در دنیای دیجیتال امروز، جای تعجب نیست که دانش‌آموزان به طور فزاینده‌ای مدادهایشان را با پیکسل‌ها در کلاس درس معاوضه می‌کنند. نیروی محرکه پشت این تغییر، این باور است که آزمون‌های کامپیوتری به جای آزمون‌های مدادی، دانش‌آموزان را برای آینده‌ای متمرکز بر فناوری آماده‌تر خواهد کرد.
اما با گسترش آزمون‌های کامپیوتری، پرسش‌هایی در مورد تأثیر کلی این روند بر کودکان پدید آمده است. به عنوان مثال، با توجه به نتایج اخیر آزمون NAPLAN در استرالیا، این پرسش‌ها بیش از پیش اهمیت پیدا کرده‌اند، زیرا داده‌ها به نظر می‌رسد که مهارت‌های پایه در انگلیسی و ریاضیات نادیده گرفته می‌شوند.
دوراهی آزمون‌های کامپیوتری
یک تیم از محققان تصمیم گرفتند تا به این موضوع عمیق‌تر بپردازند. در یک مطالعه اخیر، آن‌ها بررسی گسترده‌ای انجام دادند و ۴۳ مطالعه از ۱۸ کشور از جمله استرالیا، ایالات متحده، آلمان و بریتانیا را ارزیابی کردند. از میان این مطالعات، ۱۴ مورد بر روی کودکان مدرسه‌ای متمرکز بود.
قبل از اینکه به نتایج جالب این بررسی بپردازیم، بیایید به طور خلاصه مفهوم «حافظه کاری» را بررسی کنیم. این اصطلاح به سیستم ذخیره‌سازی موقت مغز ما اشاره دارد – جایی که اطلاعات را در حالی که از آن‌ها استفاده می‌کنیم، نگه می‌داریم.
در زمینه آزمون‌های کامپیوتری، این می‌تواند به معنای دانش‌آموزی باشد که با چندین کار همزمان سر و کار دارد: درک سوال، فرمول‌بندی پاسخ، و پیمایش در پلتفرم دیجیتال.
مکانیک حافظه
جالب اینکه تحلیل این مطالعه نشان داد که دانش‌آموزان جوان‌تر با مهارت‌های کامپیوتری ابتدایی، وقتی آزمون‌ها به صورت کاغذی برگزار می‌شد، نمرات بالاتری داشتند.
با افزایش سن دانش‌آموزان، این اثر کاهش یافت. علاوه بر این، وظایفی که نیاز به چندین مرحله داشتند، باعث کاهش نمرات در آزمون‌های کامپیوتری شدند. شاید بپرسید چرا؟
خوب، انجام این وظایف پیچیده، حافظه کاری دانش‌آموزان را بیش از حد بارگذاری می‌کند که اغلب منجر به «بار شناختی بالا» می‌شود.
آن را مانند یک کامپیوتر بیش از حد بارگذاری شده تصور کنید – وقتی برنامه‌های زیادی همزمان اجرا می‌شوند، کامپیوتر به سختی و با کندی کار می‌کند.
این به نظر می‌رسد که خود حالت آزمون ممکن است به بار شناختی که دانش‌آموزان در جلسات آزمون حمل می‌کنند، اضافه کند.
آزمون‌های کامپیوتری در مقابل کاغذی
در یک مطالعه سال ۲۰۲۳، محققان این پدیده را در عمل مشاهده کردند. آن‌ها نمرات آزمون دانش‌آموزان سال ۹ را در آزمون‌های کامپیوتری و کاغذی مقایسه کردند.
این دانش‌آموزان با تکنولوژی استفاده شده در آزمون‌های علمی خود غریبه نبودند، اما نتایج به طور شگفت‌انگیزی غیرمنتظره بود.
برای سوالات نسبتاً ساده، این دانش‌آموزان در ارزیابی‌های کامپیوتری نمرات بالاتری (حدود ۷ درصد) کسب کردند.
اما وقتی با سوالات پیچیده مواجه شدند، در ارزیابی‌های کاغذی نمرات بهتری (حدود ۱۲ درصد) کسب کردند. سوال جذاب این است – چه چیزی می‌تواند این شکاف را پر کند؟
کلید تعادل
به عنوان بخشی از مطالعه دانش‌آموزان سال ۹، محققان همچنین ظرفیت حافظه کاری این دانش‌آموزان را ارزیابی کردند. این کار با درخواست از آن‌ها برای به خاطر سپردن لیست‌های طولانی‌تر از اعداد انجام شد.
پس از کنترل این عامل از طریق روش‌های آماری، یک یافته شگفت‌انگیز پدیدار شد – وقتی همه دانش‌آموزان فرض شد که دارای ظرفیت حافظه کاری یکسانی هستند، هیچ تفاوتی در نمرات آزمون‌های کاغذی و کامپیوتری وجود نداشت.
این بینش نشان می‌دهد که دانش‌آموزانی که ظرفیت حافظه کاری کمتری دارند، ممکن است در آزمون‌های کامپیوتری بیشتر آسیب ببینند.
این می‌تواند به ویژه بر دانش‌آموزانی که با اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) تشخیص داده شده‌اند، تأثیر بگذارد، که اغلب در مدیریت حافظه کاری دچار مشکل می‌شوند.
بازنگری در آزمون‌های دیجیتال
پس گام بعدی چیست؟ آیا باید کامپیوترها را از کلاس‌های درس حذف کنیم؟ قطعاً نه. نمی‌توان از نقش اساسی فناوری در آموزش مدرن چشم‌پوشی کرد.
با این حال، واضح است که انجام یک آزمون روی کامپیوتر تجربه‌ای متفاوت نسبت به آزمون‌های کاغذی است.
مدارس می‌توانند چند تنظیمات را در محیط آموزشی اعمال کنند. دادن زمان اضافی به دانش‌آموزان برای انجام وظایف پیچیده یا آزمون‌های کامپیوتری می‌تواند تأثیر قابل توجهی در عملکرد آن‌ها داشته باشد.
آموزش مهارت‌های پردازش متن از سنین پایین به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا مهارت‌های تایپ و ناوبری کامپیوتر را تقویت کنند. علاوه بر این، کاهش حواس‌پرتی‌های دیجیتال مانند پاپ‌آپ‌ها، برگه‌های متعدد و بازی‌های آنلاین در طول آزمون‌ها و کارهای کلاسی می‌تواند محیطی متمرکزتر و پربارتر ایجاد کند.
علاوه بر این، والدین نیز می‌توانند نقش ایفا کنند و با تشویق کودکان به استفاده از کامپیوتر برای وظایف روزمره مانند تایپ ایمیل، پیام‌ها و لیست‌های خرید، به آن‌ها کمک کنند تا به تدریج تسلط بر صفحه‌کلید و اعتماد به نفس کامپیوتری خود را افزایش دهند.
در پایان، نکته اصلی این است که در حالی که کامپیوترها بخشی از آینده هستند، ما باید همچنان بررسی کنیم که چگونه آن‌ها را در آموزش به کار می‌گیریم بدون اینکه عملکرد دانش‌آموزان را مختل کنیم یا شکاف دستاوردها را گسترش دهیم.
بیایید گفتگو درباره چگونگی بهترین آمادگی برای آینده دانش‌آموزان را ادامه دهیم، به گونه‌ای که آن‌ها مهارت‌های پایه را بیاموزند، با فناوری آشنا شوند و همچنان به عنوان یادگیرندگان مشتاق و پرشور باقی بمانند.
