مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، آمار جدیدی راجع به اوتیسم منتشر کرده است. آنها برآورد می‌کنند که شیوع اوتیسم در ایالات متحده آمریکا، ۱۵ درصد افزایش داشته است. در سال ۲۰۱۲، از هر ۶۸ نفر کودک، یک نفر مبتلا به اوتیسم بود. این رقم در سال ۲۰۱۴ به یک نفر از هر ۵۹ نفر رسیده است.
یافته‌ها بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌ها از پرونده‌های پزشکی و تحصیلی در سال ۲۰۱۴، برای کودکان ۸ ساله در ۱۱ انجمن نظارتی بود.
با این حال، براساس میزان دسترسی که محققان به مدارک تحصیلی داشتند، این تخمین‌ها در بین ایالات‌های مختلف به طور گسترده‌ای متفاوت بود. اعداد در مناطقی که محققان به آن دسترسی کامل داشته اند، به طور قابل توجهی بالاتر بود، و این نشان می‌دهد که برآوردهای جدید منعکس کننده عدم ارائه واقعی شیوع اوتیسم است.
به عنوان مثال، در نیوجرسی، جایی که دسترسی به پرونده‌های تحصیلی بهتر بود، این رقم به اندازه ۱ در ۳۴ بود، در حالی که در آرکانزاس، این میزان تنها ۱ در ۷۷ تخمین زده شده بود.
توماس فریزر، رئیس دانشکده علوم اوتیسم، می‌گوید: این برآورد جدید از نفر ۱ در هر ۵۹ نفر، نشان می‌دهد که اوتیسم در ایالت متحده به شدت در حال گسترده شدن است که متاسفانه آمارها و برآوردها چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. او اضافه می‌کند: “بدون تحقیق بیشتر و بهتر، ما نمیتوانیم بدانیم که تعداد کودکان اوتیسم تا چه اندازه بالاتر است.”
آمار نادرست CDC از کودکان اوتیسمی
این گزارش توسط تحقیقات ارائه شده در نشست سالانه انجمن بین المللی تحقیقات اوتیسم (INSAR) پشتیبانی شد، که در ۴ ماه اول سال ۲۰۱۹ صورت گرفت.
تحقیقات ارائه شده در INSAR نشان می‌دهد که برآورد اوتیسم بسیار غلط است زیرا شامل اطلاعات کافی در مورد پیشینه خانواده‌های اقلیت‌های قومی نمی‌شود.
برای این مطالعه، محققان یک نظرسنجی ملی از سلامت کودکان در سال ۲۰۱۶ انجام دادند که از والدین در مورد سلامت کودکان‌شان سوالاتی شد. از این داده‌ها، مححقان تخمین زدند که شیوع اوتیسم در سال ۲۰۱۶ به میزان ۲٫۵٪ است که تقریبا ۱٪ بالاتر از تخمین های CDC (1.7٪) در همان سال است.
در این مطالعه همچنین فاکتور نژادهای مختلف نیز بررسی گردید. میزان شیوع اوتیسم. در میان کودکان سیاه پوست ۸٪ و در میان کودکان سفیدپوست ۲٫۶٪ بود. با این حال، برآورد برای کودکان سیاه پوست بر اساس نظرسنجی‌ها از تنها ۸۰ خانواده بود. تعداد خانواده‌های سیاه پوست مورد بررسی در سال ۲۰۱۷، حتی کمتر از سال قبل بود؛ تنها ۳۸ خانواده که در آن یک کودک در خانه دارای اوتیسم بود.
آنگلا گیگر، رئیس و مدیر اجرایی “سخنرانی اوتیسم”، می‌گوید: در حالی که پیشرفت در زمینه تحقیقات اوتیسم در برخی مواقع انجام شده است، هنوز تحقیقات و بررسی‌ها بسیار جای کار دارد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که نیاز به افزایش قابل توجهی در تحقیقات در زمینه داشتن یک زندگی بهتر و دسترسی به خدمات با کیفیت بالاتر برای افراد مبتلا به اوتیسم در سراسر طیف و طول عمرشان وجود دارد.
