فیلم و سریال

در دورانی که پلتفرم‌های استریم با سرعتی خیره‌کننده داستان‌ها را عرضه می‌کنند، برخی سریال‌ها موفق می‌شوند فراتر از هیاهو بروند و بینندگان را به دنیایی زنده و شخصیت‌هایی چندبعدی بکشانند، تا جایی که حس می‌کنی بخشی از جهان آن‌ها شده‌ای.

سریال Sherlock با بازی بندیکت کامبربچ، بدون شک یکی از بهترین اقتباس‌های مدرن از آثار آرتور کانن دویل است، اما مجموعه‌های تلویزیونی دیگری وجود دارند که از نظر عمق شخصیت‌پردازی، تنوع پرونده‌ها و سبک روایت، حتی از آن هم فراتر می‌روند.

مجموعه The Conjuring از زمان آغاز خود در سال ۲۰۱۳، همواره یکی از بهترین آثار ژانر وحشت بوده است. حضور اد وارن (با بازی پاتریک ویلسون) و لورین وارن (با بازی ورا فارمیگا) به این داستان‌های ماورایی بُعدی انسانی و ملموس بخشیده است.

در نگاه اول ممکن است به نظر برسد که فیلم‌های فاجعه‌محور شاخص، بیشتر متعلق به دهه ۹۰ میلادی هستند؛ آثاری مانند Armageddon، Deep Impact و Independence Day که دوران طلایی این ژانر را رقم زدند.

سریال تاریخی جدید نتفلیکس به نویسندگی استیون نایت، House of Guinness، در فصل اول خود نویدبخش است. داستان در دوبلین قرن نوزدهم می‌گذرد و بر چهار عضو خانواده گینس تمرکز دارد که پس از مرگ پدرشان، اداره‌ی کارخانه‌ی آبجوسازی معروف خانواده را به عهده می‌گیرند.

فیلم Play Dirty حسی شبیه به اکشن کمدی‌های قدیمی دارد؛ پر از تیراندازی و موقعیت‌های طنز، اما بدون آن عنصر حیاتی که بتواند آن را واقعاً سرگرم‌کننده کند: دلیلی برای اهمیت دادن به شخصیت‌ها و اتفاقات. داستان فیلم بیش از حد پیچیده است و شخصیت‌های زیادی درگیر سرقتی بزرگ می‌شوند؛ نقشه‌ای که هرچند ذاتاً مضحک است، اما هیچ جذابیتی ندارد. شعار فیلم، «دزدیدن از دزدها» است، اما اگر فیلمنامه این‌قدر شلوغ و کش‌دار نبود، می‌توانست تجربه‌ای بسیار جذاب‌تر باشد.

سریال‌های اورجینال Prime Video یکی از دلایلی است که مشترکان را بارها و بارها به این پلتفرم بازمی‌گرداند، و در میان آن‌ها، آثار اکشن جایگاه ویژه‌ای دارند.

هیچ چیز پیچیده‌تر از ذهن انسان نیست و فیلمسازان بسیاری کوشیده‌اند تا در آثار خود وارد قلمرو پررمز و راز روان‌شناسی شوند. از کمدی گرفته تا تریلر، علمی‌–‌تخیلی و سوررئالیسم، این گونه فیلم‌ها به عمق وجود انسان سرک می‌کشند و موضوعاتی چون زندگی، مرگ، هویت و خودشناسی را مورد پرسش قرار می‌دهند.

مدل‌های هنری هوش مصنوعی مانند Midjourney و Nano Banana می‌توانند با تصاویر عجیب، خلاقانه و چشمگیر ما را شگفت‌زده کنند. اما یک مطالعه تازه نشان می‌دهد آنچه «خلاقیت» این مدل‌ها نامیده می‌شود، چیزی جز ریاضیات نیست و اگر نویسنده، طراح یا موزیسین باشید، این خبر می‌تواند مایه آرامش باشد.

هیچ چیز به اندازه کنسل شدن زودهنگام یک سریال جذاب ناامیدکننده نیست. اما متأسفانه این سناریو در تلویزیون مدرن بارها تکرار می‌شود.