شینیک اسمیت یک هنرمند مستقر در نیویورک است که به‌خاطر مجسمه‌های پارچه‌ای عظیم و نقاشی‌های انتزاعی با خوشنویسی و کلاژ به طور گسترده شناخته شده است. او در هنر خود از اشیا یا خاطرات بازیافتی برای به نمایش گذاشتن قدرت دارایی‌های شخصی استفاده می‌کند – با این باور که انسان‌ها به دنبال بهشت خود به یادگاری‌های معنی‌دار جمع‌آوری می‌کنند. کار او در دو دهه گذشته به‌خاطر انتقال پیام‌های الهام‌بخش از بیان شخصی، انرژی، تاریخ و هویت مشهور شده است. اکنون، آثار هنری به رسمیت شناخته شده جهانی اسمیت با فناوری پیشرفته The Frame جان می‌گیرند.
تحریریه سامسونگ نیوز با اسمیت مصاحبه‌ای انجام داد تا درباره مسیر هنری او و الهام پشت برخی از آثارش صحبت کند.
از قرارگرفتن زودهنگام در معرض خلاقیت تا یک حرفه متنوع و شکوفا
س: کمی در مورد خودتان و حرفه شما به‌عنوان یک هنرمند به ما بگویید. چگونه قرارگرفتن زودهنگام شما در دنیای هنر بر حرفه شما تأثیر گذاشت؟
من در بالتیمور، مریلند به دنیا آمدم، بزرگ شدم و تحصیل کردم. مادرم مطمئن شد که خلاقیت بخشی جدایی‌ناپذیر از تربیت من است. آنچه در دوران کودکی به هنر و صنایع‌دستی آغاز شد، مرا به تحصیل در مدرسه هنرهای بالتیمور تشویق کرد، جایی که تحصیلات کارشناسی و کارشناسی‌ارشد خود را در هنرهای زیبا و آموزش هنر به پایان رساندم.
علاوه بر بیش از ۱۲ سال تحصیل هنر، تلاش‌های خلاقانه و فکری مادرم – از جمله طراحی مد، علم، ادیان جهان و اعمال معنوی – همگی تأثیرگذار بودند و به هسته مفهومی شیوه هنری من تبدیل شدند.
هنر ازآنجایی‌که یک مطالعه مادام‌العمر، تلاش و حرفه است، جهان‌بینی من را شکل داده است.
س: شما با رسانه‌های مختلف زیادی کار می‌کنید، از مجسمه‌سازی تا نقاشی. کدام مورد را برای کارکردن ترجیح می‌دهید؟
من مجسمه‌سازی و نقاشی را دوروی یک سکه می‌دانم و موردعلاقه من زمانی است که بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. من با مواد زیادی خلق می‌کنم – رنگ، پارچه، کلاژ، عکاسی و اجرا. من از یافتن ارتباطات و هماهنگی‌هایی که بین آنها طنین‌انداز می‌شود لذت می‌برم.
س: کمی در مورد فرایند هنری خود به ما بگویید. چگونه از ابتدا تا انتها روی یک پروژه کار می‌کنید؟
طراحی پایه و اساس فرایند هنری من است. من از مجسمه‌هایی که قبلاً ساخته‌ام یا قصد ساختن آنها را در آینده دارم، طرح‌هایی رسم می‌کنم. این باعث می‌شود ذهن و دستانم هماهنگ و تازه بمانند. نقاشی‌ها با کلماتی شروع می‌شوند که به حرکات روی کاغذ یا بوم ترجمه می‌شوند. از آنجا، لایه‌هایی را می‌سازم، ویرایش می‌کنم و ارتباطات رنگ و معنا را در عناصری که اضافه می‌کنم پیدا می‌کنم. این فرایند تقریباً به طور کامل شهودی است.
س: آیا به یاد می‌آورید لحظه یا تجربه‌محوری در حرفه خود که هنوز بر کار شما تأثیر می‌گذارد؟
“مجموعه گرگ‌ومیش”، یک تأسیسات خاص در موزه هنر دنور، یکی از مهم‌ترین آثار من است. من از بدنم برای چاپ روی دیوار استفاده کردم و آنها را با مجسمه و کلاژ ترکیب کردم تا اولین تأسیسات بزرگ‌مقیاس خود را بسازم. این کاتالوگ بلوز و مجموعه‌ای از علائم بود که در طول فرایند یاد گرفتم – که اکنون هم از آنها استفاده می‌کنم.
یک موزه صمیمی در فروشگاه هنر سامسونگ
س: آثار شما در مؤسساتی از موزه هنرهای زیبا در بوستون تا موزه جدید در نیویورک به نمایش گذاشته شده است. نمایش کار شما روی The Frame را با نمایش آن در داخل موزه‌ها یا گالری‌ها چگونه مقایسه می‌کنید؟
هر دو پلتفرم به مخاطبان گسترده‌ای دسترسی می‌دهند. در موزه‌ها، بیننده باید کار را در یک محیط عمومی‌تر با سرعت بیشتر ببیند. از سوی دیگر، The Frame مانند داشتن یک‌تکه از موزه در یک فضای صمیمی است که به بیننده زمان بیشتری برای بررسی جزئیات کار می‌دهد.
