انیمیشن پینوکیو (Pinocchio) اثری جذاب و جالب‌توجه به شمار می‌رود که مدتی زمان می‌برد تا داستان ساده و فریبنده‌اش به بار بنشیند و مطمئنا تماشای مجدد آن می‌تواند چیزهای جالب‌تری را برای بیننده‌ها آشکار کند. در ادامه همراه با نقد این انیمیشن باشید.
در سال ۲۰۲۲ میلادی، دو اقتباس سینمایی بر اساس داستان پینوکیو ساخته شده و این انیمیشن استاپ موشن نیز توسط فیلم‌ساز برجسته مکزیکی یعنی گی‌یرمو دل تورو (Guillermo del Toro) ساخته شده و سبک فیلم‌سازی خاص وی نیز در همه بخش‌های این انیمیشن به چشم می‌خورد.
از عناصر فانتزی داستان گرفته تا شباهت قهرمان داستان به هیولای فرانکشتاین، کاملا مشخص است که چه چیزی نظر گی‌یرمو دل تورو را به نسبت به این داستان کلاسیک جذب کرده و چرا او سعی داشته تا این داستان را به این شکل بازگو کند.
سبک فیلم‌سازی دل تورو کاملا متناسب با سوژه داستان و همچنین سبک استاپ موشن این انیمیشن است. در عین حال نیز چندین انتخاب کلیدی و مهم در آن صورت گرفته که باعث شده تا هدف از این داستان به طور قابل توجهی دچار تغییر شود و به جای بچه‌ها، مخاطبان این انیمیشن تازه بیشتر والدین باشند.
داستان انیمیشن جدید پینوکیو
داستان انیمیشن «پینوکیو» ساخته گی‌یرمو دل تورو را شخصیت سباستین جی کریکت با صداپیشگی ایوان مک‌گرگور (Ewan McGregor) برعهده دارد. در این انیمیشن که اتفاقات آن در دوران جنگ جهانی اول در ایتالیا رخ می‌دهد، ژپتو با صداپیشگی دیوید بردلی (David Bradley) بسیار خوشحال است و خودش را وقف پسر دوست‌داشتنی‌اش به نام کارلو با صداپیشگی گرگوری مان (Gregory Mann) کرده است.
با این حال، پسر او کشته می‌شود و همین نیز باعث درهم شکستن این منبت‌کار می‌گردد. سال‌ها بعد نیز او تصمیم می‌گیرد تا پسرش را برگرداند و با استفاده از یک تنه درخت، عروسکی چوبی می‌سازد. با این حال، صبح فرداش روح جنگل با صداپیشگی تیلدا سوئینتون (Tilda Swinton) ظاهر می‌شود و پس از ترحم کردن نسبت به ژپتو، زندگی را درون این عروسکی چوبی تداعی می‌کند و سباستین جی کریکت را نیز مسئول هدایت او به سمت خوبی می‌کند.
فیلم‌نامه متفاوت انیمیشن پینوکیو
تا به اینجا همه چیز شبیه به داستان اصلی است اما در این انیمیشن، داستان اندکی متفاوت روایت می‌شود. در این انیمیشن، هیچ کس به جز روح جنگل واقعا نمی‌خواهد تا پینوکیو زنده شود. پدر ژپتو از اینکه صبح روز بعد عروسکش تبدیل به موجودی زنده شده واقعا وحشت می‌کند. سباستین کریکت نیز تنها به دلیل منافع خودش قبول می‌کند تا همراه پینوکیو باشد.
خود پینوکیو نیز به طرز مشهودی زمخت است که بیننده را به یاد هیولاهای آثار دیگر گی‌یرمو دل تورو می‌اندازد و مردم شهر نیز با دیدن پینوکیو به وحشت و ترس می‌افتند. با این حال، پس از اینکه تمام شوک و ترس از بین می‌برد، مردم شهر پینوکیو را تنها به عنوان منفعتی برای خود می‌بینند و سعی دارند تا از او برای کارهای خود بهره ببرند.
همین نیز سبب شده تا هیچ کس شخصیت واقعی پینوکیو را نبیند و اصلا به آن توجهی نکند. پینوکیو چیزی که بیش از همه چیز آرزویش را دارد، حتی بیشتر از تبدیل شدن به یک پسر واقعی، دوست داشته شدن و پذیرفته شدن است.
جنبه‌های اخلاقی انیمیشن
بنابراین، سفر رشد اخلاقی این انیمیشن «پینوکیو» مربوط به شخصیت ژپتو است. همانطور که در داستان اصلی به بدرفتاری پسران پرداخته می‌شود، گی‌یرمو دل تورو در این انیمیشن تازه به بررسی پدران بد می‌پردازد. کنت ولپ با صداپیشگی کریستوف والتز (Christoph Waltz) و پودستا با صداپیشگی ران پرلمن (Ron Perlman) نیز از جمله نمونه‌های این مورد به شمار می‌روند.
کنت ولپ شعبده‌باز در این انیمیشن میمونی به نام اسپازاتورا با صداپیشگی کیت بلانشت (Cate Blanchett) در اختیار دارد که نام او در زبان ایتالیایی به معنای آشغال است. او با این میمون بدرفتاری فیزیکی و زبانی دارد و همین نیز نمونه‌ای از رفتار یک پدر بد است.
پودستا نیز پسری به نام کندلویک با صداپیشگی فین ولفهارد (Finn Wolfhard) دارد که خود این بخش از داستان نیز نمونه دیگری از بدرفتاری والدین به شمار می‌رود. این بخشدار فاشیست سعی دارد تا پسرش را به فردی شبیه به خودش تبدیل کند اما پسرش هرگز نمی‌تواند این موضوع را بپذیرد. همین نیز باعث شده تا توجه پودستا و همچنین کنت ولپ حسادت فرزندانش را برانگیزد.
گی‌یرمو دل تورو در این انیمیشن سعی دارد تا به بیننده‌ها بیاموزد که پسر چیزی نیست که یک پدر بتواند آن را به میل و اختیار خودش تغییر بدهد اما پدر خوب کسی است که بتواند از فرزندش بیاموزد و برای او تغییر متحول شود.
سخن پایانی
انیمیشن «پینوکیو» ساخته گی‌یرمو دل تورو تجربه‌ای منحصربه‌فردی به شمار می‌رود که به مخاطب آن بستگی دارد. اینکه بیننده تا چه حد با پدر ژپتو همدردی کند و با مرگ و اندوه وی هم‌ذات پنداری نماید، روی تجربه دیدن این انیمیشن بسیار تاثیرگذار است.
برخی از افراد این اثر را به عنوان شاهکاری عمیقا تکان‌دهنده توصیف می‌کنند و برخی دیگر نیز آن را برداشتی جالب و ماهرانه از یک اثر کلاسیک می‌دانند. در هر صورت، این انیمیشن اثری دوست‌داشتنی از یکی از برجسته‌ترین هنرمندان دنیای سینما به شمار می‌رود.
