لامبورگینی با بازگرداندن اولین مدل تولیدی خود به شهر ژنو، جایی که در سال ۱۹۶۴ توسط فروچیو لامبورگینی رونمایی شد، به آن ادای احترام می‌کند.
در مارس ۱۹۶۴، لامبورگینی هنوز در مراحل ابتدایی خود بود. این شرکت که تنها چند ماه قبل تأسیس شده بود، اولین نمونه اولیه خود را در اکتبر ۱۹۶۳ با نام 350 GTV رونمایی کرد که توسط فرانکو اسکالیونه طراحی و در Carrozzeria Sargiotto در تورین ساخته شده بود.
خودروی تولیدی 350 GT که از آن نمونه اولیه (که تنها یک نمونه باقی‌مانده) گرفته شده بود، در نمایشگاه خودروی ژنو در مارس ۱۹۶۴ رونمایی شد. شصت سال پس از آن رونمایی، لامبورگینی با 350 GT با دومین شماره شاسی که قدیمی‌ترین لامبورگینی تولیدی موجود است، به خیابان‌های ژنو بازگشته است تا داستان اولین خودروی تولیدی خود و ریشه‌های DNA خودروساز سانتا آگاتا بولونیز را جشن بگیرد.
داستان تجاری لامبورگینی در غرفه خود در نمایشگاه خودروی ژنو ۱۹۶۴ با رونمایی عمومی از 350 GT آغاز شد. از آن زمان به بعد، مشتریان می‌توانستند ماشینی با نماد گاو نر نمادین را خریداری کنند. 350 GT از همان ابتدا سریع و درعین‌حال خارق‌العاده بود. شاسی و قاب نتیجه کار مهندس جیاپائولو دالارا بود که در آن زمان بسیار جوان بود و اکنون به‌عنوان بهترین سازنده شاسی در جهان شناخته می‌شود.
موتور V12 با حجم ۳.۵ لیتر و چهار میل بادامک در بالای سر توسط مهندس جیوتو بیزارینی طراحی شده بود که آن را برای استفاده در مسابقات در نظر گرفته بود و توسط مهندس پائولو استانی که شخصیت کلیدی در تاریخ لامبورگینی و خودروهای GT در سراسر جهان است، برای استفاده در جاده‌ها بر روی 350 GT تطبیق داده شد. طراحی بدنه آلومینیومی و تولید آن توسط Carrozzeria Touring در میلان انجام شد که در اوایل دهه ۱۹۶۰ به‌عنوان بهترین شرکت در این زمینه شناخته می‌شد و می‌توانست خودروهای اسپرت با روکش لوکس ارائه دهد.
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
اولین مدل تولیدی لامبورگینی به سرعت به یک موفقیت تبدیل شد و توجه بسیاری از رسانه‌های حاضر در ژنو در آن زمان را به خود جلب کرد. فضای داخلی 350 GT از بالاترین سطح کیفیت برخوردار بود، با استفاده گسترده از چرم و روکش کروم، و دارای ساختار ۲+۱ بود، با دو صندلی در جلو و یک صندلی در وسط عقب.
علاوه بر طراحی، مهندسی آن نیز چشمگیر بود: چهارچرخ مستقل و عملکرد موتور با ۳۲۰ اسب بخار، انتخاب‌هایی پیشرفته بودند. موتور هر بازدیدکننده‌ای را در غرفه مجذوب خود می‌کرد، جایی که خود فروچیو لامبورگینی این خودرو را به تماشاگران، مشتریان آینده و روزنامه‌نگاران نشان می‌داد.
به‌عنوان تأییدی بر کیفیت‌های آن، موتور V12 لامبورگینی تنها چند ماه بعد در 400 GT به ۴ لیتر افزایش یافت و در این پیکربندی جدید به سنگ بنای موفقیت لامبورگینی تبدیل شد. در ۴۰ سال آینده، از همین هندسه در موقعیت‌ها و تغییرات مختلف استفاده می‌شد و به یکی از نمادهای کلیدی DNA لامبورگینی تبدیل می‌شد.
