از آگوست سال گذشته، بیش از ۶۶۸ هزار نفر از مردم آواره روهینگیا، که حدود ۴۰۰ هزار نفر از آنها کودک هستند، از کشور میانمار به سوی مرزهای بنگلادش متواری شدهاند.
با شروع فصل باد و بارانهای موسمی، پناهگاههای سستبنیان این مردم مسلمان نگونبخت در آماج سیل و رانش زمین خواهد بود.
کمپهای آنچیپرانگ و کوتوپالونگ از جمله کمپهای پرجمعیتی هستند که آوارگان فراری روهینگیا را در منطقه مرزی میانمار و بنگلادش جای دادهاند. بارش بارانهای سنگین تنها سرپناه این مردم را تهدید میکند؛ سرپناهی که شاید تا مدتی دیگر چیزی از آن باقی نماند. بیشتر این پناهگاهها در روی تپهها یا دامنه آنها که سابقاً منطقه حفاظتشده حیات وحش بوده بر پا شدهاند.
پناهگاههای ساختهشده در دامنه تپهها که مردم زیادی در آنها سکونت دارند با خطر سیل مواجه هستند و آنهایی که در مناطق بالاتر و عاری از پوشش گیاهی زندگی سخت خود را پسری میکنند رانش زمین به زودی سرپناهاشان را نابود خواهد کرد.