س: شما مجموعه‌ای از آثار عمومی در شهرهایی مانند لس‌آنجلس، شیکاگو، سانفرانسیسکو و غیره دارید. این نوع آثار را با آثارتان که به طور گسترده برای کاربران The Frame در دسترس است، چگونه مقایسه می‌کنید؟
آثار عمومی من برای دیدن مردم در حین عبور و مرور در دسترس هستند. آنها در مقیاس عظیمی هستند، از 60 تا 150 فوت. برخی در داخل و هم سطح زمین هستند و برخی دیگر در خارج و آنقدر در هوا بلند هستند که بینندگان باید از دور بایستند تا کل قطعه را ببینند. تمام آثار من – در هر کجا که یافت شوند – جزئیات پیچیده ای را در مشاهده دقیق تر نشان می دهند، مشابه مشاهده هنر در The Frame.
س: چه آثاری را به کاربران برای نمایش در The Frame پیشنهاد می‌کنید؟ لطفاً توضیح مختصری از هر کدام ارائه دهید.
Angel (2011)
- “فرشته” (2011) “فرشته” ترکیبی از سه تصویری است که من از یکی از مجسمه‌های آویزان مورد علاقه‌ام گرفته‌ام. این قطعه با رنگ صورتی و رنگین کمان، برای نمایش در The Frame عالی است، زیرا همه فضای کافی برای کارهایی مانند این در خانه خود ندارند.
Dusk (2012)
- “غروب” (2012) “غروب” یک مجسمه دیواری پارچه‌ای است و تنها مجسمه‌ای است که از لباس‌های داخل کمد من به یک منظره تبدیل شد. من از جستجوی ما برای بهشت و آرمان شهر از طریق یادگاری هایمان الهام گرفته‌ام. برای کاربران، امیدوارم مانند دیدن یک تپه نورد خیالی از طریق پنجره باشد.
Memories of my youth streak by on the 23 (2019)
- “خاطرات جوانی من در ۲۳ سالگی عبور می کند” (2019) “خاطرات جوانی من در ۲۳ سالگی عبور می‌کند” جدیدترین اثر در The Frame است و بخش مورد علاقه من از یک نقاشی چندرسانه‌ای شبیه به نقاشی دیواری است. از طریق آینه‌های بریده شده، بیننده نگاهی اجمالی به خود در اثر می‌اندازد – مانند تجربه من از سوار شدن به اتوبوس برای رفتن به مدرسه در دوران نوجوانی یا دیدن انعکاس پنجره ام در برابر منظره شهر.
فناوری و دسترسی هنری
س: آیا به نظر شما نمایش کارتان به‌صورت دیجیتالی، مانند The Frame، مزایایی دارد؟
من عاشق دیدن کارم در مقیاس‌ها و رسانه‌های مختلف هستم. The Frame یک پلتفرم زیبا است که به بیننده مزیت تنوع و صمیمیت را می‌دهد.
س: در طول حرفه خود، چگونه دیده‌اید که فناوری بر دنیای هنر تأثیر گذاشته است؟ به نظر شما این موضوع در آینده چگونه تغییر خواهد کرد؟
هر چیزی که باعث تغییر در جامعه شود در دنیای هنر منعکس می‌شود – فناوری آنقدر متحول شده است که جامعه مدرن را با رایانه‌های شخصی، تلویزیون کابلی بی‌سیم، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی تغییر داده است.
دوربین‌های یکبار مصرف و دوربین‌های فیلم‌برداری دسترسی گسترده‌تری به عکاسی و فیلم‌برداری را به مردم دادند. اکنون، هر کس می‌تواند از طریق گوشی‌های هوشمند خود هر لحظه از زندگی را فیلم‌برداری، مستندسازی و به اشتراک بگذارد.
با نگاه به آینده، همه در مورد هوش مصنوعی و استفاده از آن برای فکرکردن و خلق برای مردم صحبت می‌کنند. امیدوارم در ادامه این کاوش، همچنان به توانایی‌ها و خلاقیت خودمان تکیه کنیم.
س: آیا پروژه‌های آتی دارید که بتوانید به ما بگویید؟
“Metamorph” در آوریل در گالری Monique Meloche در طول EXPO Chicago افتتاح می‌شود. این نمایشگاه نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و آثار جدیدی را روی کاغذ به نمایش می‌گذارد که از پروانه‌ها، دگرگونی و زیبایی انعطاف‌پذیر الهام گرفته شده است.
در ماه جولای، من همچنین یک تأسیسات مجسمه‌ای جدید در مقیاس بزرگ را در موزه هنر ایندیاناپولیس در نیوفیلدز ارائه خواهم کرد.
آخرین نمایشگاه من، “Parade”، اخیراً در موزه هنر John and Mable Ringling افتتاح شد. هم‌افزایی بین کارهای پارچه‌ای معاصر من و فیگورهای دراپه و آراسته نقاشی‌های استادان اروپایی چشمگیر است. این گالری که تا ژانویه 2025 در دسترس خواهد بود، از ماه می تا پاییز میزبان گفتگوها و اجراهای مختلفی خواهد بود.
