جنگل‌ها فقط مجموعه‌ای از درختان نیستند که در کنار هم ایستاده‌اند. در زیر زمین، ریشه‌ها و قارچ‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند تا مواد مغذی را به اشتراک بگذارند. این همکاری که «همزیستی» (Symbiosis) نام دارد، به درختان کمک می‌کند تا در خاک‌های فقیر و شرایط سخت زنده بمانند.
جنگل‌های بارانی استوایی، که نیمی از تنوع زیستی جهان را در خود جای داده‌اند، نقشی حیاتی در تثبیت اقلیم زمین ایفا می‌کنند. این جنگل‌ها هر ساله تقریباً به اندازه کل دی‌اکسیدکربنی که قاره اروپا منتشر می‌کند، جذب می‌کنند. اما پیچک‌ها (مانند گل ساعت و گونه‌های دیگر)، روز به روز کنترل بیشتری بر این جنگل‌ها به دست می‌گیرند.
بر اساس یک پژوهش تازه در آب‌های دریای شمال، گونه‌های مختلفی از کوسه‌ها و سفره‌ماهی‌ها در حال عبور از مزارع بادی دریایی هلند هستند و حتی ممکن است از آن‌ها به عنوان پناهگاه استفاده کنند.
در شرایطی که فشار ناشی از صید بی‌رویه، آلودگی و تغییرات اقلیمی رو به افزایش است، پژوهشگران و سیاست‌گذاران به دنبال راهکارهایی نو هستند تا بار وارده بر اقیانوس‌ها را کاهش دهند. یکی از راهکارهایی که در حال ظهور است، استفاده از غذاهای دریایی جایگزین است؛ روشی نوین که می‌تواند به حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی کمک کند.
در ابتدای هر روز، درختان روزنه‌های کوچکی در زیر برگ‌های خود به نام استوماتا را باز می‌کنند. این روزنه‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهند تا دی‌اکسید کربن (CO₂) را از هوا جذب کنند، که یکی از عناصر کلیدی در فرایند فتوسنتز است.
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان با حفاری به عمق ۵۰۰ متری در یخچال کامب (Kamb Ice Stream) در غرب جنوبگان، به یک کانال بزرگ و کند‌حرکت از آب برخورد کردند که در زیر یخ جریان دارد.
در گوشه‌ای آرام از یک موزه، پشت ویترین‌ها یا درون کشوها، موجوداتی قرار دارند که مدت‌هاست از دنیای وحش ناپدید شده‌اند؛ پرنده‌ای که در جنگلی پوشیده از دوده در اوایل دهه ۱۹۰۰ جمع‌آوری شده یا ماهی‌ای که از رودخانه‌ای گرفته شده که دیگر شفاف نیست. این نمونه‌ها که روزگاری تنها به عنوان اسنادی از تنوع زیستی شناخته می‌شدند، اکنون تعریفی تازه پیدا کرده‌اند.
باران‌های موسمی در سراسر جهان به‌خاطر الگوهای فصلی خود شناخته می‌شوند؛ در برخی ماه‌ها بارش حیاتی را به همراه دارند و در ماه‌های دیگر از بین می‌روند. با این حال، دلایل دقیق تغییر وضعیت از خشکی به بارندگی هنوز برای پژوهشگران به‌طور کامل روشن نیست.
در سال‌های اخیر، زمین با موج‌های فزاینده‌ای از گرمای شدید و خشکسالی روبه‌رو شده که تأثیرات عمیقی بر مردم، محیط‌زیست و به‌ویژه کشاورزی گذاشته است. در حالی که بیشتر ما این گرما را در زندگی روزمره حس می‌کنیم، کشاورزان بزرگ‌ترین قربانیان این پدیده هستند؛ چرا که بازدهی محصولات آن‌ها با کاهش جدی مواجه شده است.
خاک رس، یکی از مواد نانویی رایج در طبیعت، ممکن است به‌زودی نقش شگفت‌انگیزی در کاهش انتشار گاز دی‌اکسید کربن (CO₂) ایفا کند. پژوهشگران دانشگاه پردو (Purdue University) با همکاری آزمایشگاه ملی ساندیا (Sandia National Laboratories) موفق شده‌اند راهی برای استفاده از این ماده ساده و فراوان جهت جذب مستقیم دی‌اکسید کربن از هوا پیدا کنند.