دکتر فیروزه حیدری، محقق بیمارستان عمومی ماساچوست، گفت که یافته‌های آنان نشان می‌دهد که آسیب ناشی از کووید تا مدتی طولانی ماندگار است.
بر اساس یافته‌های تحقیقی جدید، کووید باعث می‌شود که صدمه به کبد ماه‌ها پس از ابتلای فرد به کووید ادامه داشته باشد.
محققان بیمارستان عمومی ماساچوست بوستون کشف کردند که سفتی کبد بیماران مبتلا به کووید، «به لحاظ آماری به میزان چشمگیری» از بقیه افراد بیشتر است.
سفتی کبد می‌تواند نشان‌دهنده آسیب‌های مزمن کبد، مانند التهاب یا فیبروز، تجمع زخم‌بافت، در کبد باشد.
بافت سالم‌تر کبد با گذشت زمان کاهش می‌یابد و باعث می‌شود کبد درست کار نکند و در موارد حاد، فیبروز پیشرونده می‌تواند به سرطان یا نارسایی کبد منجر شود.
دکتر فیروزه حیدری، محقق بیمارستان عمومی ماساچوست، گفت که یافته‌های آنان نشان می‌دهد که آسیب ناشی از کووید تا مدتی طولانی ماندگار است.
او گفت: «مطالعه ما بخشی از شواهد نوپدیدی است که نشان می‌دهد ابتلا به کووید-۱۹ ممکن است به آسیب کبدی منجر شود که تا مدت‌ها پس از ابتلا به بیماری حاد، باقی می‌ماند.
«هنوز نمی‌دانیم افزایش سفتی کبدی که پس از ابتلا به کووید-۱۹ مشاهده می‌شود، به پیامدهای نامطلوب برای بیمار می‌انجامد یا نه.»
محققان بیماران مبتلا به کووید را با دو گروه شاهد مقایسه کردند و همه تحت آزمایش «الاستوگرافی» با امواج برشی فراصوتی قرار گرفتند.
ضریب معدل سفتی کبد در بیماران مبتلا به کووید بالا و ۷.۶۸ کیلو پاسکال بود، و در کسانی که کووید نداشتند، ۵.۹۹ کیلو پاسکال.
بیماران بر اساس اینکه الاستوگرافی شده بودند یا نه و اینکه جواب آزمایش کوویدشان مثبت بوده است یا نه، در یکی از این سه گروه قرار گرفتند.
در ارزیابی انجام‌شده در بیمارستان عمومی ماساچوست، میزان سفت بودن بافت کبد افراد سه گروه مذکور اندازه‌گیری شده است.
شرکت‌کنندگان مبتلا به کووید دست‌کم ۱۲ هفته قبل از ارزیابی، جواب پی‌سی‌آر مثبت دریافت کرده بودند.
۳۱ نفر در گروه مبتلا به کووید، و ۵۰ نفر که در طول دوره همه‌گیری جواب آزمایش پی‌سی‌آر آن‌ها همیشه منفی بوده است، در گروه شاهد، تحت این آزمایش قرار گرفتند.
۵۰ نفر دیگر که قبل از همه‌گیری آزمایش الاستوگرافی انجام داده بودند، گروه شاهد دوم را تشکیل دادند.
دکتر حیدری گفت: «در حال حاضر به بررسی این نکته مشغولیم که آیا شدت عوارض حاد مرتبط با کووید، می‌تواند شدت آسیب مزمن به کبد را پیش‌بینی کند، یا نه.
«امیدواریم پایگاه داده موجود خود را با داده‌های تکمیلی بیماران و دامنه وسیع‌تری از متغیرهای مشترک غنی‌تر کنیم تا بتوانیم اثرات ابتلای حاد به کووید-۱۹ را بر کبد بهتر درک کنیم.»
این تیم باور دارد که بالاتر بودن ضریب معدل سفتی در گروه شاهد قبل از همه‌گیری، در مقایسه با گروه شاهد دوره همه‌گیری، به دلیل تغییر الگوهای ارجاع در طول همه‌گیری، و ناشی از مسن‌تر بودن اعضای گروه شاهد دوره همه‌گیری بوده است.
میانگین سنی در گروه کووید مثبت ۵۳.۱ سال، در گروه شاهد دوره همه‌گیری ۵۵.۲ سال، و درگروه قبل از همه‌گیری ۵۸.۲ سال بود. در مجموع ۶۷ نفر این افراد زن بودند.
در گروه مبتلا به کووید، آزمایش‌های الاستوگرافی تقریبا ۴۴ هفته پس از نتیجه مثبت پی‌سی‌آر انجام گرفت.
این تحقیق در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (Radiological Society of North America) ارایه شد.
