طبق تحقیقات جدید، یک حمام آب گرم می‌تواند اثراتی داشته باشد که فراتر از آرامش روانی است. به گفته نویسندگان، یک حمام معمولی آب گرم می‌تواند باعث کاهش التهاب و بهبود سوخت و ساز بدن شود.
در طول سال های اخیر، حمام گرم، سونا و دیگر درمان‌های گرم توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است.
دانشمندان اکنون معتقدند که این روش درمان، دارای برخی از مزایای بالقوه است، از جمله بهبود عملکرد عروق و خواب.
از آنجایی که حمام گرم روشی ساده و ارزان است و بعید است که باعث عوارض جانبی قابل توجهی شود، درک هر گونه مزایا که ممکن است یک حمام آب گرم داشته باشد می‌تواند یک پیروزی سریع برای علوم پزشکی باشد.
به تازگی، محققان دریافتند که هرگونه غوطه ور شدن در آب گرم می‌تواند بر اختلالات متابولیکی مانند دیابت تأثیر بگذارد.
تقریبا ۲۰ سال پیش، یک مقاله به این نتیجه رسید که غوطه ور شدن در آب گرم، حساسیت به انسولین افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد. با این حال، هنوز مشخص نیست که این روش درمان دقیقا چگونه عمل می‌کند.
در تازه ترین مطالعه، محققان کمی عمیق‌تر به مکانیسم این درمان پرداختند. طبق نظریه آنها، تاثیر حمام گرم بر متابولیسم گلوکز ممکن است حول واکنش‌های التهابی باشد.
التهاب و مقاومت به انسولین
شواهدی وجود دارد که التهابات معمولی و مزمن باعث افزایش مقاومت به انسولین می‌شود. به عبارت دیگر، التهاب موجب کاهش توانایی سلول در پاسخ به انسولین می‌شود که به طور بالقوه به وخیم‌تر شدن دیابت کمک می‌کند.
برعکس، تمرین و ورزش نشان داده است که می‌تواند التهابات را کاهش دهد و حساسیت به انسولین را بهبود بخشد – به این معنی که بدن کنترل بیشتری بر میزان سطح قند خود دارد.
اگر چه پزشکان اغلب توصیه می‌کنند که ورزش برای کاهش خطر ابتلا به اختلالات متابولیکی مفید است، اما همه نمی‌توانند ورزش کنند – شاید به خاطر شرایط سلامتی یا وضعیت فیزیکی. بنابراین، راه‌های جایگزین برای بهبود حساسیت به انسولین برای این افراد ضروری است.
ورزش، موجب پاسخ کوتاه التهابی می‌شود، و پس از آن یک پاسخ ضد التهابی بیشتر تقویت می‌شود. محققان می خواستند ببینند آیا نوع دیگری از استرس فیزیکی – حمام داغ – می‌توانند اثر مشابهی بر سیستم ایمنی بدن داشته باشد.
درمان با آب گرم
در یک آزمایش، هر یک از شرکت کنندگان در یک حمام وان آب گرم به مدت ۱ ساعت در دمای ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سانتیگراد) غوطه‌ور شدند. دانشمندان از شرکت کنندگان قبل و بعد از حمام و سپس ۲ ساعت بعد، آزمایش خون گرفتند. همچنین، محققان هر ۱۵ دقیقه یک بار فشار خون، دمای بدن و ضربان قلب شرکت کنندگان را مشخص کردند.
در طول ۲ هفته، شرکت کنندگان ۱۰ بار در وان آب گرم رفتند.
محققان دریافتند که غوطه ور شدن در یک آب گرم موجب انفجار اینترلوکین – یک نشانگر التهاب می‌شود. به طور مشابه، تولید نیتریک اکسید (NO) نیز افزایش یافته بود.
NO مهم است زیرا باعث می‌شود رگ‌های خونی آرام شوند و فشار خون پایین بیاید. همچنین NO جذب گلوکز به بافت‌ها را افزایش می‌دهد، و دانشمندان بر این باورند که دارای خواص ضد التهابی است.
همانگونه که انتظار می‌رفت، ۲ هفته حمام آب گرم، قند خون سریع بدن و التهابات را کاهش داد. به همان شیوه‌ای که ورزش بر التهاب اثر می‌گذارد، محققان متوجه یک کاهش طولانی مدت در التهابات شدند.
“حمام آب گرم می‌تواند جنبه‌های مشخصات التهابی را بهبود بخشد و باعث افزایش میزان متابولیسم گلوکز در مردان ناتوان و دارای اضافه وزن شود.”
محققان همچنین نوشتند که “این روش درمان ممکن است پیامدهای مثبتی برای بهبود سلامت متابولیک در افرادی که قادر به فعالیت فیزیکی نیستند، داشته باشد.”
مهم است توجه داشته باشیم که برخی افراد که در این مطالعه شرکت کردند، بعضی ناراحتی‌ها را گزارش کردند. این می‌تواند به دلیل طول مدت زمان لازم برای حمام یا دمای بالای آب باشد. تحقیقات آینده ممکن است بررسی کند که آیا دوره‌های کوتاه‌تر یا دمای پایین‌تر می‌تواند مزایای مشابهی داشته باشد یا خیر.
البته حمام آب گرم به تنهایی نمی‌تواند اختلالات متابولیکی را درمان کنند، اما یک درمان ساده و مقرون به صرفه است که می‌تواند در کنار سایر درمان ها اجرا شود.
