کشاورزی با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبروست، چرا که جهان ما تحت تاثیر تغییرات آب‌وهوایی رو به افزایش قرار گرفته و دستخوش تغییرات زیادی شده است.
این تحولات زیست‌محیطی، کشاورزی جهانی را به مرکز توجه آورده است، زیرا تاثیرات آن دیگر قابل نادیده گرفتن نیست.
از تغییر الگوهای آب‌وهوایی گرفته تا افزایش فشار بر سیستم‌های غذایی، این صنعت در معرض تغییرات سریع سیاره‌ای قرار دارد.
از همه نگران‌کننده‌تر این است که تحقیقات منتشر شده در مجله Science نشان می‌دهد که تغییرات آب‌وهوایی و کشاورزی در یک رقص خطرناک گرفتار شده‌اند – رقصی که می‌تواند به یک چرخه خودتقویتی مخرب تبدیل شود.
کشاورزی و سلامت عمومی
با شدت گرفتن تغییرات آب‌وهوایی، کشاورزان مجبور می‌شوند روش‌هایی را اتخاذ کنند که ممکن است محیط‌زیست را بیشتر تخریب کند، و این چرخه‌ای معیوب را ایجاد می‌کند که هم گرمایش جهانی و هم فشار بر تامین غذای ما را تشدید می‌کند.
دکتر لوئیس زیسکا، استادیار علوم بهداشت محیط در دانشکده بهداشت عمومی میلمن کلمبیا، بیان کرد:
«مهم است که به تاثیرات کشاورزی بر سلامت عمومی، از استفاده از سموم دفع آفات گرفته تا کیفیت آب، توجه کنیم، چرا که این تاثیرات تقریبا به طور حتم با تغییرات آب‌وهوایی تشدید خواهند شد.»
افزایش سریع انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشاورزی
انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از کشاورزی با نرخی هشداردهنده افزایش یافته و اکنون ۱۸ برابر بیشتر از دهه ۱۹۶۰ است. کشاورزی به یک عامل مهم در حدود ۳۰ درصد از اثر کلی گرمایش جهانی تبدیل شده است.
این افزایش سریع انتشار گازها، نیاز فوری به تغییرات در روش‌های کشاورزی برای کاهش تاثیرات زیست‌محیطی را نشان می‌دهد.
بخش عمده‌ای از این انتشار گازها از کود اضافی باقیمانده در خاک‌های کشاورزی ناشی می‌شود که توسط باکتری‌ها به اکسید نیتروس تجزیه می‌شود – یک گاز گلخانه‌ای قوی که ۳۰۰ برابر موثرتر از دی‌اکسیدکربن در به دام انداختن گرما در جو است.
نیاز به کشاورزی دوستدار محیط‌زیست
استفاده گسترده از کودهای شیمیایی، همراه با مدیریت ناکارآمد، این مشکل را تشدید می‌کند و جهان را به آستانه‌های خطرناک گرمایش نزدیک‌تر می‌سازد.
مخاطرات بالا هستند، زیرا مسیرهای بازخوردی بین کشاورزی و آب‌وهوا به شدت می‌توانند میزان انتشار گازهای کشاورزی را افزایش دهند.
دیوید تیلمان، استاد علوم زیستی در دانشگاه مینه‌سوتا و همکار در این تحقیق، گفت: «ما به کشاورزی نیاز داریم، اما آینده بشریت همچنین مستلزم کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از کشاورزی است.»
پروفسور تیلمان بر ضرورت سیاست‌هایی مانند لایحه کشاورزی تاکید کرد که هم تولید غذا و هم حفاظت از محیط‌زیست را تشویق می‌کند.
عواقب پنهان تغییرات آب‌وهوایی
علاوه بر افزایش دما، تغییرات آب‌وهوایی بر شیوه‌های کشاورزی تاثیر می‌گذارد و باعث افزایش استفاده از آب و کاهش آن، فرسایش خاک، و انتشار گازهای اکسید نیتروس و متان می‌شود.
تیم تحقیقاتی همچنین دریافت که فشار ناشی از آفات، کاهش تنوع زیستی، و آلودگی ناشی از سموم دفع آفات و نیتروژن نیز این مسئله را پیچیده‌تر می‌کند.
این چرخه بازخوردی بین کشاورزی و تغییرات آب‌وهوایی می‌تواند دستیابی به هدف توافق پاریس برای محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ تا ۲ درجه سانتی‌گراد را تقریبا غیرممکن سازد.
آینده‌ای پایدار برای کشاورزی
با وجود چالش‌ها، این تحقیقات امیدبخش است. شیوه‌های کشاورزی پایدار و فناوری‌های نوظهور می‌توانند به طور قابل توجهی میزان انتشار گازها را در صورت اجرای گسترده کاهش دهند.
با از میان برداشتن موانع اقتصادی و اجتماعی، دولت‌ها می‌توانند راه‌حل‌های مقاوم در برابر تغییرات آب‌وهوایی را برای کشاورزان و تولیدکنندگان مواد غذایی دست‌یافتنی‌تر کنند.
محققان بر اهمیت بررسی رویکردی یکپارچه که شامل کارایی کشاورزی و آلاینده‌هایی مانند اکسید نیتروس در کنار جذب کربن باشد، تاکید می‌کنند.
روش‌هایی مانند استفاده دقیق از کود، تناوب زراعی و تثبیت نیتروژن می‌تواند از شکل‌گیری چرخه بازخوردی کشاورزی-آب‌وهوا جلوگیری کند.
تحول در شیوه‌های کشاورزی
برای تضمین آینده‌ای پایدارتر برای کشاورزی، ذینفعان باید سازگاری با تکنیک‌های دوستدار آب‌وهوا مانند کشاورزی خورشیدی، ادغام محصولات دائمی و استفاده از روبات‌های کشاورزی را تسریع کنند.
تحقیقات در مورد مسیرهای بازخوردی و فناوری‌های جدید برای تحول در صنعت کشاورزی و حفاظت از تامین جهانی غذا بسیار حیاتی خواهد بود.
شکستن چرخه مخرب
همان‌طور که صنعت کشاورزی با اثرات فزاینده تغییرات آب‌وهوایی دست و پنجه نرم می‌کند، روشن است که برای جلوگیری از چرخه بازخوردی مخرب بین کشاورزی و محیط‌زیست، تلاش هماهنگ جهانی ضروری است.
همکاری بین دولت‌ها، کشاورزان، محققان و صنایع خصوصی برای اطمینان از اتخاذ گسترده شیوه‌های کشاورزی پایدار حیاتی است.
تشویق به کشاورزی دوستدار آب‌وهوا، ترویج آموزش، و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوآورانه مانند ویرایش ژن و کشاورزی دقیق، تنها برخی از استراتژی‌هایی هستند که می‌توانند به طور قابل توجهی تاثیرات زیست‌محیطی کشاورزی را کاهش دهند.
در مواجهه با این چالش‌ها، مسیر پیش رو نیازمند اقدامات جسورانه است. دولت‌ها باید سیاست‌هایی را در اولویت قرار دهند که هم بهره‌وری کشاورزی و هم حفاظت از محیط‌زیست را پشتیبانی کند، در حالی که کشاورزان باید به ابزارها و دانش لازم برای اجرای شیوه‌های کارآمدتر دسترسی داشته باشند.
این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.
