برای دهه‌ها، دانشمندان بر این باور بودند که بندپایان، گروهی که شامل عنکبوت‌ها، عقرب‌ها، کنه‌ها و خرچنگ‌های نعلی می‌شود، تنها یک‌بار از محیط آبی به خشکی مهاجرت کرده‌اند. این دیدگاه دیرینه، زیست‌شناسی تکاملی را شکل داده و بر نحوه طبقه‌بندی و مطالعه این موجودات تأثیر گذاشته است.
جمعیت‌های پرندگان برای بقا، به ویژه در فصل‌های زادآوری که نیاز انرژی آن‌ها در بالاترین حد خود است، به یک منبع غذایی پایدار وابسته هستند. پرندگان حشره‌خوار از انواع مختلف طعمه تغذیه می‌کنند، اما در برخی مناطق، بیدها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.
پژوهش جدیدی که توسط تیمی بین‌المللی از محققان انجام شده است، نشان می‌دهد که شامپانزه‌ها از نظر ژنتیکی به گونه‌ای سازگار شده‌اند که در محیط‌های مختلف خود، از جمله جنگل‌ها و دشت‌ها، به خوبی رشد کنند.
برای سال‌ها، دانشمندان و علاقه‌مندان به اقیانوس از رابطه‌ی منحصر به فرد بین دلقک‌ماهی و شقایق‌های دریایی شگفت‌زده شده‌اند.
طبیعت در هنر فریبکاری به کمال رسیده است. از حشراتی که خود را به شکل شاخه‌های درخت درمی‌آورند تا جغدهایی که با پوست درخت استتار می‌کنند، دنیای طبیعی پر از نمونه‌هایی است که حیوانات برای بقا از استتار استفاده می‌کنند.
در اعماق کوه‌های ناهموار آپنین در مرکز ایتالیا، موجودی نادر و گریزان در میان جنگل‌های انبوه و دامنه‌های سنگی پرسه می‌زند. خرس قهوه‌ای آپنینی، که با نام خرس قهوه‌ای مارسیکان (Ursus arctos marsicanus) نیز شناخته می‌شود، یکی از در معرض انقراض‌ترین جمعیت‌های خرس در جهان است.
لاک‌پشت‌های دریایی نسل‌هاست که انسان‌ها را مجذوب خود کرده‌اند. آرامش آن‌ها در ساحل در تضاد با سفر پیچیده و طولانی‌شان در اقیانوس است، سفری که دنبال کردن آن تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد. توانایی آن‌ها در مهاجرت هزاران مایل، سال‌هاست که دانشمندان را به چالش کشیده است.
یک ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) برای پیش‌بینی زیستگاه نهنگ‌های در معرض خطر توسعه یافته است که به کاهش برخوردهای مرگبار با کشتی‌ها و ترویج توسعه مسئولانه اقیانوس کمک می‌کند. این ابزار توسط پژوهشگران دانشگاه راتگرز نیو برانزویک طراحی شده است.
تحقیقات جدید نشان داده است که بیوفلورسانس در میان پرندگان بهشتی – گروهی از پرندگان استوایی که به دلیل رقص‌های باشکوه خواستگاری و پرهای رنگارنگ خود شهرت دارند – پدیده‌ای رایج است.
برای سال‌ها، دانشمندان بر این باور بودند که کانگوروهای پیشاتاریخی در استرالیا رژیم غذایی تخصصی داشتند و برای بقا به نوع خاصی از گیاهان یا پوشش‌های گیاهی وابسته بودند. این ایده نشان می‌داد که این جانوران قادر به تطبیق با تغییرات محیطی مانند تغییرات اقلیمی یا الگوهای پوشش گیاهی نبودند.