تزریق‌های کورتیکواستروئیدی (یا کورتون) اغلب برای کاهش درد آرتروز و آرتریت مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ممکن است خطرناک‌تر از چیزی باشد که تصور می شود.
محققان دریافتند در بین بیمارانی كه آمپول کورتون دریافت می‌کردند ، 8٪ عوارض داشتند. بیشتر اوقات، این به معنای بدتر شدن خرابی غضروف در مفصل است. اما تعداد کمی از بیماران دچار شکستگی، پوکی استخوان یا شکستگی استرس (شکستگی بر اثر فشار مکرر به ناحیه صدمه دیده) شدند.
دکتر علی گورمازی، محقق ارشد گفت: به طور سنتی، پزشکان به بیماران گفته‌اند که تزریق استروئید ممکن است به درد ورم مفاصل آنها کمک نکند، اما بعید به نظر می‌رسد که آسیبی به آن وارد کند.
اما او گفت ، این خطرات را پایین می آورد.
گورمازی، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون و رئیس رادیولوژی گفت: “ما فقط می‌خواهیم مطمئن شویم که چیزی را از بیماران خود پنهان نمی‌کنیم.”
این مطالعه ، که در تاریخ 15 اکتبر به صورت آنلاین در مجله Radiology منتشر شد، از اولین مطالعاتی که خطرات ناشی از تزریق کورتیکواستروئید را نشان می‌دهد، بسیار فاصله دارد.
مطالعه‌ای که در سال 2017 که در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) گزارش شده، یک مورد قابل توجه است. این مطالعه بر روی بیمارانی انجام شد که دچار آرتروز زانو بودند و بیش از دو سال به طور مکرر کورتیکواستروئید یا دارونما تزریق کرده بودند. به بیمارانی که استروئید داده می‌شد، معمولاً درد آنها هیچ تسکین نیافته بود و در عوض، پیشرفت سریعتری در ساییدگی و از کار افتادگی غضروف در مفصل زانو دیده می‌شد.
دکتر ناتالی آذر، استادیار بالینی روماتولوژی در شهر نیویورک گفت: بنابراین، یافته‌های جدید “بر اساس شواهد و مدارکی بنا شده است.”
وی گفت: “ما شواهدی داشته‌ایم که نه تنها اثر بخشی تزریق کورتیکواستروئید را مورد سوال قرار می‌داد، بلکه نشان می‌دهد که ممکن است این تزریق‌ها اثری بالعکس و پارادوکسیکال در سرعت پیشرفت [آرتروز] داشته باشد.”
استئوآرتریت شایعترین ساییدگی و پارگی آرتروز است که در آن غضروف‌هایی که مفاصل را محکم می‌کنند، به تدریج خراب می‌‌شوند. این روند می‌تواند منجر به التهاب، درد و سفتی شود. سرانجام ممکن است استخوان‌ها شروع به ساییدن به همدیگر کنند و باعث آسیب بیشتر مفاصل و ناتوانی شود.
هیچ درمانی برای استئوآرتریت وجود ندارد و درمان شامل مدیریت علائم از طریق کاهش وزن، ورزش و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن است. تزریق کورتیکواستروئیدها، که باعث کاهش التهاب می شود، گزینه دیگری است.
گورمازی گفت: اما تزریق کورتون فقط برای برخی از بیماران موثر است و حتی در این صورت تسکین درد موقتی است. وی افزود ، اگر آنها هیچ آسیبی ندیدند، ممکن است مشکلی ایجاد نکند. اما این گزینه مورد نظر نیست.
این یافته‌ها بر اساس مطالعه بر روی 459 بیمار که در سال 2018 یک یا سه تزریق کورتیکواستروئید برای آرتریت لگن یا زانو انجام داده بودند، صورت گرفت. به طور کلی، در 26 بیمار (6٪)، پیشرفت سریع‌تر آرتریت نشان داده شد. سه بیمار دچار تخریب سریع مفصل، از جمله ریزش استخوان شدند. چهار نفر شکستگی استرس داشتند (همه در مفصل ران) و سه نفر نیز دچار پوکی استخوان شدند، که در آن بافت استخوان می‌میرد.
به طور متوسط، عوارض هفت ماه پس از تزریق کورتیکواستروئید تشخیص داده شد.
آذر گفت: اگر دردهای آرتروز شما بدتر شده است و پزشکتان کورتون را پیشنهاد می‌کند، بهتر است از او درخواست کنید تا قبل و چند ماه بعد از تزریق، از محل آسیب دیدگی تصویربرداری شود (تست تصویربرداری). درد جدید ممکن است ناشی از چیز دیگری باشد، مثل پارگی در منیسک (یک لایه غضروفی در زانو).
آذر گفت: “گفتنی است، فراتر از آن، بیماران باید درمورد جایگزین‌های کورتون نیز سوال کنند.”
“شما همچنین نباید اهمیت کاهش وزن و فیزیوتراپی را دست کم بگیرید.”
در صورت نیاز به دارو، وی گفت كه به طور معمول با NSAID های موضعی شروع می‌شود، و سپس به سمت استفاده از نسخه‌های دهانی می‌رود، زیرا استفاده طولانی مدت از NSAID نیز خطراتی را به همراه دارد.
آذر گفت: برای دردهای شدید و مزمن، داروهایی برای درد ناشی از عصب می‌تواند یک گزینه باشد. این داروها شامل داروهایی مانند Cymbalta ، Lyrica و Neurontin است.
یک متخصص دیگر گفت: گاهی اوقات تزریق کورتیکواستروئید تنها راه است.
او گفت: “بزرگترین چیزی که می‌گویم این است که اگر التهاب وجود داشته باشد، تریق کورتون ممکن است یک گزینه معقول باشد، به خصوص در شخصی که نمی‌تواند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی خوراکی مصرف کند”.
وی افزود: “بیمارانی وجود دارند که آرتروز زانوی آنها متورم و دردناک شده است و بر فعالیت‌های روزمره آنها تأثیر می‌گذارد؛ NSAIDبه آنها کمکی نکرده است و بهتر نمی‌شوند.” “تزریق کورتون در مفصل ممکن است یک انتخاب ناگزیر باشد، و هیچ گزینه معقول دیگری وجود نداشته باشد.”
