یونگفراو (Jungfraujoch) در کشور سوئیس در ارتفاع 3454 متری از سطح دریا قرار دارد و به عنوان مرتفع‌ترین ایستگاه راه‌آهن اروپا شناخته می‌شود. سفر با قطار به این منطقه بسیار تماشایی و خیره‌کننده که به عنوان بام اروپا نیز شهرت دارد، مطمئنا تجربه‌ای ماندگار را برای شما رقم خواهد زد. در ادامه همراه با ما باشید.
خود ایستگاه قطار یونگفراو به نحوی در داخل تونلی درون کوه قرار گرفته است اما مسافران به هنگام سفر برای رسیدن به این ایستگاه، شاهد مناظر کوهستانی بسیار تماشایی و خیره‌کننده‌ای خواهند بود. این قطار از میان جنگل‌های صنوبر، دهکده‌های زیبا، چمنزارهای پر از گل‌های وحشی و کوه‌هایی پوشیده از برف‌های زمستانی عبور می‌کند تا خودش را به این ایستگاه برساند.
هر چه قدر که به ارتفاع بالاتر می‌روید، سفر مهیج‌تر می‌شود و پیرامون شما را یخچال‌های طبیعی درخشان و سه قله برجسته و افسانه‌ای کوه ایگر (Eiger) با ارتفاع ۳۹۷۰ متر، کوه مونک (Mönch) با ارتفاع ۴۱۰۷ متر و کوه یونگفراو با ارتفاع ۴۱۵۸ متر فرا می‌گیرند. به هنگام پایان سفر نیز می‌توانید در مناطق برفی اینجا گشت و گذار کنید و از زیبایی‌های آن لذت ببرید.
منطقه یونگفراو و ایستگاه راه‌آهن از شهرت قابل توجهی برخوردار است و در اوجفصل گردشگری نیز بسیار شلوغ می‌شود اما با برنامه‌ریزی مناسب می‌توانید سفری خوش را تجربه کنید. می‌توانید شب را در Mönchsjochhütte سپری کنید و سپس با اولین قطار صبح سفر خود را شروع کنید تا شاهد تابش نور خورشید بر روی قله‌های برفی باشید.
تاریخچه ایستگاه یونگفراو
یک قرن پیش سوئیسی‌ها این تصمیم جسورانه را گرفتند تا درست از میان صخره‌های یخی کوه ایگر عبور کنند و خود را به ارتفاع ۳۴۵۴ متری برسانند. این ایستگاه که درون کوه قرار گرفته، شاهکار مهندسی واقعی‌ای به شمار می‌رود که بیش از ۳۰۰۰ کارگر به مدت ۱۶ سال در آنجا کار کردند تا در نهایت آن را در سال ۱۹۱۲ میلادی تکمیل کردند.
با توجه به امکانات صد سال پیش، سفر به ایستگاه یونگفراو بسیار جسورانه و خارق‌العاده بوده است. بسیاری از پیشگامان صنعت راه‌آهن به این منطقه می‌آمدند و پیشنهاد اتصال این قله‌های بلند از طریق راه‌آهن را مطرح می‌کردند اما در نهایت، این آدولف گویر زلر بود که طرح اصلی راه‌آهن چرخ‌دنده‌ای با برق را برای اینجا مطرح کرد. او در این طرح خود، چندین توقف در مسیر را نیز پیش‌بینی کرده بود تا مسافران بتوانند از مناظر لذت ببرند.
کار بر روی این راه‌آهن از سال ۱۸۹۶ میلادی شروع شده بود و بدون هیچ گونه ماشین‌آلات و تنها با بیل و کلنگ ساخته شده است. ساخت و ساز بدون مشکل نبود و از جمله این مشکلات نیز می‌توان به مرگ ناگهانی آدولف گویر زلر در سال ۱۸۹۹ و همچنین انفجار تصادفی ۳۰ تن دینامیت در سال ۱۹۰۸ میلادی اشاره کرد. با این وجود، این شکست‌ها مانع تحقق رویای آدولف نشد.
جاهای دیدنی ایستگاه یونگفراو
سکوی بازدید ابوالهول: طبیعت یخی بی‌پایان این منطقه و قله‌های سر به فلک کشیده آن، زیبایی فراتر از تصور دارند که هر کسی را به وجد می‌آورند. سکوی بازدید ابوالهول، یکی از مرتفع‌ترین رصدخانه‌های نجومی جهان به شمار می‌رود و از آنجا می‌توانید به خوبی شاهد منظری خیره‌کننده و تماشایی از رگه‌های یخی‌ای به طول ۲۳ کیلومتر از یخچال طبیعی آلیتچ (Aletsch Glacier) باشید، یخچالی که به عنوان طولانی‌ترین یخچال طبیعی در کوه‌های آلپ شناخته می‌شود و به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
پارک تفریحی برفی: حتی زمانی که هوا گرما است و آفتاب مستقیم می‌تابد، می‌توان اندک برفی را در منطقه یونگفراو مشاهده کرد که گشت و گذار در میان آن‌ها می‌تواند بسیار دلنشین و جالب‌توجه باشد. پارک تفریحی برفی (Snow Fun Park) نیز این گشت و گذار را مهیج‌تر می‌کند. در اینجا می‌توانید به اسکی سواری و تیوب یا سورتمه سواری مشغول شوید یا از زیپ لاین آن لذت ببرید.
قصر یخی: تونل‌های یخی بسیار صاف و صیقلی‌ای در ایستگاه یونگفراو وجود دارند که به نام قصر یخی (Ice Palace) شهرت دارند و در دمای ۳- درجه سلسیوس میزبان مهمانان هستند. این اتاق‌ها در دهه ۳۰ میلادی و با استفاده از اره و تبر از یخ جامد تراشیده شده‌اند و امروزه نیز با مجسمه‌هایی یخی از خرس، بز و عقاب تزئین شده‌اند.
یخچال طبیعی آلیتچ: ایستگاه یونگفراو مشرف به طولانی‌ترین یخچال طبیعی در کوه‌های آلپ است و در آنجا نیز مسیرهایی از میان قله‌هایی به ارتفاع بیش از ۴۰۰۰ متر وجود دارند که می‌توان در میان آن‌ها کاوش کرد.
