در دنیای امروز، تصمیم برای مهاجرت یک انتخاب سرنوشت‌ساز است که می‌تواند مسیر زندگی فرد و خانواده‌اش را به کلی دگرگون کند. در میان مقاصد پرطرفدار، ایالات متحده آمریکا و کانادا همواره در صدر فهرست متقاضیان قرار دارند. هر دو کشور با اقتصادهای بزرگ، تنوع فرهنگی و کیفیت زندگی بالا، جاذبه‌های بی‌نظیری برای مهاجران ایجاد کرده‌اند. اما تفاوت‌های بنیادین در سیاست‌ها، روش‌ها و فرهنگ مهاجرتی آن‌ها، این مقایسه را به یک ضرورت تبدیل می‌کند. این مقاله راهنمای جامعی است برای مقایسه برنامه‌های مهاجرتی این دو غول آمریکای شمالی است. بنابراین اگر شما هم قصد اخذ گرین کارت آمریکا و یا اقامت کانادا را دارید این مقاله می تواند دیدی روشن و واقع‌بینانه برای تصمیم‌گیری به شما بدهد.
فلسفه و نگرش کلی به مهاجرت: از آغوش باز کانادا تا رویکرد گزینشی آمریکا
تفاوت اصلی در سیاست مهاجرتی دو کشور، در نگرش کلی آن‌ها نهفته است. کانادا، کشوری با جمعیت نسبتاً کم و مساحت زیاد، به صورت فعال و هدفمند به دنبال جذب مهاجر است تا کمبود نیروی کار، پیری جمعیت و رشد اقتصادی خود را جبران کند. دولت کانادا مهاجرت را یک محرک اساسی برای اقتصاد می‌داند و برنامه‌های خود را با هدف ایجاد یک مسیر مشخص و اغلب سریع برای اخذ اقامت دائم (PR) تنظیم کرده است. این رویکرد را می‌توان در سیستم مبتنی بر امتیازدهی «اکسپرس انتری» (Express Entry) مشاهده کرد که بر اساس سن، تحصیلات، سابقه کاری و مهارت زبان به صورت شفاف و رقابتی، افراد متخصص را انتخاب می‌کند.
در مقابل، ایالات متحده آمریکا رویکردی پیچیده‌تر و اغلب گزینشی‌تر دارد. اگرچه آمریکا نیز به شدت به نیروی کار خارجی متکی است، اما مسیر اخذ گرین کارت (اقامت دائم) اغلب طولانی‌تر، کمتر قابل پیش‌بینی و متکی بر لاتاری، اسپانسرشیپ خانوادگی، یا مسیرهای شغلی است. برنامه‌های مهاجرتی آمریکا (به ویژه برای متخصصان) بیشتر بر اساس نیازهای خاص بازار کار به صورت سالانه تعریف می‌شوند. این سیستم کمتر بر جذب انبوه نیروی کار عمومی و بیشتر بر جذب نخبگان تمرکز دارد.
مسیرهای اصلی مهاجرت: کار، سرمایه‌گذاری و خانواده
مهاجرت کاری و تخصصی:
- کانادا: سیستم «اکسپرس انتری» مهم‌ترین شاهراه مهاجرت متخصصان است. این سیستم، بر اساس فاکتورهای عینی و امتیازدهی، متقاضیان واجد شرایط را از استخر کاندیداها انتخاب کرده و برای آن‌ها دعوت‌نامه اقامت دائم (ITA) صادر می‌کند. همچنین برنامه‌های استانی (PNP) نیز امکان مهاجرت هدفمند بر اساس نیازهای مناطق خاص را فراهم می‌آورند. در کانادا، اغلب می‌توان مستقیماً برای اقامت دائم اقدام کرد.
- آمریکا: مسیر اصلی برای متخصصان و کارگران ماهر، ویزای H-1B است که یک ویزای غیرمهاجرتی (موقت) است و با قرعه‌کشی محدود می‌شود. تبدیل این ویزا به گرین کارت (مراحلEB-2 یا EB-3) یک فرآیند زمان‌بر است که اغلب به چند سال زمان نیاز دارد. آمریکا نیز برنامه‌هایی مانند EB-1 را برای افراد دارای توانایی‌های فوق‌العاده دارد که شانس پذیرش را ارتقا می دهد.
مهاجرت سرمایه‌گذاری:
- کانادا: برنامه‌های سرمایه‌گذاری و کارآفرینی در سطح فدرال و استانی وجود دارد که نسبت به آمریکا انعطاف‌پذیرتر بوده و میزان سرمایه مورد نیاز آن اغلب کمتر است. هدف این برنامه‌ها، تشویق به راه‌اندازی کسب‌وکار و ایجاد شغل است.
