وقتی به فسیل‌ها فکر می‌کنیم، معمولاً دایناسورها در ذهن‌مان نقش می‌بندد، اما صخره‌های مرجانی نیز حامل تاریخ کهنی هستند. در این زیستگاه‌ها، استخوان‌های کوچک ماهی‌ها و فلس‌های کوسه‌ها به فسیل تبدیل می‌شوند و در سکوت، داستان اقیانوس‌های باستانی را حفظ می‌کنند.
در شرایطی که فشار ناشی از صید بی‌رویه، آلودگی و تغییرات اقلیمی رو به افزایش است، پژوهشگران و سیاست‌گذاران به دنبال راهکارهایی نو هستند تا بار وارده بر اقیانوس‌ها را کاهش دهند. یکی از راهکارهایی که در حال ظهور است، استفاده از غذاهای دریایی جایگزین است؛ روشی نوین که می‌تواند به حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی کمک کند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ماهیگیری صنعتی باعث برداشت عناصر حیاتی مانند کربن، نیتروژن و فسفر از اقیانوس‌ها می‌شود و تعادل اکوسیستم‌های دریایی را تهدید می‌کند.