پروانه‌ها هنگام پرواز درجا، گاهی با حرکت‌هایی شبیه به زیگ‌زاگ و موج‌دار دیده می‌شوند. این حرکات از دور ممکن است ناهماهنگ یا تند و تیز به نظر برسند، اما دقیقاً همین ویژگی‌ها باعث می‌شود که آنها بتوانند به طرز شگفت‌انگیزی در هوا معلق بمانند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که انگل Ophryocystis elektroscirrha (OE) در پروانه‌ها برای بیش از ۲۰۰ سال وجود داشته است. بررسی نمونه‌های موزه‌ای به دانشمندان کمک می‌کند تا الگوهای گسترش این بیماری را شناسایی کنند.
پروانه‌ها با سرعت نگران‌کننده‌ای در ایالات متحده در حال ناپدید شدن هستند. یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که فراوانی کلی پروانه‌ها در ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ حدود ۲۲ درصد کاهش یافته است.
پروانه‌های شهریار مدت‌ها نماد تحول و استقامت بوده‌اند. مهاجرت ظریف اما مصمم آنها در سراسر آمریکای شمالی دانشمندان و علاقه‌مندان به طبیعت را مجذوب خود کرده است.
هر زمستان، منظره‌ای خیره‌کننده در سراسر آمریکای شمالی رخ می‌دهد. میلیون‌ها پروانه شهریار، این موجودات درخشان با بال‌های نمادین، به سفری طولانی به سمت زیستگاه‌های زمستانی خود در جنگل‌ها و کوه‌های مرکز مکزیک می‌روند.
تا چند سال پیش، گونه‌ای از پروانه به نام سفید کوچک جنوبی (Pieris mannii) به ندرت در شمال آلپ دیده می‌شد. اما قبل از آنکه این پروانه یک گسترش سرتاسری در اروپا را تجربه کند و به طور قابل توجهی محدوده زیستی خود را افزایش دهد.
بال‌های پروانه‌ها به چشم همانند سمفونی‌ها به گوش هستند. اکنون، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی یک مکانیزم ژنتیکی جذاب را کشف کرده که به الگوهای زنده و پیچیده‌ای که در بال‌های پروانه‌ها می‌بینیم، کمک می‌کند.
پروانه‌های شهریار، با بال‌های نارنجی و سیاه زنده خود، به راحتی قابل شناسایی هستند، اما اکنون با تهدید جدی ناشی از ناپدید شدن علف شیر، تنها منبع غذایی آنها در دوران کاترپیلاری، مواجه هستند.
تحقیقات اخیر به رهبری دانشگاه شمال آریزونا تأیید کرده است که جمعیت زنبورها و پروانه‌ها در مناطق مهم آمریکای شمالی به دلیل تغییرات مداوم محیطی در حال کاهش است.
سرعت نگران‌کننده‌ای که حشرات با آن از محیط‌زیست ما، به‌ویژه مناطق شهری، در حال ناپدیدشدن هستند، به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. این پدیده فاجعه‌بار به‌قدری سریع در حال وقوع است که از مطالعات علمی پیشی می‌گیرد.