حیوانات صرفاً به‌طور بی‌هدف در طبیعت پرسه نمی‌زنند؛ آن‌ها در حال جابه‌جا کردن خاک، تغییر مسیر آب و تأثیرگذاری بر اکوسیستم‌ها به روش‌هایی هستند که دانشمندان قبلاً آن را غیرممکن می‌دانستند.
شنیدن صدای وزوز مگس‌های میوه‌ای نر که در یک محیط کوچک و بسته پرواز می‌کنند، ممکن است مانند یک آزمایش علمی معمولی به نظر برسد. اما یک گروه از پژوهشگران متوجه رفتار غیرمعمولی در برخی از این مگس‌ها در برابر یک دیسک چرخان شدند.
یک مطالعه جدید نشان داده است که ماهی‌های وحشی قادرند غواصان انسانی خاص را تشخیص داده و دنبال کنند، و می‌توانند افراد مختلف را بر اساس نشانه‌های بصری مانند رنگ‌های لباس غواصی و تجهیزات از یکدیگر متمایز کنند.
طبیعت اغلب با سازگاری‌های شگفت‌انگیزش ما را حیرت‌زده می‌کند، و قورباغه کریکت نیز از این قاعده مستثنی نیست. این قورباغه‌های کوچک که بومی ویرجینیا و کارولینای شمالی هستند، توانایی‌ای را به نمایش می‌گذارند که تقریباً جادویی به نظر می‌رسد: حرکت روی آب، گویی که زمین جامد است.
شکار بی‌رویه، ماهیگیری غیرقانونی و افزایش بازار مصرف گوشت کوسه بیش از ۸۰ گونه کوسه و سفره‌ماهی در دریای مدیترانه را در معرض خطر جدی قرار داده است.
پرندگان برای دلایل مختلفی آواز می‌خوانند، صدا می‌دهند یا جیرجیر می‌کنند – یافتن جفت، دفع شکارچیان یا حتی لذت بردن از ملودی‌هایشان. اما چه چیزی تنوع صداهای پرندگان را شکل می‌دهد، همچنان یک معمای شگفت‌انگیز است.
مورچه‌ها، با رفتار اجتماعی منظم و بسیار کارآمد خود، همواره موضوعی جذاب برای پژوهشگران بوده‌اند. این موجودات کوچک الگوهای حرکتی پیچیده‌ای را نشان می‌دهند که به آن‌ها اجازه می‌دهد محیط‌های خود را بدون مشکل و حتی در تعداد زیاد، مدیریت کنند.
در حالی که تولیدمثل جنسی راهبرد غالب در میان جانوران است، برخی گونه‌ها توانسته‌اند توانایی تولیدمثل غیرجنسی از طریق بکرزایی را تکامل بخشند. در این گونه‌ها، ماده‌ها بدون جفت‌گیری قادر به تولید فرزند هستند.
در بسیاری از نقاط جهان، مناظری که زمانی تحت سلطه علفخواران وحشی بودند، دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده‌اند. چرای دام‌ها جایگزین چرندگان بومی شده و این امر باعث تغییر در ترکیب خاک، تنوع گیاهی و تعادل ظریف تعاملات شکارچی و شکار شده است.
پرندگان بزرگ، نزدیک‌ترین خویشاوندان دایناسورها، هوش خود را با حل چالش‌های فیزیکی برای دسترسی به غذا نشان داده‌اند. دانشمندان اکنون ثابت کرده‌اند که شترمرغ‌های امو و رئا، که بخشی از گروه پالئوگنات‌ها هستند، قادر به انجام وظایف پیچیده می‌باشند.