برای قرن‌ها، گیاه‌شناسان به بررسی عجایب تولیدمثل در گیاهان پرداخته‌اند. در میان آنان، چارلز داروین نسبت به گونه‌هایی که تنها به خودباروری تکیه داشتند، بی‌اعتماد بود. او نوشته بود: «تقریباً اغراق نیست اگر بگوییم که طبیعت با صراحت کامل به ما می‌گوید که از خودباروری دائمی بیزار است.»
تصور کنید قصد دارید از یک سبزی تازه مثل برگ‌های سبز استفاده کنید، اما وقتی به سراغش می‌روید، متوجه می‌شوید که پژمرده شده یا رنگش تغییر کرده است. این اتفاق برای بسیاری از ما آشناست، اما تأثیر آن فراتر از یک ناراحتی شخصی است.
دانشمندان موفق به کشف الگوی سه‌مرحله‌ای توزیع گونه‌ها شدند که می‌تواند پیش‌بینی انقراض‌ها و برنامه‌ریزی‌های زیست‌محیطی را متحول کند. این مقاله، با زبان ساده، پشت‌پرده این کشف مهم را بررسی می‌کند.
در شرایط ایده‌آل، کود به عنوان عاملی برای افزایش رشد گیاهان شناخته می‌شود. اما پژوهشی جدید نشان می‌دهد که نقش کود فراتر از این‌هاست؛ این ماده می‌تواند به گیاهان در برابر خشکسالی کمک کرده و از کاهش رشد آن‌ها جلوگیری کند.
دانشمندان دانشگاه مک‌مستر در طراحی مواد سازگار با محیط‌زیست با استفاده از قارچ‌ها به نتایج قابل‌توجهی دست یافته‌اند. به‌ویژه، قارچ رایج شکاف‌کپک (Schizophyllum commune) با بیش از ۲۳٬۰۰۰ نوع جفت‌گیری مختلف، به‌عنوان گنجینه‌ای ژنتیکی برای نوآوری در طراحی مواد شناخته می‌شود.
اقیانوس جنوبی، با وسعتی عظیم و دمایی سرد، نقش بسیار مهمی در جذب کربن از جو ایفا می‌کند. این اقیانوس یکی از مهم‌ترین «چاهک‌های کربن» جهان است؛ یعنی ناحیه‌ای که دی‌اکسیدکربن (CO2) را از جو جذب کرده و به عمق آب‌ها می‌فرستد. اما با تغییر عوامل محیطی و افزایش گازهای گلخانه‌ای (GHGs)، این نقش ممکن است تضعیف شود.
قطب شمال که به چشم‌اندازهای یخی و خاک منجمد معروف است، به‌سرعت در حال دگرگونی است؛ دگرگونی‌ای که تحت تأثیر مستقیم تغییرات اقلیمی قرار دارد. با افزایش دما، تهدیدی خاموش اما بسیار قوی در حال پدیدار شدن است: انتشار گاز متان. برخلاف دی‌اکسید کربن، متان کمتر در بحث‌های عمومی مطرح می‌شود، اما تأثیر آن بر گرم شدن زمین بسیار عمیق است.
کودکان اغلب با داستان «سه خواهر» آشنا می‌شوند؛ ذرت، لوبیا و کدو حلوایی که در کنار یکدیگر رشد می‌کنند. اما این تنها بخشی از حقیقت است. قرن‌ها پیش از ورود اروپایی‌ها به قاره آمریکا، کشاورزان بومی در شرق آمریکای شمالی مجموعه‌ای گسترده‌تر از محصولات را کشت می‌کردند.
جنگل‌ها فقط مجموعه‌ای از درختان نیستند که در کنار هم ایستاده‌اند. در زیر زمین، ریشه‌ها و قارچ‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند تا مواد مغذی را به اشتراک بگذارند. این همکاری که «همزیستی» (Symbiosis) نام دارد، به درختان کمک می‌کند تا در خاک‌های فقیر و شرایط سخت زنده بمانند.
جنگل‌های بارانی استوایی، که نیمی از تنوع زیستی جهان را در خود جای داده‌اند، نقشی حیاتی در تثبیت اقلیم زمین ایفا می‌کنند. این جنگل‌ها هر ساله تقریباً به اندازه کل دی‌اکسیدکربنی که قاره اروپا منتشر می‌کند، جذب می‌کنند. اما پیچک‌ها (مانند گل ساعت و گونه‌های دیگر)، روز به روز کنترل بیشتری بر این جنگل‌ها به دست می‌گیرند.