شرکت ایرباس در نظر دارد با طراحی نسل جدید هواپیماهای خود که هیدروژنی هستند صنعت هوانوردی را وارد فاز تازه‌ای کند.
ایرباس بتازگی طرح مفهموی خود را برای سه هواپیما جدید با سوخت هیدروژن معرفی کرده است. یکی از این سه هواپیما دارای ساختاری کاملا جدید از نظر طراحی بدنه است.
این طرح بر اساس نوعی از طراحی در صنعت هوانوردی توسعه پیدا کرده که به بال پرنده موسوم است و در گذشته از آن در برخی هواپیماهای نظامی و پهپادها استفاده شده است.
این طراحی جدید به ایرباس امکان تازه در چیدمان صندلی‌ها، کاهش مصرف سوخت و جانمایی مناسب مخازن سوخت را در بال‌ها می‌دهد.
در این هواپیما بال پرنده مسافربری موتورها از روی بال به انتهای هواپیما رفته و کوچک‌تر شده‌اند اما تعداد آنها به هشت عدد رسیده است.
این سه موتور کوچک از نوع توربوفن هستند و در آنها به جای سوخت های فسیلی از هیدوژن استفاده می‌شود.
هیدروژن در زمان سوختن، انرژی لازم برای حرکت پره‌های موتور را فراهم می‌کند و در نهایت نیروی لازم برای رانش هواپیما که به تراست معروف است را ایجاد می‌کند.حاصل سوختن هیدروژن هم تنها بخار آب است.
در دو نوع دیگر تحول بیشتر در موتور هواپیما رخ داده است تا طراحی بدنه. طراحی بدنه این هواپیماها مانند هواپیماهای باریک پیکر کنونی ایرباس مثل ایرباس ۳۲۰ است.
در یکی از مدل‌ها از موتور توربوپراپ هیدروژنی و در نوع دیگر از موتور توربوفن هیدروژنی استفاده شده است.
استفاده از موتورهای هیدروژنی توسط ایرباس در هواپیماهای جدید قرار است ابتدا در هوایپماهای کوچک و میان برد استفاده شود.
این هواپیماها که به باریک پیکر یا تک راهرو معروف هستند ظرفیتی حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر دارند.
ایرباس می خواهد از سال ۲۰۳۵ بخشی از هواپیماهای تولیدی خود را با این روش تولید کند.
معمای سوختگیری
البته همچنان یک سوال پاسخ چندان روشنی ندارد. این شرکت چگونه قصد دارد هواپیماها را سوختگیری کند؟
هیدروژن یکی عناصر فراوان در طبیعت است اما این عنصر اکثرا در ترکیب با عناصر دیگر در طبیعت یافت می‌شود.
برای تهیه هیدروژن می توان آب را الکترولیز کرد یا آنکه از ترکیبات هیدروکربنی مانند گاز طبیعی، هیدروژن را بدست آورد .
اگر انرژی لازم برای تهیه هیدروژن از مواد ترکیبی، توسط منابع تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی یا باد تامین شود، این انرژی می‌تواند کاملا پاک باشد اما اگر برای تهیه آن دوباره از انرژی سوخت‌های فسیلی استفاده شود فقط خروجی هواپیما بدون آلایندگی است اما برای تهیه سوخت در جای دیگر آلودگی محیط زیستی تولید شده است.
نکته دیگر نیاز به فشار بالا در مخازن ذخیره هیدروژن است و مهندسان فعلا راه زیادی تا ایمن سازی کامل این مخازن برای سفرهای هوایی در پیش دارند.
البته اگر این مشکل هم حل شود بخشی از فضای بار و مسافر را باید برای مخازن بزرگ سوخت هیدروژن اختصاص داد.
