دانشمندان با استفاده از پهپادها موفق شدهاند یک ویروس بسیار خطرناک و مرگبار را از بازدم نهنگها در مناطق قطبی شناسایی کنند؛ دستاوردی که میتواند نقطه عطفی در پایش سلامت پستانداران دریایی باشد.
پهپادها چگونه سلامت نهنگها را بررسی میکنند؟
در این روش نوآورانه، پژوهشگران پهپادهایی مجهز به تجهیزات ویژه را از میان قطرات بازدم نهنگها عبور میدهند. این قطرات که هنگام تنفس نهنگها از سوراخ تنفسی آنها خارج میشود، با نام Blow شناخته میشود.
جمعآوری این نمونهها امکان بررسی وضعیت سلامت نهنگهای گوژپشت و سایر گونهها را بدون ایجاد استرس یا آسیب فراهم میکند.
کشف ویروس بسیار مسری در نهنگها
نتایج این بررسیها نشان داد که یک ویروس بسیار مسری و خطرناک، مرتبط با به گل نشستن گسترده نهنگها و دلفینها در سراسر جهان، در میان این جمعیتها در حال گردش است.
«این روش یک تحول اساسی در بررسی سلامت نهنگها به شمار میرود و به ما اجازه میدهد بدون آسیب رساندن به آنها، بیماریها را ردیابی کنیم.»
— پروفسور تری داوسون، کالج کینگز لندن
نمونهبرداری بدون آسیب؛ یک تحول علمی
دانشمندان از پهپادهایی استفاده کردند که به پتریدیشهای استریل مجهز بودند تا قطرات بازدم نهنگهای گوژپشت، بالهای و اسپرم را جمعآوری کنند. این دادهها با نمونههای پوستی که از طریق قایقها گرفته شد، ترکیب شدند.
تأیید حضور ویروس مرگبار در بالای مدار قطب شمال
برای نخستین بار، حضور ویروس بالقوه مرگبار نهنگها با نام ویروس موربیلی نهنگسانان (Cetacean Morbillivirus) در مناطق بالاتر از مدار قطب شمال تأیید شد.
این بیماری:
- بسیار مسری است
- بهراحتی میان دلفینها، نهنگها و گرازهای دریایی منتقل میشود
- باعث بیماریهای شدید و مرگومیر گسترده میشود
تهدیدی فراتر از یک گونه
این ویروس توانایی انتقال میان گونههای مختلف و حتی جابهجایی در سطح اقیانوسها را دارد و به همین دلیل تهدیدی جدی برای کل اکوسیستم پستانداران دریایی محسوب میشود.
اهمیت این کشف برای آینده اقیانوسها
پژوهشگران امیدوارند این پیشرفت علمی امکان شناسایی زودهنگام تهدیدهای مرگبار برای حیات دریایی را فراهم کند؛ پیش از آنکه این بیماریها بهصورت گسترده گسترش یابند.
«اولویت ما ادامه استفاده از این روشها برای پایش بلندمدت است تا بتوانیم تأثیر عوامل استرسزای نوظهور بر سلامت نهنگها را در سالهای آینده درک کنیم.»
— هلنا کاستا، دانشگاه نورد نروژ
انتشار نتایج پژوهش
این مطالعه با همکاری کالج کینگز لندن، دانشکده دامپزشکی سلطنتی (دیک) در بریتانیا و دانشگاه نورد نروژ انجام شده و نتایج آن در مجله علمی BMC Veterinary Research منتشر شده است.