در واقع، این موتور در موقعیت طولی جلو در 400 GT، Islero، Jarama، Espada و LM 002، در موقعیت عرضی عقب در Miura و در موقعیت طولی عقب در Countach و Diablo استفاده می‌شد.
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
Lamborghini 350 GT
اولین 350 GT به نوازنده درام جیامپیرو جوستی که در اوج موفقیت خود با گروه “I 5 di Lucca” بود که بعداً به “Quartetto di Lucca” تبدیل شد، تحویل داده شد. این گروه یکی از مهم‌ترین گروه‌های جاز در ایتالیا محسوب می‌شود.
این نقطه عطفی در رابطه نزدیک بین لامبورگینی و دنیای سرگرمی بود که در آن بسیاری از بازیگران و نوازندگان موسیقی به مشتریان پروپاقرص این شرکت تبدیل شدند. 350 GT در فیلم “Kill Me Quick, I’m Cold” محصول سال ۱۹۶۷ کمپانی کلمبیا پیکچرز که توسط فرانچسکو ماسلی کارگردانی شده بود، نقشی محوری داشت و توسط زوج اصلی، مونیکا ویتی و ژان سورل رانده می‌شد.
خودرویی که در غرفه لامبورگینی در ژنو ۱۹۶۴ به نمایش درآمد، 350 GT شاسی شماره ۱۰۱، به رنگ سبز متالیک جنوا با فضای داخلی سفید بود. این اولین لامبورگینی تولیدی بود. این خودرو که بعداً به‌عنوان مدل تست برای توسعه و تست‌های استقامت استفاده می‌شد، متأسفانه در اثر تصادف از عقب درحالی‌که در چراغ‌قرمز متوقف شده بود، نابود شد.
بااین‌حال، 350 GT بعدی با دومین شماره شاسی سالم ماند: به رنگ خاکستری متالیک با فضای داخلی قرمز، در ۱۵ آگوست ۱۹۶۴ از سانتا آگاتا بولونیز فرستاده شد و به‌صورت نو به ژنو تحویل داده شد.
همین خودرو اکنون قدیمی‌ترین لامبورگینی تولیدی موجود است که به طور کامل توسط لامبورگینی پولو استوریکو بازسازی و تأیید شده است.
امسال، خودروساز سانتا آگاتا بولونیز می‌خواست داستان خود را جشن بگیرد و آن را به خیابان‌های ژنو، شهری که اولین‌بار شصت سال پیش در آن تحویل و رونمایی شد، بازگرداند و به آن جان دوباره بخشد.
مشخصات فنی (۱۹۶۴-۱۹۶۵) 350 GT:
- نوع موتور: L351، 12 سیلندر V در ۶۰ درجه
- موقعیت: طولی جلو
- مته و ضربه: ۷۷x۶۲ میلی‌متر
- حجم: ۳۴۶۴ سی‌سی
- حداکثر قدرت: ۳۲۰ اسب بخار در ۷۰۰۰ دور در دقیقه
- توزیع: ۲ سوپاپ در هر سیلندر، دو میل بادامک در بالای سر، زنجیره‌ای
- سیستم سوخت: ۶ کاربراتور دوگانه وبر 40 DCOE
- روانکاری: مخزن مرطوب
- گیربکس: ۵سرعته ZF + R
- شاسی: لوله‌ای
- تعلیق: سیستم تعلیق مستقل ۴ چرخ، فنرهای مارپیچ، کمک‌فنرهای تلسکوپی
- ترمز: سیستم ترمز دیسکی ۴ چرخ
- تجهیزات برقی: ۱۲ ولت
- فاصله بین دو محور: ۲۵۵۰ میلی‌متر
- عرض: ۱۳۸۰ میلی‌متر جلو و عقب
- ابعاد LxWxH میلی‌متر: ۴۴۷۰x۱۷۲۰x۱۲۲۰
- وزن: ۱۱۰۰ کیلوگرم
- لاستیک: Pirelli 205/15
- تعداد تولید: ۱۳۵
