سریال جدید وینس گیلیگان، خالق آثاری چون Breaking Bad و Better Call Saul، با عنوان Pluribus روی پلتفرم Apple TV به نمایش درآمده و خیلی زود توجه علاقه‌مندان به آثار علمی‌تخیلی را به خود جلب کرده است. همان‌طور که خود گیلیگان گفته، الهام اصلی این سریال از The Twilight Zone گرفته شده؛ اثری که او آن را بهترین سریال تمام دوران می‌داند. نتیجه این الهام، داستانی است که به آرامی می‌سوزد، اما در عمق خود ایده‌ای فلسفی و پرمفهوم درباره آگاهی جمعی و بحران فردیت را کاوش می‌کند.
سریال Pluribus نشان می‌دهد که چرا Apple TV به خانه اصلی آثار علمی‌تخیلی باکیفیت تبدیل شده است. پس از موفقیت‌هایی چون Severance و Foundation، حالا این سریال تازه با مفهومی بسیار هوشمندانه پا به میدان گذاشته است: ترکیب فلسفه اتوپیا، آگاهی جمعی و دغدغه‌های اگزیستانسیالیستی درباره تنهایی انسان مدرن.
گیلیگان در بازگشتی به ریشه‌های علمی‌تخیلی خود در سریال The X-Files، نقش اصلی را برای بازیگر نامزد امی، ری سی‌هورن، نوشته است؛ کسی که پیش‌تر در سریال Better Call Saul خوش درخشیده بود. شخصیت او، کارول استورکا، نویسنده‌ای موفق اما سرخورده از زندگی است که ناگهان در میانه رویدادی جهانی قرار می‌گیرد؛ اتفاقی که مرز میان آخرالزمان و معجزه را محو می‌کند.
از نظر بصری، سریال تصویری فوق‌العاده دارد. فیلم‌برداری دقیق و حساب‌شده، قاب‌بندی‌های خیره‌کننده و ریتمی آگاهانه باعث شده هر لحظه از سریال Pluribus واجد معنا و دقت باشد. سریال پس از انتشار دو قسمت نخست در تاریخ ۷ نوامبر، به‌صورت هفتگی پخش می‌شود و تماشاگرانی را که صبور و دقیق هستند، تا پایان فصل اول پاداش می‌دهد.
داستانی فلسفی درباره انسان، تکامل و از خود بیگانگی
مانند Breaking Bad، هر حرکت دوربین و هر دیالوگ در سریال Pluribus حساب‌شده است. کارول زنی سرد، قوی و درعین‌حال انسانی است که سعی دارد در جهانی دگرگون‌شده، اخلاق و تعادل را حفظ کند. او در این دنیای جدید مأموریتی عجیب دارد: «نجات جهان از خوشبختی». اما در جریان این تلاش، خود او بدل به نمادی از طبیعت انسانی می‌شود؛ انسانی که می‌کوشد معنا را در جهانی از دست رفته بازیابد.
در دنیای جدید Pluribus، مردم ظاهراً آرام‌تر و «شادتر» شده‌اند، اما این شادی بهای سنگینی دارد: از بین رفتن انسانیت. این همان جایی است که سریال پرسش‌های عمیقی مطرح می‌کند:
آیا پیشرفت به‌سوی خیر عمومی ارزش آن را دارد که خودِ واقعی‌مان را قربانی کنیم؟ آیا تکامل می‌تواند جایگزین میراث انسانی شود؟
سریال Pluribus با روایتی آرام و تأمل‌برانگیز، بیننده را وارد سفری فلسفی می‌کند. این اثر هم توضیحاتی برای پدیده‌های عجیب داستان ارائه می‌دهد و هم فضای کافی برای تفسیر شخصی مخاطب باقی می‌گذارد. تعلیق سریال به طور آگاهانه کش‌دار و سنگین است، اما دقیقاً همین ویژگی تجربه‌ی کارول را بازتاب می‌دهد؛ زنی که در جهانی دیوانه، تنها به دنبال معنا می‌گردد.
ریتم کند اما پاداش‌دهنده
یکی از دستاوردهای بزرگ سریال، نگاه موشکافانه‌اش به ماهیت انسان و فرهنگ مدرن است. سریال Pluribus به ما یادآوری می‌کند که انسان همیشه در برابر تغییر، حتی اگر به‌ظاهر خوب باشد، مقاومت می‌کند. در مقایسه با سریال‌هایی چون The Last of Us که تغییر جهانی در آنها فاجعه‌بار است، سریال Pluribus دنیایی خلق می‌کند که نه کاملاً بهشت است و نه جهنم؛ بلکه فضایی خاکستری، جایی بین انتخاب و اجبار.
البته این کندی در روایت ممکن است برای برخی تماشاگران خسته‌کننده باشد، زیرا سریال بیشتر بر تأمل، سکوت و جزئیات تمرکز دارد تا اکشن یا هیجان لحظه‌ای. با این حال، همین ریتم آهسته موجب عمق یافتن تجربه‌ی تماشاگر می‌شود.
در نهایت، سریال Pluribus شاید اثری صبر طلب و فلسفی باشد، اما بی‌تردید یکی از بهترین آثار علمی‌تخیلی چند سال اخیر است. این سریال نه‌تنها بازگشت باشکوه وینس گیلیگان به تلویزیون پس از جهان Breaking Bad است، بلکه اثری است که با هوش، ظرافت و شهامت ساخته شده و بیننده را وادار به تفکر درباره معنای واقعی انسانیت می‌کند.