منظور از “سخنرانی اوتیسم”، سازمان‌های سلامت عمومی، قانون‌گذاران و مؤسسات ملی سلامت برای اطمینان از تحقیقات انجام شده‌ای است که درک ما از افزایش شیوع و نیازهای پزشکی کودکان اوتیسمی را بالا می‌برد. این سازمان پیشنهاد می‌کند که سیاست‌گذاران از توصیه کمیته هماهنگی بین‌المللی اوتیسم ایالات متحده برای افزایش دو برابری بودجه تحقیقات اوتیسم استفاده کنند.
نرخ کودکان اوتیسم در کشور قطر به مرحله “هشدار دهنده” رسیده است
تحقیقات دیگری که در INSAR ارائه شده است نشان داد که اوتیسم ۱٫۴٪ از کودکان مدرسه‌ای در قطر را تحت تاثیر قرار می‌دهد که بالاتر از میانگین جهانی است، اما کمتر از میانگین ایالات متحده گزارش شده است. محققان می‌گویند که یافته‌های آنها، اولین بررسی معتبر اپیدمیولوژیک شیوع اوتیسم در قطر است.
دانشمند ارشد موسسه تحقیقات زیست‌پزشکی قطر، “فواد الشبان” می‌گوید: تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که شیوع اوتیسم در میان کودکان در قطر حدود ۵ در ۱۰،۰۰۰ است اما این برآوردها بر اساس روش‌های نادرست و غیر قابل اعتماد برآورد شده است. او می‌گوید نتایج این نظرسنجی جدید به عنوان یک زنگ بیدارباش برای مقامات دولتی است.
میزان شیوع اوتیسم درحال افزایش است، اما پیشرفت درمان آهسته است
یک یافته کلیدی از گزارش CDC این است که شکاف جنسیتی در تشخیص اوتیسم کمتر شده است. برای مثال در سال ۲۰۱۲، تشخیص اوتیسم در پسران ۴٫۵ برابر بیشتر از دختران بود، در حالی که در سال ۲۰۱۴، تشخیص اوتیسم در پسران ۴ برابر بیشتر از دختران بود. این نشان می‌دهد که تشخیص اوتیسم در دختران تا حدودی پیشرفت کرده است. در ضمن آنها متوجه شدند که برخی از دختران اوتیسمی علائم مشابه پسران را از خود نشان نمی‌دهند.
شکاف قومی در تشخیص نیز کمتر شده است. اگر چه تشخیص اوتیسم در کودکان سفیدپوست هنوز بیشتر از اقلیت‌های قومی است، اما این فاصله از سال ۲۰۱۲ تا کنون، بویژه بین کودکان سیاه و سفید، کاهش یافته است. این نشان می‌دهد که نظارت بر اوتیسم در میان جوامع اقلیت بهبود یافته است، اگر چه تشخیص در میان کودکان اسپانیایی مقیم آمریکا هنوز بسیار پایین‌تر از کودکان غیر اسپانیایی است.
یک نتیجه ناامید کننده این است که دانشمندان به ندرت می‌توانند اوتیسم را در سن‌های پایین‌تر از ۴ سال تشخیص دهند. در سال ۲۰۱۴، اوتیسم در بیشتر کودکان پس از سن ۴ سالگی تشخیص داده شد. با توجه به این که احتمال ابتلا به اوتیسم را می‌توان از ۲ سال قبل تشخیص داد، تشخیص زودهنگام ضروری است، چرا که با تشخیص زودهنگام می‌توان حمایت‌هایی که کودکان برای توسعه سلامتی خود لازم دارند را فراهم کرد تا بتوانند در طول عمر خود از چنین حمایت و نیاز‌هایی بهتر بهره ببرند.
منابع برای شناخت علائم اولیه اوتیسم و دسترسی به خدمات پشتیبانی در سایت OtismSpeaks.org موجود است. این سازمان همچنین مردم را تشویق می‌کند تا به سایت دسترسی داشته باشند و داوطلبانه همیاری و اهدا کنند تا مردم با کمک هم بتوانند زندگی میلیون‌ها نفر از افراد مبتلا به اوتیسم در سراسر جهان را بهتر کنند.
