اگر جزو افرادی هستید که گذرتان به دارالترجمه رسمی افتاده است، حتماً عوامل دفتر ترجمه از شما درخواست کرده اند که اصل مدارک خود را برای طی کردن روند ترجمه رسمی به دارالترجمه ارائه دهید.
شاید از خود بپرسید اساساً این کار چه لزومی دارد؟ شاید هم از رفتار و سختگیری دارالترجمه عصبانی شوید. این نوشته سعی خواهد کرد پاسخ مناسبی به این سوالات بدهد.
ترجمه رسمی یک مدرک در خارج از کشور یا نزد مراجع خارجی و سفارتها حکم سند اصلی در داخل کشور را دارد. یعنی به همان میزان اعتبار دارد و قابل استناد است.
مراجع خارجی، که طبیعتاً تسلطی بر زبان فارسی ندارند، نیاز دارند که محتویات مدارک متقاضیان امور مختلف را بررسی کنند. اما مسئله زبان تنها یکی از مشکلات است. مشکل مهمتری که وجود دارد این است که این مراجع باید بتوانند اصالت اسناد شما را نیز تایید کنند.
مثلاً، برای اثبات تمکن مالی که یکی از اساسی ترین مسائل در بحث صدور ویزا محسوب میشود، یکی از اسنادی که عموماً به سفارت های خارجی ارائه میشود، مدارک مالکیت ملکی است.
خود را برای لحظه ای جای افسر صدرو ویزا بگذارید و تصور کنید اصالت اسناد ملکی از سراسر دنیا را باید بررسی و تایید کنید. این کار عملاً غیرممکن است.
به همین دلیل، معمولاً تشخیص اعتبار اسناد رسمی از طریق ترجمه رسمی محقق میشود. یعنی، وقتی یک مترجم رسمی مهر و امضای خود را به یک سند رسمی الصاق میکند، از اعتبار سند اطمینان دارد.
در مورد مثال اسناد مالکیت ملکی، همانطور که میدانید، بعد از گرفتن یک اسکن، نسخه رونوشت یا کپی برابر با اصل از سند مالکیت، می توانید ملک را به فروش برسانید و اگر قرار بر این بود که کپی برابر با اصل سند برای ترجمه رسمی اعتبار داشته باشد، به راحتی می توانستید املاکی را که در گذشته داشته اید به عنوان مدارک تمکن مالی به سفارت ها ارائه کنید.
بدیهی است که موضوع بسیاری از مسائل را تحت الشعاع قرار میدهد و روند تصمیم گیری در سفارتها را مختل میکند. البته، در مورد تشخیص اصالت اسناد و لزوم این کار برای ترجمه رسمی قوانین متفاوتی در سراسر دنیا وجود دارد.
در برخی از کشورها، نظیر آمریکا، ترجمه رسمی اسناد صرفاً بر تطبیق متن اصلی و ترجمه شده تاکید میکند و کاری به اصالت سنجی اسناد مورد ترجمه ندارد. در واقع، مسئولیت مترجم رسمی در این کشورها صرفاً محدود به ترجمه و تایید کیفیت آن است.
در ایران و برخی دیگر از کشورها، مترجم رسمی علاوه بر ترجمه و تایید کیفیت ترجمه، باید از اصالت سندی که برای ترجمه رسمی به دارالترجمه ارائه میشود اطمینان حاصل کند.
همچنین، مراجع بالاتر (یعنی دادگستری و وزارت خارجه) برای تایید مهر و امضای مترجم اصل مدارک ترجمه شده را نیز مورد بررسی قرار میدهند.
پس می توان با طمینان خاطر گفت که اگر کپی یک مدرک را به یک دارالترجمه ارائه میدهید و دارالترجمه علاوه بر ترجمه رسمی، مهر دادگستری و وزارت خارجه را نیز بر روی ترجمه شما الصاق میکند، قطعاً مهر و امضای تمامی مراجع جعل شده است و ممکن است این موضوع تمام تلاشهای شما برای اخذ ویزا را بی اثر نماید.
درست است که سفارت ها عموماً اصل مدارک را از شما نمیخواهند، اما با تکیه بر سالها تجربه، می توانند به راحتی برخی از اسناد را استعلام نمایند یا از ظاهر مهر و امضاهای موجود بر روی ترجمه به جعلی بودن سند پی ببرند.
بسیاری از مدارک (مانند گواهی عدم سوء پیشینه، سند تکبرگ ملکی و اسناد محضری) به آسانی از طریق سامانه های خاص قابل استعلام هستند. تعداد مدارکی که به صورت آنلاین قابل استعلام هستند روز به روز در حال افزایش است.
توجه داشته باشید که حتی اگر در آینده جعلی بودن اسناد ارائه شده توسط شما محرز شود، کشوری که به شما ویزا داده است یا دانشگاهی که از آن پذیرش گرفته اید، میتواند تصمیم دیگری در مورد وضعیت ویزا یا پذیرش شما بگیرد.
شاید جعل به صورت کلی توسط موسسه ای انجام شده باشد که اعتماد شما را به عنوان یک “دارالترجمه رسمی معتبر” جلب کرده باشد. اما عواقب ناشی از جعل بیشتر از هر کس دیگری، شخص شما را (هم نزد مراجع داخلی و هم نزد مراجع خارجی) درگیر خواهد کرد.
نکته مهمی که وجود دارد این است که ترجمه رسمی دارای کد “کیو آر” است که مراجع خارجی از طریق اسکن آن میتوانند به اصالت ترجمه پی ببرند و متن ترجمه شده را در سایت دادگستری ملاحظه کنند.
پس بهتر است برای جلوگیری از مشکلات متعدد بعدی، اسناد خود را به یک دارالترجمه معتبر تحویل دهید. میتوانید از دوستان و افراد معتمد خود بخواهید در مورد معرفی دارالترجمه خوب در تهران و سایر شهرهای کشور به شما کمک کنند.
دارالترجمه های رسمی تحت نظارت دادگستری هستند و متعهد به مراقبت از مدارک شما و جلوگیری از انتشار محتویات آنها هستند. بنابراین، لزومی ندارد نگران مفقودی مدارک خود یا انتشار محتویات آنها باشید.
این مطلب صرفا جنبه تبلیغاتی داشته و فوت و فن هیچ مسئولیتی را در رابطه با آن نمی‌پذیرد
