به گفته محققان موسسه ملی سلامت، هیدراته ماندن می‌تواند با کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی همراه باشد. یافته‌های آنها، که در مجله اروپایی “قلب” منتشر شده است، نشان می‌دهد که مصرف مقادیر کافی مایعات در طول زندگی، نه تنها عملکرد ضروری بدن را تضمین می‌کند، بلکه می‌تواند خطر مشکلات قلبی شدید در آینده را کاهش دهد.
نارسایی قلبی، یک بیماری مزمن است و زمانی ایجاد می‌شود که قلب خون کافی برای نیازهای بدن پمپاژ نمی‌کند. نارسایی قلبی بیش از 6.2 میلیون نفر در آمریکا، یعنی کمی بیش از 2% از جمعیت آمریکا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین در بین بزرگسالان 65 سال و بالاتر شایع‌تر است.
ناتالیا دمیتریوا، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق در این زمینه، گفت: “مانند کاهش مصرف نمک، نوشیدن آب کافی و هیدراته ماندن نیز روش‌هایی برای حمایت از قلب ما هستند و می‌توانند به کاهش خطرات طولانی مدت بیماری‌های قلبی کمک کنند.”
دیمیتریوا و محققان پس از انجام تحقیقات پیش بالینی که ارتباط بین کم آبی و فیبروز قلبی (سفت شدن ماهیچه های قلب) را بررسی می‌کرد، به دنبال ارتباط‌های مشابه در مطالعات جمعیتی در مقیاس بزرگ بودند. برای شروع، آنها داده‌های بیش از 15000 بزرگسال 45 تا 66 ساله را که در مطالعه خطر آترواسکلروز (گرفتگی شریان‌ها) در جوامع بین سال های 1987 تا 89 ثبت نام کرده بودند و اطلاعات پزشکی خود را در یک دوره 25 ساله به اشتراک گذاشته بودند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
در انتخاب شرکت‌کنندگان برای بررسی پیشینه پزشکی آنها، دانشمندان بر افرادی تمرکز کردند که سطح هیدراته بودن آنها در محدوده طبیعی بود و در شروع مطالعه، دیابت، چاقی یا نارسایی قلبی نداشتند. تقریباً 11814 بزرگسال در تجزیه و تحلیل نهایی وارد شدند و محققان دریافتند از این تعداد 1366 (11.56%) بعداً دچار نارسایی قلبی شدند.
برای ارزیابی ارتباطات بالقوه با هیدراته بودن، تیم بررسی کننده وضعیت هیدراته بودن شرکت‌کنندگان را با استفاده از چندین معیار بالینی ارزیابی کرد. بررسی سطح سدیم خون، که با کاهش سطح مایعات بدن افزایش می‌یابد، به ویژه برای کمک به شناسایی شرکت‌کنندگانی که در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی هستند، مفید بود. همچنین به شناسایی افراد مسن با افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی و هیپرتروفی بطن چپ( بزرگ شدن و ضخیم شدن قلب) کمک کرد.
به عنوان مثال، بزرگسالانی که سطح سدیم آنها از 143 mEq/L شروع می‌شود (محدوده طبیعی بین 146-135 است)، در میانسالی در مقایسه با بزرگسالان با سطوح پایین‌تر، خطر ابتلا به نارسایی قلبی 39 درصد افزایش یافته است. و به ازای هر 1 mEq/L افزایش سدیم در محدوده طبیعی 135-146 mEq/L، احتمال ابتلای فرد به نارسایی قلبی 5 درصد افزایش می‌یابد.
در گروهی متشکل از حدود 5000 بزرگسال 70 تا 90 ساله، آنهایی که سطح سدیم 142.5-142 mEq/L در سنین میانسالی داشتند، 62 درصد بیشتر احتمال داشت که به هیپرتروفی بطن چپ مبتلا شوند. سطح سدیم که از 143mEq/L شروع می‌شود، با افزایش 102 درصدی خطر هیپرتروفی بطن چپ و 54 درصد افزایش خطر نارسایی قلبی مرتبط بود.
بر اساس این داده‌ها، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که سطوح سدیم بالای 142 در میانسالی با افزایش خطر ابتلا به هیپرتروفی بطن چپ و نارسایی قلبی در آینده مرتبط است.
به گفته محققان، یک سنجش تصادفی و کنترل شده برای تایید این یافته‌های اولیه ضروری است. با این حال، این ارتباط اولیه نشان می‌دهد که هیدراته بودن ممکن است به جلوگیری یا کند کردن پیشرفت تغییرات در قلب که می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود، کمک کند.
مانفرد بوهم، سرپرست آزمایشگاه پزشکی احیا کننده قلب و عروق، گفت: “مصرف سدیم و مایعات را می‌توان به راحتی در معاینات بالینی ارزیابی کرد تا پزشکان بتوانند بیمارانی را که ممکن است از یادگیری راه‌های هیدراته ماندن سود ببرند، شناسایی کنند.”
مایعات برای طیف وسیعی از عملکردهای بدن، از جمله کمک به قلب در پمپاژ موثر خون، حمایت از عملکرد عروق خونی و تنظیم گردش خون ضروری هستند. به گفته محققان، با این حال بسیاری از مردم بسیار کمتر از آنچه نیاز دارند دریافت می‌کنند. در حالی که دستورالعمل‌های مصرف مایعات بر اساس نیاز بدن متفاوت است، محققان مصرف استاندارد روزانه مایعات را 6 الی 8 لیوان (1.5-2.1 لیتر) برای زنان و 8 الی 12 لیوان (2-3 لیتر) برای مردان توصیه کردند.
