ممکن است جنگلها راهحل نادیدهای برای کمبود غذا در کشورهای کمدرآمد و با درآمد متوسط داشته باشند؛ راهحلی که همچنین به ترویج روشهای پایدار و جذب کربن کمک میکند. این راهحل که قرنها در اطراف ما وجود داشته است، تا حد زیادی در این زمینه نادیده گرفته شده است.
یک پروژه تحقیقاتی اخیر پتانسیل جنگلها برای کاهش شدید ناامنی غذایی را برجسته کرده است، بهویژه در کشورهایی مانند لیبریا. در این کشور غرب آفریقا، یک کاهش چشمگیر 84 درصدی در ناامنی غذایی در میان خانوارهایی که در فعالیتهای مبتنی بر جنگل شرکت میکردند، مشاهده شد.
لیبریا: یک مطالعه موردی
لیبریا موضوع این مطالعه بود که توسط کارشناسان دانشگاه نوتردام و دانشگاه فلوریدا گالف کوست رهبری شد. تیم در همکاری با دولت لیبریا و بانک جهانی، در سال 2019 یک نظرسنجی گسترده انجام داد و دادههایی از نزدیک به 3000 خانوار مجاور جنگلها در 15 شهرستان لیبریا جمعآوری کرد.
دانشمندان دریافتند که هنگامی که خانوارها گزارش دادند که در فعالیتهای مبتنی بر جنگل مانند جمعآوری و فرآوری چوب، شکار حیوانات وحشی یا جمعآوری گیاهان خوراکی شرکت میکنند، ناامنی غذایی آنها به طور چشمگیری کاهش یافته است. این مطالعه نشان داد که این خانوارها تقریباً سه ماه کمتر از سال دچار ناامنی غذایی بودند.
جنگلها برای امنیت غذایی
“جنگلها منبع حیاتی امنیت غذایی برای خانوارهای مجاور جنگلها در لیبریا هستند”، گفت پروفسور دانیل سی. میلر از مدرسه امور جهانی کیو نوتردام.
متأسفانه، ناامنی غذایی در بسیاری از کشورهای آفریقای زیرصحرا شدید است. در لیبریا، اکثر خانوارهای روستایی دسترسی کافی به غذای کافی برای نیازهای کالری روزانه خود در طول سال ندارند.
در حالی که دلایل از وقایع شدید آب و هوایی تا بیثباتی سیاسی و بهرهوری ضعیف کشاورزی متغیر است، پژوهشگران استدلال میکنند که جنگلها ممکن است در مقابل این تنشها مقاومتر باشند. آنها پیشنهاد میکنند که جنگلها میتوانند در کشورهایی مانند لیبریا که جنگلها تقریباً 69 درصد از مساحت زمین کشور را تشکیل میدهند، نقش حیاتیتری ایفا کنند.
جنگلها: یک منبع غذایی ضروری
نویسندگان مطالعه استدلال میکنند که کمکهای چندگانه جنگلها به طور تراژیکی مورد مطالعه و مستند قرار نگرفته است. در حالی که منابع جنگلی نمیتوانند جایگزین کشاورزی بزرگ مقیاس شوند، اما میتوانند به عنوان یک منبع غذایی ضروری، بهویژه در زمانهای سخت، عمل کنند.
این مطالعه شامل استراتژیهایی مانند استفاده از دادههای خاص جنگلها در سطح ملی بود. پژوهشگران معتقدند که همین رویکرد میتواند در سایر کشورهای فقیر اقتصادی اما غنی از جنگلهای غرب آفریقا و فراتر از آن مفید باشد.
توسعه انسانی و رفاه
جنگلها نه تنها به دلیل مزایای آب و هوایی و محیطیشان مفید هستند، بلکه به دلیل پتانسیلشان برای حمایت از توسعه انسانی و رفاه نیز مهم هستند. این پژوهش بیشتر این استدلال را تقویت میکند که جنگلها منابع بیقیمتی هستند.
در آینده، پژوهشگران قصد دارند بررسی کنند که چگونه حکمرانی جنگلها، بهویژه در سطح جامعه، میتواند بر فوایدی که مردم مجاور جنگلها به دست میآورند، تأثیر بگذارد. یافتههای این مطالعه میتواند برای سیاستگذاران متمرکز بر مدیریت و حفظ جنگلها مفید باشد.
“مزایایی که جنگلها برای شهروندان یک کشور ایجاد میکنند، یکی دیگر از دلایلی است که جنگلها ارزش مدیریت و حفظ خوب را دارند”، گفت میلر.
پیامدهای سیاستی و جهتگیریهای آینده
یافتههای این مطالعه پیامدهای قابلتوجهی برای توسعه سیاستها در کشورهای غنی از جنگلها که با ناامنی غذایی مواجه هستند، دارد. سیاستگذاران میتوانند از این دادهها برای ایجاد استراتژیهای یکپارچه استفاده کنند که نه تنها بر حفظ جنگلها تمرکز دارند، بلکه پتانسیل جنگلها برای کاهش کمبود غذا را نیز بهرهبرداری میکنند. با ایجاد برنامههای مدیریت جنگل در سطح جامعه، دولتها میتوانند اطمینان حاصل کنند که جمعیتهای محلی از منابع جنگلی بهرهمند میشوند و در عین حال تعادل اکولوژیکی حفظ میشود.
علاوه بر این، سازمانهای بینالمللی و اهداکنندگان میتوانند با تأمین مالی برنامههای پژوهشی و توسعهای که هدف آنها درک فواید چندگانه جنگلها است، از این نوع ابتکارات حمایت کنند.
اهمیت مطالعه
این مطالعه به یک رویکرد جامع برای حفاظت و مدیریت پایدار منابع جنگلی تأکید میکند. حفظ جنگلها باید با اهداف توسعه انسانی در هم تنیده شود تا اطمینان حاصل شود که فواید جنگلها به طور عادلانه بین کسانی که بیشترین نیاز را دارند، تقسیم میشود.
این مدل یکپارچه میتواند به عنوان یک نقشه راه برای کشورهای دیگر در منطقه و فراتر از آن عمل کند. این نشان میدهد که چگونه منابع طبیعی میتوانند بهطور پایدار برای توسعه و رفاه استفاده شوند.
در نتیجه
جنگلها بیش از اینکه تنها مخازن کربن و نقاط داغ تنوع زیستی باشند، حیاتبخش میلیونها نفر هستند. ادغام فعالیتهای مبتنی بر جنگل در استراتژیهای ملی امنیت غذایی میتواند روش ما را برای مقابله با گرسنگی و سوءتغذیه متحول کند و یک راهحل پایدار و مقاوم برای نسلهای آینده فراهم کند.
این مطالعه در مجله امنیت غذایی منتشر شده است.