پژوهشی جدید از فیزیکدانان، مفهومی به نام «ابر‌هزارتو» را برای درک ساختار میکروسکوپی سیاه‌چاله‌ها معرفی می‌کند. این مقاله نگاهی نو به ترکیب نظریه ریسمان، برین‌ها و گرانش کوانتومی دارد.
دانشمندان با استفاده از تلسکوپ ALMA موفق به کشف یک سیاه‌چاله ابرپرجرم شدند که ۱۲.۹ میلیارد سال پیش وجود داشته است. این کشف دیدگاهی جدید از جهان اولیه ارائه می‌دهد.
سیاه‌چاله‌ها دهه‌هاست که هم دانشمندان و هم عموم مردم را مجذوب و متحیر کرده‌اند. گرانش عظیم و ماهیت اسرارآمیز آن‌ها باعث شده که بحث‌های بی‌پایانی درباره‌شان شکل بگیرد، فیلم‌ها و کتاب‌هایی بر پایه آن‌ها ساخته شوند و کنجکاوی ما را درباره آنچه ممکن است درون این اجرام کیهانی پنهان باشد، تغذیه کنند.
اخترشناسان گامی دیگر در جستجوی بزرگ‌ترین و گریزان‌ترین غول‌های کیهانی، یعنی سیاه‌چاله‌های ابرپرجر، برداشته‌اند.
جهان پر از شگفتی است، اما معدود پدیده‌هایی به اندازه درخشش غیرقابل پیش‌بینی یک سیاه‌چاله ابرپرجرم جذاب و مسحورکننده هستند. در قلب کهکشان راه شیری، در فاصله ۲۶ هزار سال نوری از زمین، سیاه‌چاله کمان ای (Sagittarius A) در یک نمایش کیهانی بی‌پایان، می‌درخشد و شعله‌ور می‌شود.
امگا قنطورس یک نمایش آسمانی است، مجموعه‌ای بزرگ از ۱۰ میلیون ستاره که از عرض‌های جنوبی ما به عنوان لکه‌ای مه‌آلود در آسمان شب دیده می‌شود.