دانشمندان با مطالعه روی شیرین‌کننده مصنوعی که معمولا در نوشیدنی‌های گرم و نوشابه‌های رژیمی استفاده می‌شود، اثر غیرمنتظره آن را روی سیستم ایمنی بدن کشف کرده‌اند. آنان امیدوارند این یافته‌ها به روشی جدید برای استفاده از مقادیر بسیار بالاتر سوکرالوز برای درمان بیانجامد.
به گزارش اسکای نیوز، پژوهشگران موسسه فرانسیس‌کریک لندن دریافتند که مصرف زیاد سوکرالوز باعث کاهش فعالیت سلول‌های تی – نوعی گلبول سفید – در موش‌ها می‌شود؛ این موضوع ممکن است در ابتدا نگران‌کننده به نظر برسد، اما کارشناسان از این کشف خوشحال‌اند.
چنانچه مشخص شود که این نوع شیرین‌کننده اثر مشابهی در انسان دارد، می‌توان از آن برای درمان افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی، از جمله بیماری‌هایی نظیر دیابت نوع اول استفاده کرد.
بیماری‌های خودایمنی به آن دسته از بیماری‌ها گفته می‌شود که در آن‌ها سیستم دفاعی بدن به‌جای محافظت از بدن شخص، به آن حمله می‌کند.
کارن ووسدن، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید:«اگر این نتایج اولیه با بررسی روی افراد تایید شود، راهی برای محدودکردن برخی از آثار مضر بیماری‌های خودایمنی فراهم می‌کند.»
اسکای‌نیوز نوشت پژوهشگران امیدوارند یافته‌های آن‌ها به روشی جدید برای استفاده از مقادیر درمانی بسیار بالاتر سوکرالوز در بیماران منجر شود.
جولیانا بلاگی، از پژوهشگران این تحقیق، گفت: «مشتاقیم که بفهمیم آیا سلول‌ها یا فرایندهای دیگری هم وجود دارد که به همین شکل تحت تاثیر این شیرین‌کننده قرار بگیرد؟»
مقادیر آزمایش‌شده در حد مصرف توصیه‌شده قرار داشت که معادل نوشیدن روزانه ۳۰ فنجان قهوه شیرین یا ۱۰ قوطی نوشیدنی گازدار رژیمی بود و مقادیر متوسط یا معمولی در این مطالعه گنجانده نشده است.
سوکرالوز یک شیرین‌کننده مصنوعی است که حدود ۶۰۰برابر شیرین‌تر از شکر طبیعی است و معمولا در غذاها و نوشیدنی‌ها به کار می‌رود، با این حال، تاثیر آن بر بدن به‌طور کامل شناخته‌شده نیست.
کاریس بتز، مدیر ارشد اطلاعات سلامت در موسسه پژوهش‌های سرطان بریتانیا، گفت:«این مطالعه به بررسی آن پرداخته که چگونه می‌توان از مقادیر بالای سوکرالوز در گزینه‌های درمانی جدید برای بیماران استفاده کرد، اما هنوز در مراحل اولیه است. نتایج این مطالعه، آثار زیان‌باری ناشی‌از مصرف سوکرالوز نشان نمی‌دهد، بنابراین لزومی ندارد برای جلوگیری از بروز آن‌ها به تغییر رژیم غذایی‌تان فکر کنید.»
این یافته‌ها در نشریه «نیچر» (Nature) منتشر شده است.
