینی‌نشده، این کاری دشوار است:

“واکسیناسیون به همه‌گیری پایان می‌دهد، مسئله این است که کی چنین اتفاقی می‌افتد، این سخت‌ترین پیش‌بینی است چون واکسیناسیون وسیع چالش بزرگی است.”