گل‌های صدفی با شکوفه‌های رنگارنگ خود جلب‌توجه می‌کنند، اما این درختچه‌های گل‌دهنده، اگر گربه‌ها از هر قسمت آن‌ها گاز بزند، می‌توانند مریضشان کنند. درحالی‌که برخی از گونه‌های گل صدفی سمی‌تر از بقیه هستند، هر کدام از آن‌ها پتانسیل مسموم‌کردن گربه‌ها را دارند. در این مقاله یاد می‌گیریم چطور گربهٔ نازنینمان را سالم و دور از خطر نگه داریم.
چرا گل صدفی برای گربه‌ها سمی است؟
گل صدفی حاوی مواد شیمیایی به نام گلیکوزیدهای سیانوژنیک است که برای گربه‌ها و دیگر حیوانات (از جمله انسان) سمی هستند. وقتی گیاه جویده یا بلعیده می‌شود، این مادهٔ شیمیایی آزاد شده و می‌تواند علائم مختلفی مانند استفراغ، اسهال و بی‌حالی ایجاد کند. [1]
گلیکوزید سیانوژنیک نوعی ترکیب است که وقتی با آنزیم‌های خاصی در دستگاه گوارش تماس پیدا می‌کند، می‌تواند سیانید آزاد کند. درحالی‌که سطح سمیت بسته به گونهٔ خاص گل صدفی و مقدار بلعیده‌شده متفاوت است، مهم است که به‌خاطر داشته باشیم هر مقدار سیانید برای گربه‌ها خطرناک است. [2]
بیش از ۷۵ نوع گل صدفی وجود دارد و همهٔ آن‌ها حاوی سم‌هایی هستند که اگر در مقادیر زیاد توسط گربه‌ها بلعیده شوند، می‌توانند مضر باشند. بااین‌حال، سمی‌ترین نوع گل صدفی برای گربه‌ها، هورتنسیای برگ درشت (Hydrangea macrophylla) است. این گیاه حاوی ماده‌ای است که می‌تواند در صورت مصرف مقادیر زیاد، باعث استفراغ، اسهال و بی‌حالی در گربه‌ها شود. گل‌های هورتنسیای برگ درشت نسبت به برگ‌ها یا ساقه‌ها، غلظت بالاتری از سم را دارند. [3]
درحالی‌که برخی از انواع گل صدفی ممکن است سمی‌تر از بقیه باشند، هر نوع گیاهی می‌تواند در صورت مصرف مقادیر زیاد، برای گربه‌ها خطرناک باشد. اگر شک دارید که گربهٔ شما هر قسمت از گل صدفی یا هر گیاه دیگری را خورده است، بلافاصله به دنبال مراقبت دامپزشکی باشید.
علائم مسمومیت با گل صدفی در گربه‌ها
علائم مسمومیت با گل صدفی در گربه‌ها بسته به مقدار خورده‌شده و شدت مسمومیت می‌تواند متفاوت باشد. برخی از علائم مسمومیت عبارت‌اند از:
- استفراغ
- اسهال
- بی‌اشتهایی
- بی‌حالی، ضعف یا افسردگی
- آبریزش دهان
- تنگی نفس
- تشنج
- لثه‌های رنگ‌پریده یا آبی
- ضربان قلب سریع
اگر متوجه این علائم یا هر نشانهٔ دیگری از بیماری شدید یا شک دارید که گربهٔ شما هر قسمت از گیاه گل صدفی را خورده است، بلافاصله به دنبال مراقبت دامپزشکی باشید.
اگر گربهٔ شما گل صدفی خورد، چه‌کار باید کرد؟
اگر دیدید گربهٔ شما در حال گاززدن گیاه گل صدفی است، بلافاصله او را از آن ناحیه دور کنید تا از مصرف بیشتر جلوگیری شود. همین حالا با دامپزشک خود تماس بگیرید و به آن‌ها اطلاع دهید چه اتفاقی افتاده است. آن‌ها ممکن است توصیه کنند که گربهٔ خود را برای معاینه ببرید یا ممکن است دستورالعمل‌هایی در مورد کارهای بعدی به شما ارائه دهند.
گربهٔ خود را از نظر هر گونه علائم بیماری مانند استفراغ، اسهال یا بی‌حالی تحت‌نظر داشته باشید. اگر متوجه هر گونه نشانهٔ غیرعادی شدید، بلافاصله به دنبال مراقبت دامپزشکی باشید. در صورت امکان، نمونه‌ای از گیاه را با خود به دامپزشکی ببرید تا به آن‌ها در شناسایی گونهٔ گل صدفی و تعیین بهترین روش درمان کمک کند.
سعی نکنید مسمومیت را با تحریک استفراغ درمان کنید، مگر اینکه دامپزشک دستورالعمل‌های دقیقی برای انجام این کار در منزل به شما داده باشد، زیرا انجام این کار در خانه می‌تواند خطرناک باشد. پادزهری برای مسمومیت با گل صدفی وجود ندارد، اما دامپزشک شما ممکن است برای جذب هر گونه سموم، استفاده از کربن فعال را به همراه سایر درمان‌های حمایتی توصیه کند. دستورالعمل‌های آن‌ها را بادقت دنبال کنید تا بهترین نتیجهٔ ممکن را برای گربهٔ خود تضمین کنید.
- نکته ۱: گل صدفی حاوی مواد شیمیایی به نام گلیکوزیدهای سیانوژنیک است که برای گربه‌ها و دیگر حیوانات (از جمله انسان) سمی هستند. وقتی گیاه جویده یا بلعیده می‌شود، این مادهٔ شیمیایی آزاد شده و می‌تواند علائم مختلفی مانند استفراغ، اسهال و بی‌حالی ایجاد کند.
- نکته ۲: گلیکوزید سیانوژنیک نوعی ترکیب است که وقتی با آنزیم‌های خاصی در دستگاه گوارش تماس پیدا می‌کند، می‌تواند سیانید آزاد کند. درحالی‌که سطح سمیت بسته به گونهٔ خاص گل صدفی و مقدار بلعیده‌شده متفاوت است، مهم است که به‌خاطر داشته باشیم هر مقدار سیانید برای گربه‌ها خطرناک است.
- نکته ۳: بیش از ۷۵ نوع گل صدفی وجود دارد و همهٔ آن‌ها حاوی سم‌هایی هستند که اگر در مقادیر زیاد توسط گربه‌ها بلعیده شوند، می‌توانند مضر باشند. بااین‌حال، سمی‌ترین نوع گل صدفی برای گربه‌ها، هورتنسیای برگ درشت (Hydrangea macrophylla) است. این گیاه حاوی ماده‌ای است که می‌تواند در صورت مصرف مقادیر زیاد، باعث استفراغ، اسهال و بی‌حالی در گربه‌ها شود. گل‌های هورتنسیای برگ درشت نسبت به برگ‌ها یا ساقه‌ها، غلظت بالاتری از سم را دارند.
