مس در هر موتور الکتریکی، دکل انتقال نیرو و پنل خورشیدی در سراسر جهان حضور دارد. تقاضا برای این فلز به‌قدری سریع در حال افزایش است که آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) در سناریوی کربن‌خنثی خود پیش‌بینی کرده که تا سال ۲۰۴۰ این تقاضا ۵۰ درصد رشد خواهد داشت.
در پایان این قرن، شرایط خشکسالی می‌تواند شهد گل‌ها را تا ۹۵ درصد از کالری خالی کند. این موضوع فقط برای زنبورها مشکل‌ساز نیست، بلکه برای گیاهان، محصولات کشاورزی و انسان‌هایی که به آنها وابسته هستند هم یک تهدید جدی است.
در گفت‌وگوهای اقلیمی، معمولاً دی‌اکسید کربن محور اصلی بحث است، اما تنها مقصر افزایش دمای زمین نیست. گروهی از ترکیبات گرماگیر که به «آلاینده‌های فوق‌العاده» شناخته می‌شوند، تأثیری بسیار فراتر از وزن خود بر جو زمین و سلامت ریه‌های ما دارند.
فلفل‌ها در طیفی از طعم‌ها و رنگ‌ها قرار دارند؛ از فلفل‌های شیرین و ترد با رنگ‌هایی مانند زرد، نارنجی و بنفش، تا فلفل‌های فوق‌العاده تندی مثل هابانرو که اشک به چشمانتان می‌آورند. تمام گونه‌های فلفل، فارغ از نوع و شدت تندی، یک چیز مشترک دارند: عاشق گرما و فصل رشد بلند هستند.
پتونیا‌ها گیاهان یک‌ساله محبوبی هستند که بیشتر باغبانان نمی‌توانند بدون آنها در منظره باغ از آنها استفاده کنند. این گیاهان در تابستان عملکرد مطلوبی دارند و با نمایش گل فراوان و کمترین مشکلات آفات و بیماری‌ها، تلاشهای بی مهمانه ما را پاداش می‌دهند.
وقتی به فسیل‌ها فکر می‌کنیم، معمولاً دایناسورها در ذهن‌مان نقش می‌بندد، اما صخره‌های مرجانی نیز حامل تاریخ کهنی هستند. در این زیستگاه‌ها، استخوان‌های کوچک ماهی‌ها و فلس‌های کوسه‌ها به فسیل تبدیل می‌شوند و در سکوت، داستان اقیانوس‌های باستانی را حفظ می‌کنند.
ورشو، پایتخت لهستان، کمبودی از نظر پارک‌ها و بلوارهای درخت‌کاری‌شده ندارد. اما سه دانشگاه لهستانی این سؤال را مطرح کردند که آیا باغ‌های کوچک و مردمی می‌توانند به شکلی حیاتی، تاب‌آوری اقلیمی این شهر را تقویت کنند؟
میل سیری‌ناپذیر جهان به آووکادو، تقریباً به‌طور کامل به یک رقم خاص وابسته است: آووکادوی خامه‌ای Hass. این یکنواختی ژنتیکی، تولید این میوه را به صنعتی چند میلیارد دلاری تبدیل کرده است.
اقیانوس‌های جهان همواره به‌عنوان یک سپر نجات سیاره عمل کرده‌اند. این پهنه‌های آبی، گرمای اضافی را جذب می‌کنند و حدود یک‌چهارم از کل دی‌اکسید کربن تولید شده توسط انسان را به خود اختصاص می‌دهند.
در سراسر اقیانوس اطلس شمالی، فلات‌های گدازه‌ای، جزایر آتشفشانی و ستون‌های بازالتی به چشم می‌خورند، اما این ساختارها صدها یا حتی هزاران کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند. چه چیزی آنها را به هم متصل می‌کند؟