فرودگاه‌های آمریکا قصد دارند به صورت آزمایشی از فناوری تشخیص چهره در گیت‌های امنیتی و بازرسی خود استفاده کنند. به گفته مقامات، این کار باعث می‌شود تا بررسی هویت در گیت امنیتی سرعت بیشتری بگیرد اما منتقدان این طرح نگران تبعیض موجود در الگوریتم و نحوه استفاده از داده‌های مردم هستند.
در آمریکا یک مسافر به سمت ایست بازرسی امنیتی فرودگاه می‌رود، یک کارت شناسایی را در شکافی می‌گذارد و به دوربینی که بالای یک صفحه نمایش کوچک قرار دارد، نگاه می‌کند. صفحه نمایش عبارت عکس تکمیل شد را نشان می‌دهد و شخص عبور می‌کند. همه این موارد بدون اینکه مأموری در آنجا به صورت دستی کارها را انجام بدهد، صورت می‌گیرد.
همه این موارد بخشی از پروژه‌ای آزمایشی توسط اداره امنیت حمل و نقل (TSA) برای ارزیابی استفاده از فناوری تشخیص چهره در تعدادی از فرودگاه‌های کشور آمریکا است. جیسون لیم مدیر قابلیتهای مدیریت هویت TSA در همین راستا و در یک برنامه با حضور خبرنگاران در فرودگاه بین‌المللی تورگود مارشال بالتیمور-واشنگتن گفته: «آنچه ما در تلاش هستیم تا با این کار انجام بدهیم، این است که به افسران کمک کنیم تا بهتر و راحت هویت هر فرد را تشخیص بدهند.»
به گفته سازمان TSA این طرح داوطلبانه و دقیق است اما منتقدان این طرح نگرانی‌هایی درباره جانبداری در فناوری تشخیص چهره و پیامدهای احتمالی برای مسافرانی که آن را انتخاب نمی‌کنند مطرح کرده‌اند.
فناوری تشخیص چهره در کدام فرودگاه‌های آمریکا استفاده می‌شود؟
این فناوری در حال حاضر در ۱۶ فرودگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر فرودگاه بالتیمور در فرودگاه‌های دیگری همچون ریگان در نزدیک واشنگتن، فرودگاه‌های آتلانتا، بوستون، دالاس، دنور، دیترویت، لاس‌وگاس، لس آنجلس، میامی، اورلاندو، فینیکس، سالت لیک سیتی، سن خوزه، گلفپورت بیلوکسی و جکسون در میسیسیپی نیز این فناوری به چشم می‌خورد.
با این حال، این فناوری در هر ایست بازرسی سازمان TSA وجود ندارد و بنابراین، هر مسافری که از این فرودگاه‌ها سفر می‌کنند لزوما استفاده از این فناوری را تجربه نخواهند کرد. این فناوری به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا فرد حاضر در فرودگاه با کارت شناسایی آن مطابقت دارد و اینکه اصلا هویت او واقعی است. یک افسر TSA نیز در آنجا حضور دارد و بر این فرآیند نظارت می‌کند.
چرا فناوری تشخیص چهره بحث‌برانگیز است؟
از زمان اجرای این طرح، برخی از مقامات منتخب و طرفداران حریم خصوصی به انتقاد از آن پرداختند. در نامه‌ای در ماه فوریه به سازمان TSA، پنج سناتور خواستار توقف این برنامه شدند و اظهار داشتند که افزایش نظارت بیومتریک آمریکایی‌ها توسط دولت، خطری برای آزادی‌های مدنی و حقوق حریم خصوصی است.
این در حالی است که انواع مختلفی از فناوری‌ها که از اطلاعات بیومتریک مانند شناسه‌های چهره، اسکن شبکیه چشم یا مطابقت اثر انگشت استفاده می‌کنند، هم در بخش خصوصی و هم در دولت فدرال فراگیرتر شده‌اند. همین نیز نگرانی‌هایی را در میان طرفداران حفظ حریم خصوصی در مورد نحوه جمع‌آوری این داده‌ها، دسترسی به آن‌ها و احتمال هک شدن آن‌ها ایجاد کرده است.
چرا به فناوری تشخیص چهره نیاز است؟
سازمان TSA اظهار داشته که هدف اجرای این طرح آزمایشی بهبود دقت تأیید هویت در ایست بازرسی‌های فرودگاه و افزایش سرعت این فرآینده بوده است، موضوعی که برای فرودگاه‌های بسیار شلوغ از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
این سازمان اظهار داشته که نتایج اولیه این طرح مثبت بوده و هیچ تفاوت قابل‌توجهی در توانایی الگوریتم برای تشخیص مسافران بر اساس مواردی همچون سن، جنسیت، نژاد و قومیت وجود نداشته است. جیسون لیم اظهار داشته که تصاویر در پایگاه داده جمع‌آوری نمی‌شود و عکس‌ها و شناسه‌ها حذف می‌شوند.
البته از آنجا که این یک ارزیابی است، در شرایطی برخی از داده‌ها جمع‌آوری شده و با اداره علوم و فناوری وزرات امنیت داخلی به اشتراک گذاشته می‌شود و این در حالی است که این داده‌ها نیز از ۲۴ ماه حذف خواهند شد. جیسون لیم همچنین تأکید کرده که دوربین و عکسبرداری فقط زمانی انجام می‌شود که شخص کارت شناسایی خودش را در مکان مناسب قرار بدهد و این دوربین به طور تصادفی از افراد در فرودگاه عکس نمی‌گیرد. همین نیز به مسافران اجازه می‌دهد تا استفاده از این فناوری را به صورت دلخواه انجام بدهند.
