هر بار که یک بطری شیر، ظرف سس سالاد یا کیسه پلاستیکی را دور میاندازیم، به مشکلی در بازیافت دامن میزنیم که بسیاری از ما حتی از وجود آن آگاه نیستیم.
طبیعت
وقتی گیاهان با خشکسالی روبهرو میشوند، روند رشد خود را متوقف میکنند. این موضوع چندان عجیب نیست؛ نبود آب یعنی توقف فعالیتهای حیاتی. اما سؤال اصلی اینجاست: وقتی باران بازمیگردد چه اتفاقی میافتد؟
رعد و برق تنها یک نمایش نورانی و خیرهکننده در آسمان نیست؛ بلکه منبعی پنهان و تأثیرگذار بر آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی است. پژوهشهای جدید نشان میدهد که هر صاعقه، گازهای آلایندهای تولید میکند که میتوانند کیفیت هوا، تشکیل لایه اوزون و حتی دمای زمین را تغییر دهند.
هوایی که امروز نفس میکشیم، داستانی میلیونها ساله را در خود دارد. دیاکسید کربن – گازی حیاتی برای زندگی و اقلیم – همواره با ریتم زمین در عصرهای یخبندان و دورههای گرم بینیخبندان بالا و پایین رفته است.
مطالعهای جدید نشان میدهد که جنگلزدایی در مناطق گرمسیری، نهتنها یک مسئله زیستمحیطی بلکه یک بحران جدی برای سلامت انسانهاست. این تحقیق نشان میدهد که هر ساله بیش از ۲۸,۳۳۰ نفر در آمریکای مرکزی، آمریکای جنوبی، آفریقا و جنوبشرقی آسیا بر اثر گرمای ناشی از نابودی جنگلها جان خود را از دست میدهند.
تکامل همیشه پاسخی به رقبا، شکارچیان یا جفتهایی که با هم برخورد میکنند نیست. این فرآیند میتواند حتی بدون تماس مستقیم هم اتفاق بیفتد؛ زمانی که تغییرات محیطی از یک نقطه به نقطهای دیگر منتقل میشود و بر گونههایی که هیچوقت همدیگر را نمیبینند اثر میگذارد. این موضوع در مطالعهای جدید بهطور علمی اثبات شده است.
منطقه «آسیای کوهستانی مرتفع» که اغلب به «قطب سوم» شهرت دارد، بزرگترین ذخیره یخ در خارج از قطب شمال و جنوب را در خود جای داده است. این یخچالهای طبیعی طی هزاران سال چشماندازها را شکل دادهاند، رودخانهها را تغذیه کردهاند و جوامع انسانی را زنده نگه داشتهاند. اما امروز این غولهای یخزده با سرعت نگرانکنندهای در حال کوچک شدن هستند.
دانشمندان موفق شدهاند با دستکاری ژنتیکی گندم، میکروبهای خاک را وادار کنند تا نیتروژن هوا را به شکلی تبدیل کنند که برای گیاهان قابل استفاده باشد. این نوآوری میتواند نیاز به کودهای شیمیایی را کاهش دهد، هزینههای کشاورزان را پایین بیاورد و آلودگی محیط زیست را محدود کند، بدون آنکه عملکرد محصول قربانی شود.
گیاهان شاید در ظاهر ساکن و بیحرکت به نظر برسند، اما در درون خود شبکهای از ارتباطات پیچیده دارند. آنها باید همواره میان دریافت انرژی و جلوگیری از از دست دادن بیش از حد آب تعادل برقرار کنند. برای دههها دانشمندان گمان میکردند پیامرسانهای داخلی در این فرآیند نقش دارند، اما ماهیت دقیق این مولکولها ناشناخته باقی مانده بود.
پنجاه و شش میلیون سال پیش، زمین شاهد یکی از سریعترین رویدادهای گرمایش در تاریخ خود بود. در دورهای به نام حداکثر گرمایش پالئوسن–ائوسن (PETM) دمای جهانی حدود پنج درجه سانتیگراد افزایش یافت و این شرایط بیش از صد هزار سال ادامه پیدا کرد.