وقتی دفعه بعد برای مرتب کردن کمد خود و اهدای لباس‌های قدیمی به خیریه آماده می‌شوید، شاید بهتر باشد لحظه‌ای مکث کنید.
مطالعه‌ای جدید که در مجله Nature Cities منتشر شده، حقایق تکان‌دهنده‌ای را درباره سرنوشت لباس‌های اهدایی ما فاش کرده است.
سرنوشت ناخوشایند لباس‌های اهدایی
پژوهشگران رد لباس‌ها و پارچه‌های اهدایی را در چندین شهر غربی دنبال کرده‌اند و نتایجی نگران‌کننده به دست آورده‌اند.
- در بیشتر شهرها، از ملبورن تا منچستر و منهتن، بخش عمده‌ای از پارچه‌های اهدایی یا صادر می‌شوند یا به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند.
- زباله‌های نساجی جهانی سالانه وزنی برابر با ۹۲ میلیون تن دارند و پیش‌بینی می‌شود این عدد تا سال ۲۰۳۰ دو برابر شود.
نقش حیاتی فروشگاه‌های خیریه
فروشگاه‌های خیریه کار ارزشمندی در مدیریت حجم زیادی از لباس‌های اهدایی انجام می‌دهند، اما با چالشی پیچیده روبه‌رو هستند:
- بخش قابل توجهی از لباس‌های اهدایی از کیفیت پایینی برخوردارند، که مزایای مالی مدیریت آنها را کاهش می‌دهد.
- برای سازگاری با این وضعیت، خیریه‌ها اقلام ارزشمند را به فروش می‌رسانند و مابقی را دور ریخته یا صادر می‌کنند.
نمونه ملبورن
در ملبورن، خیریه‌ها لباس‌های دست دوم باکیفیت و اغلب قدیمی را به اروپا صادر می‌کنند. در نتیجه، کسب‌وکارهای مستقل فروش دوباره لباس در این شهر مجبورند لباس‌های مشابه را از اروپا یا ایالات متحده وارد کنند.
چالش حجم بالا و کیفیت پایین
طی ۱۵ تا ۲۰ سال گذشته، خیریه‌ها و جمع‌آوری‌کنندگان لباس از کاهش کیفیت لباس‌های دریافتی گزارش داده‌اند، که قابلیت فروش دوباره آنها را کاهش داده است.
- دکتر یاسی سامی از دانشگاه RMIT ملبورن می‌گوید: همکاری قوی‌تر بین دولت‌های محلی و خیریه‌ها برای مدیریت زباله‌های نساجی ضروری است.
- او تأکید می‌کند که خیریه‌ها مدت‌هاست که نمی‌توانند به تنهایی از پس حجم زیاد لباس‌های اهدایی بربیایند.
پیشنهادات
- خیریه‌ها باید مدل‌های تجاری دیگری مانند مراکز تعویض یا تعمیر را بررسی کنند.
- همکاری با دولت‌های محلی برای ایجاد زیرساخت‌های بهتر برای بازیافت و استفاده مجدد لازم است.
صادرات لباس‌های اهدایی
مصرف بیش از حد و عرضه بیش از نیاز، بحران زباله‌های نساجی را تشدید کرده و باعث صادرات لباس‌های اهدایی به مقاصد خارجی شده است:
- بین ۳۳ درصد (استرالیا) تا ۹۷ درصد (نروژ) از لباس‌های اهدایی صادر می‌شوند.
- بسیاری از دولت‌های محلی تنها مکان‌هایی برای جمع‌آوری زباله نساجی فراهم می‌کنند، اما دخالت بیشتری در مدیریت آن ندارند.
مورد ملبورن
در ملبورن، دولت محلی به جای هدایت زباله‌های نساجی به مراکز بازیافت، آنها را به محل دفن زباله می‌فرستد.
نیاز به تغییر سیستماتیک
دکتر سامی بر ضرورت تغییرات بنیادی برای حل مسئله زباله‌های نساجی تأکید دارد و گزینه‌هایی مانند فروش مجدد، تعویض و تعمیر را به عنوان جایگزین‌های مد سریع مطرح می‌کند.
- برندهای مد سریع با بودجه‌های تبلیغاتی بزرگ و مکان‌های مناسب، مانع رشد ابتکارات مد پایدار شده‌اند.
- این ابتکارات، اگرچه می‌توانند به طور قابل توجهی زباله‌های نساجی را کاهش دهند، به اندازه کافی تبلیغ نمی‌شوند.
هزینه پنهان لباس‌های اهدایی
صادرات لباس‌های اهدایی به کشورهای با زیرساخت‌های ضعیف مدیریت زباله، مشکلات زیست‌محیطی و اجتماعی را به این کشورها منتقل می‌کند:
- این لباس‌ها اغلب در محل‌های دفن زباله انباشته می‌شوند، که به آلودگی و فشار بر منابع منجر می‌شود.
- ورود لباس‌های دست دوم ارزان به این کشورها می‌تواند صنایع نساجی محلی را تضعیف کرده و معیشت کارگران را تهدید کند.
نتیجه‌گیری
تکیه بر صادرات به عنوان یک راه‌حل آسان، نابرابری‌های جهانی را تشدید کرده و پیشرفت‌های لازم در راه‌حل‌های محلی پایدار را به تأخیر می‌اندازد.
راهکارهای کاهش زباله
رویکردهای نوآورانه‌ای برای مدیریت زباله‌های نساجی در حال شکل‌گیری است، از جمله:
- استراتژی‌های اقتصاد چرخه‌ای: استفاده طولانی‌تر از منابع از طریق بازیافت و استفاده از مواد زیست‌تخریب‌پذیر.
- مراکز تعمیر و بازیافت: ایجاد همکاری بین برندهای مد، شهرداری‌ها و سازمان‌های زیست‌محیطی.
- آموزش عمومی: افزایش آگاهی درباره ارزش روش‌های پایدار.
ممنوعیت تبلیغات مد
نویسندگان این مطالعه پیشنهاد ممنوعیت تبلیغات مد را برای جایگزینی با تبلیغ راه‌حل‌های پایدار مطرح کرده‌اند.
- فرانسه اخیراً تبلیغات مد فوق‌سریع را ممنوع کرده است.
- دکتر سامی از چنین مقرراتی حمایت می‌کند و خواهان همکاری با دولت‌های محلی برای یافتن کاربردهای بهتر برای منسوجات دورریخته شده است.
این مطالعه بر نیاز فوری به روش‌های هوشمندتر برای مدیریت زباله‌های نساجی تأکید دارد. با ادامه رشد بحران زباله‌های نساجی، هر یک از ما باید مسئولیت عادات خرید خود را بپذیریم و انتخاب‌های پایدارتری انجام دهیم.
