کشف یک تومولوس رومی نادر در آلمان نشان میدهد که یادبودهای خالی چگونه برای نمایش قدرت، هویت و یادبود در مسیرهای تاریخی رومی به کار میرفتند.
پژوهشهای تازه نشان میدهد نابودی جنگلهای ایستر نتیجه ترکیبی از انسان، موشها و تغییرات کشاورزی بوده است، نه یک فاجعه فروپاشی. داستان واقعی جزیره بسیار پیچیدهتر است.
اطلس دیجیتال جدید با ترسیم دقیق جادههای رومی، درک ما از امپراتوری روم و ارتباطات باستانی را دگرگون میکند.
مطالعهای تازه نشان میدهد «طاعون آختاتن» افسانهای بیش نبوده و شواهد باستانشناسی از زندگی عادی، نه اپیدمی، در این شهر حکایت دارد.
پژوهش جدید ثابت کرد مجسمههای ایستر آیلند با روش هوشمندانهای بهصورت عمودی حرکت میکردند و این کشف راز باستانی را فاش کرد.
در سواحل خلوت نزدیک برییداویگ در ایسلند، سنگریزههایی از ماسهسنگ و کوارتز پراکنده شدهاند که ظاهری بیخطر دارند، اما در واقع شواهدی از یک شوک اقلیمی را در خود جای دادهاند. این تغییر ناگهانی آبوهوایی حدود ۱۵۰۰ سال پیش اروپا را در بر گرفت و جهان متأخر روم را دچار لرزه کرد.
در زیر شهر مدرن والنسینا د لا کنسپسیون در جنوب غربی اسپانیا، ساختاری گنبدی به نام مقبره مونتلیریو تولوس قرار دارد که بقایای افرادی را در خود نگه میدارد که بین سالهای ۲۸۷۵ پیش از میلاد تا ۲۶۳۵ پیش از میلاد در این منطقه میزیستند.
رنگ آبی مصری، نخستین رنگدانه مصنوعی در تاریخ بشر، برای قرنها به فراموشی سپرده شده بود. این رنگ غنی که از حدود سال ۳۱۰۰ پیش از میلاد استفاده میشد، دیوارها، تندیسها و مقبرههای مصر باستان و حتی مناطق دیگر را زینت میداد.
ردپاهایی که نزدیک به ۲۳٬۰۰۰ سال پیش در گچ نرم نیومکزیکو ثبت شدهاند، هنوز بهوضوح شکل انگشتان، قوس و پاشنه پای انسان را حفظ کردهاند. برای چندین دهه، بیشتر باستانشناسان تصور میکردند که انسانها بسیار دیرتر وارد قاره آمریکا شدهاند، اما شواهدی که اکنون زیر آفتاب نیومکزیکو آشکار شده، روایت دیگری ارائه میدهد.
باستانشناسی را میتوان به نوعی کارآگاهی با بازه زمانی بسیار طولانی تعبیر کرد. هر تکه سنگ چخماق یا قطعه استخوانی، بخشی از روایت بزرگتری را میسازد؛ اینکه انسانهای اولیه چگونه با ابزارهایشان غذا تهیه میکردند، همکاری میکردند و درباره مکانهایی که خانه مینامیدند چه تصوری داشتند.