برخی از آشناترین اتم‌هایی که در هوای بالای سرمان شناورند، در محاسبات ژئوشیمیایی از درون زمین ناپدید می‌شوند. ژئوشیمی‌دانان سال‌هاست که در جست‌وجوی رد نیتروژن در ساختار زمین هستند، اما همواره با کسری میلیاردها تُن مواجه شده‌اند.
برای سال‌ها، ستاره‌شناسان با کمک تلسکوپ TESS ناسا هر بار که سیاره‌ای کوچک و سنگی را کشف می‌کردند، به آن به چشم یک قدم دیگر در مسیر یافتن حیات در جهان نگاه می‌کردند. اما بررسی دوباره داده‌ها اکنون نشان می‌دهد که بسیاری از این جهان‌های تحسین‌شده، آن‌طور که امید داشتیم زمین‌مانند نیستند.
ستارگان می‌توانند دچار فوران‌هایی بسیار پرانرژی شوند. این فوران‌های ناگهانی اشعه ایکس و نور فرابنفش، اگر از خورشید باشند «شراره خورشیدی» و اگر از سایر ستاره‌ها باشند «شراره ستاره‌ای» نام دارند. این پدیده‌ها سیلی از ذرات باردار را به سوی فضا روانه می‌کنند.
تلسکوپ جیمز وب با مشاهده سیاره TOI-421 b نمایی بی‌سابقه از جو شفاف آن ارائه داده است؛ کشفی که می‌تواند مسیر شناخت سیارات فراخورشیدی را متحول کند.
پژوهشگران ETH زوریخ با بررسی آماری نبود نشانه‌های حیات در سیارات فراخورشیدی، به بینش‌هایی تازه درباره فراوانی یا نایابی حیات در جهان رسیده‌اند. حتی داده‌های «خالی» هم می‌توانند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند.