تابستان ۲۰۲۴ به نظر می‌رسد که گرم‌ترین تابستان ثبت‌شده در بسیاری از شهرهای ایالات متحده و در سطح جهانی باشد، با دماهایی که به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است.
بال‌های پروانه‌ها به چشم همانند سمفونی‌ها به گوش هستند. اکنون، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی یک مکانیزم ژنتیکی جذاب را کشف کرده که به الگوهای زنده و پیچیده‌ای که در بال‌های پروانه‌ها می‌بینیم، کمک می‌کند.
حذف کروکدیل‌ها در قلمرو شمالی استرالیا (NT) یک اقدام بحث‌برانگیز است که هدف آن مدیریت جمعیت کروکدیل‌های آب شور است، که از زمانی که در سال ۱۹۷۱ تحت حفاظت قانونی قرار گرفتند، رو به افزایش بوده است. هدف اصلی این اقدام، تضمین ایمنی عمومی به‌ویژه در مناطقی است که خطر حمله کروکدیل به انسان‌ها بالاست.
آیا می‌دانستید هر لانه پرنده‌ای که بر روی درخت می‌بینید، شکلی منحصر به فرد از یک اثر هنری است؟ و تصور کنید، سازندگان این سازه‌های ظریف، دوستان پردار خودمان هستند.
در جستجوی ما برای درک اسرار شگفت‌انگیز و اغلب نادیده‌گرفته‌شده دنیای زنده‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، گاه‌گاهی به شگفتی‌ای برمی‌خوریم که دیدگاه تازه‌ای به زندگی می‌بخشد.
وقتی به تغییرات اقلیمی فکر می‌کنیم، معمولاً به مسائل بزرگی مانند ذوب شدن یخ‌های قطبی، افزایش سطح دریاها، و طوفان‌های شدید و مکرر توجه می‌کنیم. اما اثرات تغییرات اقلیمی تنها به پدیده‌های بزرگ محدود نمی‌شود؛ این تغییرات به‌طور نامحسوس وارد دنیای روزمره ما می‌شوند و تعادل‌های ظریفی را که زندگی ما را پایدار نگه می‌دارند، بر هم می‌زنند.
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که آیا حیوانات هم یکدیگر را با اسم صدا می‌زنند؟ در جوامع انسانی، نام‌ها نقش حیاتی در تعاملات اجتماعی ایفا می‌کنند.
لاک‌پشت‌های ماده تخم‌های خود را می‌گذارند، لانه را با شن می‌پوشانند و به دریا برمی‌گردند و تخم‌ها را به حال خود رها می‌کنند تا به طور طبیعی رشد کرده و باز شوند. مسیر بقا پر از چالش‌هاست، از شکارچیان لانه تا افزایش دما. شانس بقا ناچیز است و تنها حدود یک در ۱۰۰۰ نوزاد به سن بزرگسالی می‌رسد.
پرنده‌ای که به نام ایبیسی شمالی شناخته می‌شود، گونه‌ای از پرندگان منحصر به فرد است که شکار آنها تا قرن هفدهم تقریباً به انقراض کشیده شد. اما با تلاش‌های تکثیر و بازگرداندن این گونه به طبیعت در دو دهه گذشته، دوباره به حیات برگشته است.
بیش از ۱۲,۰۰۰ پا زیر سطح اقیانوس آرام، در منطقه‌ای به نام منطقه کلاریون-کلیپرتون (CCZ)، صخره‌های باستانی بستر عمیق دریا را پوشانده‌اند. در حالی که این صخره‌ها ممکن است خالی از حیات به نظر برسند، در واقع میزبان گونه‌های متنوعی از موجودات دریایی کوچک و میکروب‌ها هستند که بسیاری از آنها برای بقا در تاریکی سازگار شده‌اند.