هر سال، آسمان شب مملو از حرکت نادیدنی میلیون‌ها پرنده آوازخوان مهاجر می‌شود که مسیرهایی را دنبال می‌کنند که تاریخچه تکاملی آن‌ها رقم زده است.
در حالی که این مسیرهای پروازی عمدتاً توسط غرایز ذاتی هدایت می‌شوند، پژوهش جدیدی از دانشگاه ایلینوی اربانا-شمپین ابعاد اجتماعی غیرمنتظره‌ای را در سفرهای شبانه آن‌ها نشان می‌دهد.
شواهدی از ارتباط صوتی میان گونه‌ها
بر اساس شواهد حاصل از بیش از ۱۸,۳۰۰ ساعت ضبط صوتی، به نظر می‌رسد پرندگان آوازخوان ممکن است در طول مهاجرت با دیگر گونه‌ها «صحبت» کنند و احتمالاً اطلاعاتی را به اشتراک گذاشته یا پیوندهای اجتماعی موقتی ایجاد کنند.
مهاجرت شاید یک تلاش انفرادی نباشد
این مطالعه به سرپرستی بنجامین ون دورن، استادیار دپارتمان منابع طبیعی و علوم محیطی دانشگاه ایلینوی، دیدگاهی تازه از مهاجرت پرندگان آوازخوان ارائه می‌دهد که به طور سنتی به‌عنوان فعالیتی فردی در نظر گرفته می‌شد.
این پژوهش که در آزمایشگاه پرنده‌شناسی دانشگاه کرنل آغاز شده، نشان می‌دهد که پرندگان ممکن است در حین پرواز صداهایی تولید کنند تا گونه، سن یا جنسیت خود را اعلام کنند و شاید حتی نکاتی درباره ناوبری یا مکان‌های توقف به اشتراک بگذارند.
ون دورن گفت: «ما نمی‌توانیم دقیقاً بگوییم آن‌ها چه می‌گویند، اما پرندگان ممکن است در طول پرواز با ارسال صداهایی گونه، سن و جنسیت خود را اعلام کنند. همچنین می‌توانیم حدس بزنیم که این صداهای پروازی ممکن است به ناوبری یا یافتن زیستگاه‌های مناسب برای توقف مربوط باشد.»
مطالعات قبلی مواردی از تشکیل شراکت‌های موقت بین گونه‌های مختلف در مکان‌های توقف را ثبت کرده بودند. اما این اولین شواهد از ارتباط صوتی و تعاملات اجتماعی احتمالی بین گونه‌های پرندگان آوازخوان در هنگام پرواز است.
شنیدن آسمان شب
پرندگان آوازخوان عمدتاً در شب مهاجرت می‌کنند و این امر مشاهده حرکات آن‌ها را دشوار می‌کند. برای غلبه بر این چالش، ون دورن و تیمش از ضبط‌های صوتی در ۲۶ مکان در شرق آمریکای شمالی طی سه سال استفاده کردند. این ضبط‌ها نگاهی نادر به دنیای شبانه مهاجرت پرندگان آوازخوان ارائه داد.
ون دورن توضیح داد: «این ضبط‌های صوتی شبانه در واقع تنها پنجره‌ای به این جریان عظیم اما نادیدنی پرندگان هستند – صدها میلیون پرنده که در هر شب مهاجرت بر فراز ایالات متحده پرواز می‌کنند. این چیزی است که معمولاً مردم از آن آگاه نیستند، زیرا در زمان خواب اتفاق می‌افتد.»
تحلیل چنین مجموعه داده بزرگی بدون پیشرفت‌های اخیر در هوش مصنوعی غیرعملی بود.
پیوندهای اجتماعی در آسمان
محققان با استفاده از ابزارهای یادگیری ماشینی، صدای پرواز ۲۷ گونه پرنده، از جمله ۲۵ گونه پرنده آوازخوان را شناسایی کردند و توانستند الگوهای حضور همزمان را کشف کنند.
آن‌ها بررسی کردند که صداهای پرواز گونه‌های مختلف در بازه‌های زمانی ۱۵، ۳۰ و ۶۰ ثانیه چقدر با هم رخ می‌دهند. در هر بازه زمانی، مشخص شد که برخی گونه‌ها بیش از آنچه احتمالاً تصادفی باشد، همزمان صدا تولید می‌کنند.
تحلیل‌های بیشتر نشان داد دو عامل اصلی در این پیوندها نقش دارند: طول بال‌ها و شباهت صدا.
- پرندگانی با اندازه بال مشابه بیشتر به هم نزدیک می‌شوند، احتمالاً به این دلیل که طول بال مشابه با سرعت پرواز مشابه مرتبط است و این باعث می‌شود راحت‌تر با هم سفر کنند.
- گونه‌هایی با صداهای مشابه نیز پیوندهای قوی‌تری نشان دادند، که نشان می‌دهد صداهای مشترک ممکن است پیوندهای اجتماعی را در طول مهاجرت تسهیل کنند.
گسترش درک ما از مهاجرت پرندگان آوازخوان
در حالی که این مطالعه بر ۲۵ گونه تمرکز داشت، بسیاری از پرندگان مهاجر شبانه در طول پرواز صدا تولید نمی‌کنند، و بنابراین هنوز بسیاری از موارد ناشناخته باقی مانده است.
تیم ون دورن قصد دارد تحقیقات خود را با تجهیز پرندگان به میکروفون‌های کوچک برای ردیابی «مکالمات» و تعاملات آن‌ها در طول پرواز ادامه دهد.
پیامدهای حفاظتی
کشف تعاملات اجتماعی در طول مهاجرت پیامدهای مهمی برای حفاظت از پرندگان دارد. اگر برخی گونه‌ها به نشانه‌های اجتماعی یا هم‌مهاجرت با شرکای خاص وابسته باشند، بقای آن‌ها ممکن است به حفظ این شبکه‌ها بستگی داشته باشد.
از سوی دیگر، از دست دادن تنوع زیستی به دلیل تغییرات اقلیمی و تخریب زیستگاه می‌تواند این روابط هم‌مهاجرتی را مختل کرده و مهاجرت را برای برخی گونه‌ها دشوارتر کند.
دیدگاهی جدید به مهاجرت پرندگان آوازخوان
این پژوهش دیدگاه سنتی درباره پرندگان آوازخوان به‌عنوان مهاجران انفرادی هدایت‌شده صرفاً توسط غریزه و حافظه را به چالش می‌کشد. در عوض، نشان می‌دهد که تعاملات اجتماعی و ارتباطات نقش مهمی در سفرهای شبانه حماسی آن‌ها دارند.
