بهعنوان کسی که بهشدت از تماشای فیلم اول آکوامن لذت بردم، انتظار داشتم که از فیلم (Aquaman & The Lost Kingdom) خوشم بیاید و عمدتاً نیز همین طور بود امان این دنباله تلاش بسیار زیادی میکند تا بتواند جادوی فیلم قبلی را درون خودش ایجاد کند. مشکل اینجا است که این اثر سینمایی چیزهای بسیار زیادی میخواهد؛ دوست دارد یک فیلم اکشن و ماجراجویی باشد که کاراکترها را به مکانهای شگفتانگیز میبرد، دوست دارد داستانی دلنشین از خانواده بگوید، میخواهد درباره گرمایش جهانی هشدار بدهد و همچنین داستانی درباره بدیهای انتقام روایت کند.
این واقعیت درباره فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» نیز وجود دارد که این اثر سینمایی پایان رسمی دنیای سینمایی قدیم دیسی است، فرنچایزی است که توسط زک اسنایدر ایجاد شده بود اما هیچ گاه سکاندار خوب و مشخصی نداشت. نتیجه نبود فردی برجسته در رأس این فرنچایز نیز باعث شد تا این فرنچایز درون مایههای متفاوتی داشته باشد. هیچ وقت قرار نبود فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» پایان این دنیای سینمایی باشد و این از خود فیلم کاملاً مشخص است. با این حال، این اثر سینمایی پایانی بر دنیای قدیم دیسی است و در میان آن همه هرج و مرج آن نیز جذابیتی وجود دارد که برای مخاطبان جالب به نظر میرسد.
دیوید کین با بازی یحیی عبدالمتین دوم که بهخاطر مرگ پدرش آکوامن را مقصر میداند و به دنبال انتقام گرفتن است، در جستجوی فناوری آتلانتیک است تا بتواند لباس بلک مانتا خودش را تعمیر کند. در این فرایند نیز او بلک تریدنت را کشف میکند که به او دیدگاه شاهی باستانی را میدهد، کسی که قسم میخورد تا به دیوید در انتقام گرفتن کمک کند و در عوض، دیوید او را از این طلسم آزاد کند.
در همین حین نیز آرتور کاری با بازی جیسون موموآ اکنون پادشاه آتلانتیس است و با مرا با بازی امبر هرد ازدواج کرده و آنها پسری به دنیا آوردهاند. وقتی آنها متوجه میشوند که دیوید کین برای به ثمر نشاندن نقشه انتقامش یک سنگ باستانی به نام اوریکالکوم را به دست آورده، آکوامن باید از برادر ناتنیاش به نام اورم با بازی پاتریک ویلسون کمک بگیرد. این دو برادر به همراه یکدیگر به دنبال بلک مانتا هستند، کسی که قصد دارد تا کل خانواده آکوامن را به قتل برساند.
همانند فیلم اول آکوامن، داستان فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» نیز سعی دارد تا به هر نحوی که شده آرتور و همراهش را به یک ماجراجویی جهانی ببرد، هر چند این بار به جای مرا، این اورم است که با او همراه شده است. لحظاتی در این اثر وجود دارند که تواناییهای کارگردان جیمز وان در زمینه وحشت واقعاً کارساز میشوند و جالب به نظر میرسند.
با این حال، در بیشتر موارد، آکوامن و اورم به دلایلی بسیار مضحک به مکانهای مختلف میروند که اصلاً برجسته و قابلتوجه نیستند. از سوی دیگر نیز به نظر میرسد که سکانسهای اکشن سبک نیز در اولویت بیشتری نسبت به داستان قرار دارند. فیلمنامه نوشته دیوید لزلی جانسون و مک گلدریک نیز کمک چندانی به این اثر سینمایی نکرده و نتوانسته تعادل درستی بین جدی بودن و خندهدار بودن ایجاد کنند.
چه خوب و چه بد، جیسون موموآ اساساً نقش خودش را در فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» بازی میکند. لااقل در اکت ابتدایی فیلم این موضوع بیشتر به چشم میآید. با اینکه همین سبک نقشآفرینی در اوایل سال گذشته میلادی در Fast X خوب جواب داده بود اما در این اثر سینمایی به طور کامل برجسته و خوب نیست. این در حالی است که شخصیت اورم با بازی پاتریک ویلسون توانسته در کنار شخصیت آرتور کاری با بازی جیسون موموآ بهتر باشد. پاتریک ویلسون توانسته حتی جوکهای بیمزه را بهخوبی به بیننده منتقل کند و در صحنههای اکشن ابرقهرمانی نیز به طرز شگفتانگیزی جای گرفته است.
بقیه بازیگران نیز در جاهای خودشان کارآمد هستند. تموئرا موریسون نقش مکمل کوچکی در نقش پدر آرتور به نام تام دارد و توانسته این نقش را با جذابیت تمام ایفا کند. امر هرد نیز بار دیگر در نقش مرا حضور دارد و با اینکه نقشش نسبت به فیلم قبلی بسیار کوچکتر است اما به طور کامل از این فیلم کنار گذاشته نشده است. یحیی عبدالمتین دوم نیز شرور خوبی است، اگرچه همانند بسیاری دیگر از شرورهای فیلمهای ابرقهرمانی، او نیز کار زیادی برای انجام دادن ندارد و شخصیت بلک مانتا تا حد زیادی تک خطی است. رندال پارک نیز در نقش دکتر استفان شین توانسته اندکی آرامش به فیلم ببخشد، اگرچه او زمان زیادی برای درخشش در اختیار ندارد. به طور کلی باید گفت که این اثر سینمایی متعلق به جیسون موموآ و پاتریک ویلسون است اما این پاتریک ویلسون است که توانسته بدرخشد.
فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» با وجود لحظات مسخره و داستانی نهچندان خوب، فیلم ابرقهرمانی لذتبخشی به شمار میرود. سرعت این اثر سینمایی بهقدری خوب است که احساس خستگی به بیننده دست نمیدهد اما این فیلم به حدی نیست که در ذهن مخاطب ماندگار شود. جدای از هشدارهایش نسبت به گرمایش جهانی، این اثر سینمایی فقط سرگرمکننده است و چیز خاصی ندارد. اگر هدف شما از تماشای این اثر سینمایی صرفاً سرگرم شدن است، پس از تماشای آن ناامید نخواهید شد.
با اینکه برخی از جلوههای زیر آب این اثر سینمایی در صفحههای بسیار بزرگ بسیار جالب و خوب به نظر میرسند اما باید گفت که بهصورت سه بعدی اصلاً به حد و اندازه جذابیت فیلم Avatar: The Way of Water نیستند. با اینکه فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» ظاهراً پایان دنیای سینمایی قدیم دیسی است اما باید گفت که پایان خوبی نیست، درست مثل پایان سریالی که در نیمه راه کنسل میشود.
بنابراین، اگر از فیلم اول لذت بردید و به این دست آثار علاقهمند هستید، پس از تماشای فیلم «آکوامن و پادشاهی گمشده» لذت خواهید برد اما بقیه افراد میتوانند از کنار این اثر سینمایی عبور کنند و به تماشای آن ننشینند، بهخصوص اینکه جیمز گان و پیتر سفران به دنبال آن هستند تا این دنیای سینمایی را به شکل متفاوتی در آینده به نمایش در بیاورند.
امتیاز منتقد: ۲.۵ از ۵