محققان چینی این ماسک را در یک محفظه دربسته با اسپری مایع حاوی پروتئین ویروس روی ماسک پوشش صورت آزمایش کردند.
دانشمندان ماسکی ساختهاند که میتواند ویروس کرونا را تنها ظرف ۱۰ دقیقه تشخیص دهد.
پوشش بسیار حساس صورت [یعنی ماسک]، میتواند بیماری واگیردار جدید موجود در هوا را تشخیص و از طریق یک برنامه روی گوشی، به کاربر هشدار دهد. همچنین میتواند آنفلوانزای خوکی و آنفلوانزای پرندگان را تشخیص دهد.
این بیماریها از طریق ذرات موجود در هوا منتشر و هنگام صحبت، سرفه یا عطسه افراد آلوده پخش میشوند.
مولکولهای ریز و نامرئی میتوانند تا مدتی طولانی در هوا معلق بمانند و افراد با تنفس در یک مجموعه بزرگ از مولکولهای منتظر فرصت [در کمین]، به بیماری مبتلا میشوند.
محققان چینی این ماسک را در یک محفظه دربسته با اسپری مایع حاوی پروتئین ویروس روی ماسک پوشش صورت آزمایش کردند.
سنسور تنها به ۰.۳ میکرولیتر مایع واکنش داد.
این مقدار بین ۷۰ تا ۵۶۰ برابر کمتر از میزان مایع تولیدشده از یک عطسه و حتی کمتر از میزان تولیدشده از سرفه یا صحبت کردن است.
این حسگر حاوی «آپتامر» است؛ نوعی مولکول مصنوعی که میتواند پروتئینهای موجود در پاتوژنها را شناسایی کند.
آنها مدل خود را با آپتامرهایی که میتوانند کووید-۱۹، آنفلوانزای خوکی و آنفلوانزای پرندگان را تشخیص دهند، آزمایش کردند.
هنگامی که آپتامرها به پروتئینهای ویروس موجود در هوا متصل شدند، ابزاری به نام ترانزیستور دروازهدار-یونی به افرادی که [این ماسک] را زده بودند، از طریق تلفنهایشان در خصوص عوامل بیماریزا هشدار داد.
دکتر یین فانگ، نویسنده مکاتبهکننده مقاله از دانشگاه شانگهای تونگجی، گفت: «پژوهشهای پیشین نشان دادند که ماسک زدن میتواند خطر گسترش و ابتلا به بیماری را کاهش دهد.»
«ما می خواستیم ماسکی تولید کنیم که بتواند وجود ویروس را در هوا تشخیص دهد و به استفادهکننده آن هشدار دهد.»
«ماسک ما در فضاهایی با تهویه ناکافی مانند آسانسورها یا اتاقهای سرپوشیده که خطر ابتلا در آنها بالا است، بسیار خوب عمل میکند.»
«در آینده، اگر یک ویروس تنفسی جدید ظهور کند، میتوانیم طراحی حسگر شناسایی پاتوژنهای جدید را بهراحتی بهروزرسانی کنیم.»
این تیم اکنون میخواهد که این ماسک، بیماریها را حتی سریعتر از این تشخیص دهد و دستگاههایی قابل پوشیدن بسازد که میتوانند به افراد در مدیریت سایر بیماریها از جمله سرطان و بیماریهای قلبی کمک کنند.
این یافتهها در مجله «متر» (Matter) منتشر شدند.