با توجه به تحقیقات جدید در یک مجله انجمن قلب آمریکا به نام “گردش خون: تصویربرداری قلب و عروق”، نوشیدن آبی که آلوده به آرسنیک است، می‌تواند منجر به ضخیم شدن محفظه اصلی پمپاژ قلب در جوانان و بزرگسالان شود. تغییر ساختاری که خطر ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش می‌دهد.
نویسنده اصلی این مطالعه، دکتر “گرنوت پیچلر”، متخصص پزشکی داخلی در دپارتمان قلب و عروق در بیمارستان هیتزینگ/ کلینیک مرکزی قلب در وین، اتریش، و یک محقق بازدید کننده در وزارت علوم بهداشت و سلامت محیطی در دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک گفت: “افرادی که آب‌های آشامیدنی گرفته شده از چاه‌ها و چشمه‌ها، که تنظیم شده نیستند را مصرف می‌کنند، باید آگاه باشند که آرسنیک خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد. آزمایشات بر روی این چاه‌ها یک گام مهم برای اقدامی نو و جلوگیری از مصرف آن است.”
مردم از طریق آشامیدن آب‌هایی که در مناطق زیرزمینی آلوده در برخی روستا‌ها و مناطق حومه‌ای وجود دارند، اغلب در معرض آرسنیک، که یک متالوئید (شبه فلز) سمی است، قرار می‌گیرند. پیش از این، مطالعات متعدد نشان داده است که قرار گرفتن در معرض آرسنیک، خطر بیماری قلبی و عوامل خطر آن، از جمله فشار خون بالا و دیابت را افزایش می‌دهد.
محققان اطلاعاتی در مورد سلامت یا بیماری قلبی، از پیشینه خانواده شرکت کنندگان (افرادی که در روستا‌ها و شهرهای خومه زندگی می‌کردند) را بدست آوردند. مطالعه‌ای که به منظور بررسی عوامل خطر قلبی عروقی در میان شرکت کنندگان انجام گرفت. نمونه‌های ادرار ۱۳۳۷ بزرگسال (متوسط سن ۳۰ سال، ۶۱٪ زن) برای وجود آرسنیک در بدن بررسی شد و اندازه، شکل و عملکرد قلب آنها با استفاده از سونوگرافی (اکوکاردیوگرافی) ارزیابی شد. در ابتدای این مطالعه پنج ساله، هیچ یک از بیماران دیابت یا بیماری قلبی نداشتند.
به طور کلی، میزان وجود آرسنیک در بدن آنها بالاتر از جمعیت عمومی شهر نشین بود. با افزایش دو برابری آرسنیک در ادرار، محققان دریافتند:
به طور کلی در گروه، احتمال ضخیم شدن محفظه اصلی پمپاژ قلب (بطن چپ)، ۴۷ درصد و؛
احتمال ضخیم شدن محفظه بطن چپ، در شرکت کنندگانی که فشار خون آنها بالا رفته بود (افرادی که فشار خون آنها حداقل ۱۲۰/۸۰ mmHg بود یا افرادی که از داروهای کاهش فشار خون استفاده می‌کردند)، ۵۸ درصد بالا رفته بود.
پیچلر گفت: ” در افراد مبتلا به فشار خون بالا، این ارتباط قوی‌تر نشان داده می‌شد. بنابراین اثرات سمی آرسنیک بر قلب افرادی که مبتلا به بیماری های قلبی هستند بسیار بیشتر است.
این مطالعه محدودیت‌هایی مانند تنها اندازه گیری آرسنیک و عدم پیگیری طولانی مدت شرکت کنندگان را داشت. طبق گفته پیچلر، اگر چه این مطالعه در جمعیت‌های روستایی، حومه و قبیله‌ای در شمال، مرکز و جنوب غربی ایالات متحده انجام شده است، اما نتایج آن می‌تواند به میلیون‌ها فرد دیگر در مناطق روستایی که در معرض سطوح پایین یا متوسط آرسنیک موجود در آب قرار دارند، بسط داده شود.
او گفت: “مطالعه این پرسش را مطرح می‌کند که اگر کمتر در معرض آرسنیک قرار بگیریم، آیا تغییرات در ساختار قلب قابل برگشت است؟ تغییراتی در منابع آب در جوامع مورد مطالعه اتفاق افتاده است و بررسی تاثیر بالقوه سلامتی از طریق کاهش قرار گرفتن در معرض آرسنیک بسیار مهم است.”
“تحقیقات مشاهداتی می‌تواند باعث انجام تحقیقات آینده در مورد عوامل ژنتیکی، محیطی و بالینی، به منظور روشن شدن رابطه بین آرسنیک و بیماری‌های قلبی عروقی باشد. چنین مطالعاتی بسیار مهم هستند چرا که بیماری قلبی عروقی یکی از علل اصلی مرگ زودرس در سراسر جهان است و میلیون ها نفر در سراسر جهان در معرض آرسنیک و سایر فلزات هستند.”
