بیشتر سریالهایی که سالها روی آنتن میمانند، معمولاً با افتوخیزهای زیادی در کیفیت مواجه میشوند؛ برخی به ورطه تکرار میافتند و برخی دیگر برای ایجاد تغییر، هویت و شخصیتپردازی خود را از بین میبرند. با این حال، چند سریال محبوب نشان دادهاند که میتوان بیش از یک دهه ادامه پیدا کرد و همچنان کیفیت را حفظ کرد.
سریال ER
۱۹۹۴ تا ۲۰۰۹ – پانزده فصل
سریال ER نمونهای شاخص از سریالهایی است که علیرغم تغییر کامل ترکیب بازیگران اصلی در طول زمان، هیچگاه از ریتم نمیافتد. این سریال بر محور بیماران، اورژانس و شهر شیکاگو بنا شده، عناصری که باعث میشوند روایت همیشه تازه بماند. واقعگرایی سختگیرانه و تصویر صادقانه از بیمارستانها باعث شده سریال ER حتی امروز هم در کنار آثاری مثل The Bear یا The Pitt قابل مقایسه باشد.
هرچند سریال شخصیتهای ماندگاری مثل دکتر داگ راس با بازی جورج کلونی دارد، اما هیچوقت اسیر شخصیتها نمیشود. خروج دکتر مارک گرین با بازی آنتونی ادواردز نمونهای از تعادل احساسات فردی و چشمانداز کلی سریال است. همین توانایی پیشروی و تغییر، راز موفقیت طولانیمدت ER به شمار میآید.
سریال Friends
۱۹۹۴ تا ۲۰۰۴ – ده فصل
یکی از عجیبترین ویژگیهای Friends این است که از فصل اول تا دهم بدون گم کردن هویت اصلی خود جلو میرود. شخصیتها تغییر میکنند اما ماهیتشان همان باقی میماند؛ چندلر هنوز شوخطبع و دستپاچه است، اما از ترس تعهد عبور کرده. راس و ریچل همچنان رابطهای پر فراز و نشیب دارند اما این بار با عمق بیشتری.
جابهجایی مداوم هماتاقیها نیز در خدمت همین تحول قرار دارد: مونیکا و ریچل، مونیکا و چندلر، ریچل و جویی، و ترکیبهای دیگر، هر بار به سریال انرژی تازهای میدهد. سریال Friends همیشه درباره یک خانواده انتخابی است که زندگیشان حول آپارتمان بنفش شکل میگیرد؛ تا وقتی این هویت حفظ شد، سریال توانست ده سال بدون افت ادامه پیدا کند.
سریال Night Court
۱۹۸۴ تا ۱۹۹۲ – نُه فصل
سریال Night Court بر پایه یک مفهوم ساده و احتمالاً پر ریسک بنا شده است: دادگاه شبانه و ماجراهای عجیب و غریب آن. آنچه سریال را سرپا نگه داشت، پایبندی به لحن و هدف خود بود. شخصیتها عجیباند، موقعیتها گاهی اغراقآمیز است، اما قلب داستان در قضاوتهای انسانی قاضی هری استون و حمایت سریال از آدمهای بهظاهر شکستخورده پنهان شده است.
ترکیب طنز دیوانهوار با لحظات احساسی غافلگیرکننده و همچنین شیمی قوی میان بازیگران باعث شد سریال هرگز به هرجومرج محض تبدیل نشود و مسیر خود را حفظ کند.
سریال Modern Family
۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ – یازده فصل
بزرگترین چالش سریال Modern Family رشد کودکان در طول سالها بود؛ چالشی که بسیاری از سریالها را زمین زده، اما اینجا تبدیل به نقطه قوت شد. شخصیتهایی مثل هیلی، الکس، لوک، مَنی و لیلی با بزرگ شدن، با مشکلات جدیتری روبهرو میشوند و همین باعث غنا و عمق بیشتر روایت میشود.
سریال Modern Family همیشه بر اصل تحول وفادار بود. شخصیتها نه یکسان میمانند و نه از هویت اصلی خود فاصله میگیرند و در نهایت، سریال همیشه به مضمون مرکزی خود بازمیگردد: خانواده و پیوندهایی که با وجود تفاوتها، آدمها را کنار هم نگه میدارد.
سریال MAS*H
۱۹۷۲ تا ۱۹۸۳ – یازده فصل
سریال MAS*H یکی از نخستین کمدیهایی بود که نشان داد طنز میتواند در کنار تلخی و واقعیت جنگ معنا پیدا کند. شخصیت هاوکای با بازی آلن آلدا همزمان ستون اصلی طنز و احساسات سریال است. این شخصیت مدام میان شوخی، سرکشی از قوانین و مواجهه با تراژدیهای جنگ تغییر میکند.
این تضاد رفتاری باعث میشود سریال هم سرگرمکننده باشد و هم تلخ؛ و همین لایههای پیچیده، آن را به یکی از بادوامترین سریالهای تاریخ تبدیل کرد. عمق احساسی و نگاه واقعگرایانه به پیامدهای جنگ، دلیل اصلی دوام یازدهسالهاش بود.
سریال Frasier
۱۹۹۳ تا ۲۰۰۴ – یازده فصل
سریال Frasier بهویژه به لطف شخصیت نیلز، برادر فرِیژر، جایگاه خود را حفظ کرده است. بازی دیوید هاید پیرس در ترکیب طنز فیزیکی و احساسات عمیق، موتور اصلی بسیاری از قسمتهاست. شوخیهایی مثل جابهجا کردن اشیا، افتادنها یا اضطرابهای ظریف او با شخصیت جدیتر Frasier تکمیل میشود.
یکی از رازهای موفقیت این سریال استفاده هوشمندانه از سوءتفاهمهاست. برخلاف بسیاری از کمدیها، برخی شخصیتها از جریان سوءتفاهم باخبرند و همین به مخاطب حس مشارکت و همدستی میدهد. قسمت The Matchmaker از بهترین نمونههاست؛ جایی که سوءبرداشت فرِیژر درباره یک قرار شام، یکی از خندهدارترین لحظات سریال را رقم میزند.