- آمریکا: برنامه EB-5 آمریکا یا همان سرمایه‌گذاری برای اشتغال شناخته‌شده‌ترین روش است. این برنامه نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجه (در حال حاضر معمولاً 800 هزار دلار به بالا با توجه به منطقه مورد نظر برای سرمایه گذاری) در یک کسب‌وکار آمریکایی و ایجاد حداقل 10 شغل تمام‌وقت است. این مسیر یکی از پرهزینه‌ترین و پیچیده‌ترین راه‌های اقامت دائم است.
مهاجرت خانوادگی (اسپانسرشیپ):
- کانادا: اسپانسرشیپ خانواده برای همسر، فرزندان و گاهی اوقات والدین، یک مسیر تعریف شده با زمان‌بندی نسبتاً مشخص است و دولت کانادا به تعهد خود در خصوص اتحاد خانواده اهمیت زیادی می‌دهد.
- آمریکا: اسپانسرشیپ خانوادگی در آمریکا نیز جزو مسیرهای اصلی است، اما برای برخی از دسته‌های خویشاوندی (مانند خواهر و برادر شهروندان یا فرزندان بزرگسال)، ممکن است به دلیل محدودیت سهمیه‌ها، زمان انتظار به چندین سال برسد.
امنیت شغلی، دستمزد و مالیات: تفاوت‌های اقتصادی کلیدی
وقتی صحبت از زندگی و کار می‌شود، مقایسه جنبه‌های اقتصادی اهمیت پیدا می‌کند:
- دستمزد و فرصت‌های شغلی: آمریکا به دلیل وجود قطب‌های فناوری، مالی و صنعتی بزرگ (سیلیکون ولی، وال استریت)، معمولاً در مشاغل سطح بالا و تخصصی، دستمزدهای بالاتری پرداخت می‌کند. با این حال، فرصت‌های شغلی در کانادا نیز، به ویژه در شهرهای بزرگی مانند تورنتو و ونکوور، با نرخ رشد مناسب و تقاضای بالا برای مهاجران ماهر، بسیار امیدوارکننده است.
- مالیات: سیستم مالیاتی در آمریکا اغلب پیچیده‌تر است و به طور کلی، شهروندان و دارندگان گرین کارت موظف به گزارش درآمد خود هستند، صرف نظر از محل زندگی‌شان. در کانادا نیز مالیات‌ها (به ویژه مالیات بر درآمد) عموماً بالاتر از آمریکا هستند تا هزینه‌های سنگین سیستم‌های دولتی مانند بیمه درمانی همگانی تأمین شود.
- بیمه درمانی و رفاه اجتماعی: این مهم‌ترین تفاوت رفاهی است. کانادا دارای یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی همگانی (Universal Healthcare) است که برای همه ساکنان و شهروندان رایگان (یا با هزینه دولتی بسیار کم) ارائه می‌شود. در آمریکا، سیستم درمانی عمدتاً خصوصی است و حتی با وجود بیمه شغلی، هزینه‌ها می‌تواند بسیار بالا باشد.
تابعیت و شهروندی
اخذ تابعیت (شهروندی) در کانادا به طور قابل ملاحظه‌ای آسان‌تر و سریع‌تر است. در حال حاضر، متقاضی پس از چند سال اقامت در کانادا و اثبات دانش زبان و آشنایی با کشور، می‌تواند برای شهروندی اقدام کند.
در آمریکا، فرآیند طبیعی‌سازی (Naturalization) برای گرین کارت‌دارها نیازمند 5 سال اقامت دائم (با رعایت حضور فیزیکی) است، که در مقایسه با کانادا، مسیر پر فراز و نشیب‌تری است، به خصوص با توجه به دشواری اولیه در دریافت گرین کارت.
موسسه مهاجرتی رویال اپلای
انتخاب بین آمریکا و کانادا، در نهایت به اولویت‌های شخصی شما بستگی دارد. در هر صورت، برای یک تصمیم‌گیری آگاهانه، بررسی دقیق آخرین قوانین مهاجرتی و مشورت با مشاوران حرفه ای، پیش از هر اقدامی ضروری است. به یاد داشته باشید که موفقیت در هر دو کشور در گرو تلاش، سازگاری و انتخاب صحیح مسیری است که با توانایی‌ها و اهداف شما همخوانی داشته باشد. موسسه مهاجرتی رویال اپلای یکی از با سابقه ترین موسسات مهاجرتی در ایران انتخابی مطمئن در جهت مسیر مهاجرتی است. این مجموعه خدمات متنوعی در زمینه اخذ ویزای توریستی، سرمایه گذاری، کاری، ویزای والدین، اکسپرس اینتری کانادا و… را به متقاضیان ارائه می کند. در صورت تمایل برای اخذ مشاوره تخصصی با شماره 02122407171 تماس حاصل فرمایید و یا از طریق تکمیل فرم مشاوره در وبسایت https://www.royalapply.co اقدام نمایید.
این مطلب صرفا جنبه تبلیغاتی داشته و فوت و فن هیچ مسئولیتی را در رابطه با آن نمی‌پذیرد
