دانشمندان همواره در جستجوی روش‌هایی برای افزایش بازده محصولات کشاورزی، بهبود کیفیت مواد غذایی و سرعت‌بخشیدن به اصلاح نژاد گیاهان هستند. روش‌های سنتی اصلاح ژنتیکی ممکن است سال‌ها یا حتی دهه‌ها طول بکشد تا گونه‌های جدیدی از محصولات با ویژگی‌های ژنتیکی بهبودیافته ایجاد شوند.
در بسیاری از نقاط جهان، مناظری که زمانی تحت سلطه علفخواران وحشی بودند، دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده‌اند. چرای دام‌ها جایگزین چرندگان بومی شده و این امر باعث تغییر در ترکیب خاک، تنوع گیاهی و تعادل ظریف تعاملات شکارچی و شکار شده است.
طبیعت همواره خود را با تغییرات اقلیمی زمین سازگار کرده است، اما هر موجود زنده‌ای محدودیتی برای تحمل این تغییرات دارد. گیاهان به‌ویژه نقش حیاتی در حفظ تعادل سیاره دارند، زیرا دی‌اکسید کربن جذب کرده و اکسیژن آزاد می‌کنند.
تصور کنید جهانی را که در آن رنگ‌های زنده و شکوه گیاهان و گل‌های وحشی زمین، یکی پس از دیگری منقرض می‌شوند و از چشم‌اندازهای طبیعی سراسر جهان محو می‌گردند.
گیاهان دائماً بین رشد و دفاع در برابر باکتری‌های مضر انرژی خود را مدیریت می‌کنند. اگرچه نحوه حفظ این تعادل تا مدت‌ها نامشخص بود، پژوهشگران دانشگاه پرینستون دریافته‌اند که برخی از باکتری‌های خاک نقشی حیاتی در تنظیم پاسخ‌های ایمنی گیاهان دارند و به این ترتیب امکان رشد مؤثرتر را برای گیاهان فراهم می‌کنند.
آتشفشان‌ها قدرتی شگفت‌انگیز دارند، اما مشابه سیستم ریشه گیاهان، بیشتر فعالیت‌های آتشفشانی که پیش از فوران رخ می‌دهند، در زیر سطح زمین اتفاق می‌افتند.
بیش از یک‌سوم از تمام حیوانات روی زمین، از سوسک‌ها گرفته تا گاوها و فیل‌ها، به رژیم‌های غذایی گیاه‌محور وابسته هستند. از آنجا که گیاهان معمولاً کالری کمی دارند، حیوانات گیاهخوار در حال حاضر ممکن است با چالش تأمین انرژی موردنیاز خود روبرو شوند.
بوی متمایز جنگل در یک روز گرم تابستانی، تا حد زیادی به دلیل وجود ترپن‌ها است؛ گروهی از ترکیبات آلی که در صمغ درختان و روغن‌های ضروری یافت می‌شوند. در میان این ترکیبات، ایزوپرن به‌عنوان فراوان‌ترین مولکول، توسط گیاهان به مقیاس وسیعی آزاد می‌شود.
یک گل پژمرده همیشه نشان‌دهنده سلامت ضعیف یا مراقبت ناکافی نیست. در واقع، می‌تواند یک استراتژی هوشمندانه و میلیون‌ها ساله باشد که توسط طبیعت مادر ایجاد شده است.
مطالعه‌ای اخیر نشان داده که گیاهان در سراسر جهان به میزان قابل‌توجهی بیشتر از دی‌اکسید کربن (CO2) نسبت به تخمین‌های قبلی جذب می‌کنند.