بزرگترین بانک‌های مرکزی جهان خیز بلندی را برای انتشار پول‌های دیجیتالی آغاز کرده‌اند؛ خیزی که گذشته از تلاش برای روان‌سازی سیستم‌های پرداخت و رفع ضعف‌های گردش پول‌های سنتی، تحت تاثیر نگرانی روز افزون آنها از گسترش بازار رمزارزها و مبادله بر پایه آنهاست.
اما ارز دیجیتال بانک مرکزی(CBDC) چیست و چه تفاوتی با رمزارزها دارد؟
ارز دیجیتال بانک مرکزی در واقع پول نقد الکترونیکی است. دسترسی به این ارز تا کنون از سوی بانک‌های مرکزی به موسسات مالی مانند بانک‌ها داده شده است و به آنها اجازه می‌دهد تا پرداخت‌ها الکترونیکی و نقل و انتقالات مجازی را انجام دهند.
آیا پول دیجیتالی تاکنون رایج نبوده است؟
کارت‌های نقدی یا اعتباری که بسیاری از مردم برای خریدهای روزانه از مغازه‌ها یا پرداخت‌های خود استفاده می‌کنند، نوعی پول دیجیتالی است. اما تاکنون صدور این کارت‌ها یا پول‌های دیجیتالی از سوی بانک‌های تجاری و بر پایه اعتبار الکترونیکی که بانک مرکزی به آنها داده، انجام می‌شده است.
اما این شکل از پول نقد بر خلاف ارز دیجیتال بانک مرکزی عاری از ریسک نیست. چون در شرایطی که یک بانک تجاری ورشکسته شود، بانک‌های مرکزی تنها در قبال بخشی از سپرده و موجودی بانکی افراد که بیمه یا تضمین شده باشد، متعهد هستند.
