یک مطالعه جدید هشدار می‌دهد که نشستن کودکان نوپا در تمام طول روز جلوی نمایشگرها می‌تواند به مغز آن‌ها آسیب جدی وارد کند.
دانشمندان سنگاپوری می‌گویند که آسیب تماشای صفحه نمایش از دوران شیرخوارگی تا اواخر دوران کودکی یعنی حتی بیش از هشت سالگی ادامه دارد.
به گفته تیمی از موسسه علوم بالینی سنگاپور، کودکان نوپایی که در معرض مداوم صفحه‌های نمایش قرار گرفته بودند، مشکلاتی در هشیاری، کنترل حرکات اختیاری و احساسات، حفظ توجه، پیروی از دستورالعمل‌های چند مرحله‌ای و ادامه یک کار دشوار داشتند.
این کاستی‌ها در عملکرد اجرایی با نشستن در دوره‌های زمانی طولانی پشت صفحه نمایش در دوران کودکی مرتبط است و تعداد امواج «فرکانس پایین» در مغز را افزایش می‌دهد.
محققان می‌گویند که اگر کودکان نوپا به‌طور بلند مدت در معرض صفحه‌های نمایش باشند می‌تواند در توسعه عملکرد اجرایی آن‌ها اختلال ایجاد کند. کودکان نوپا برای پردازش اطلاعات روی یک صفحه دو بعدی تلاش می‌کنند زیرا با جریانی از حرکات سریع، چراغ‌های چشمک زن و تغییرات صفحه بمباران می‌شوند. منابع شناختی زیادی برای درک آنچه که تماشا می‌کنند مورد نیاز است. در جایگاه یک کودک نوپا، مغز «غرق» می‌شود و نمی‌تواند ابزارهای ذهنی کافی برای توسعه مهارت‌های شناختی مانند عملکرد اجرایی باقی بگذارد.
مغز از زمانی که نوزاد متولد می‌شود تا اوایل کودکی به سرعت رشد می‌کند اما بخشی از مغز که مربوط به عملکرد اجرایی است (قشر پیش‌پیشانی) زمان بیشتری برای شکل‌گیری نیاز دارد. تاخیر در رشد این قشر به این معنی است که مهارت‌های عملکرد اجرایی را نیز در یک دوره زمانی، در برابر تاثیرات محیطی بسیار آسیب‌پذیر می‌کند.
پروفسور چونگ یاپ‌سنگ، مدیر ارشد بالینی موسسه علوم بالینی سنگاپور در یک بیانیه می‌گوید که یافته‌های این مطالعه را نباید ساده انگاشت زیرا آن‌ها بر توسعه بالقوه نسل‌های آینده و سرمایه انسانی تاثیر می‌گذارند.
وی افزود: «با نتایج این تحقیق، ما یک قدم به درک بهتر اینکه چگونه تاثیرات محیطی می‌توانند بر سلامت و رشد کودکان تاثیر بگذارند نزدیک شده‌ایم. این به ما این امکان را می‌دهد که بهترین‌ها را در شروع زندگی هر نوزاد به او ارائه کنیم و تصمیمات آگاهانه‌تری در بهبود سلامت و پتانسیل هر فرد [سنگاپوری] داشته باشیم.»
این تحقیق به این گونه انجام شد که والدین زمانی که کودکشان به سن ۱۲ ماهگی رسید میانگین زمان استفاده از صفحه نمایش را در روزهای هفته و آخر هفته شمارش و گزارش می‌کردند. کودکان به چهار گروه تقسیم شدند: گروهی که کمتر از یک ساعت در معرض تماشای صفحه نمایش بودند، گروهی که یک تا دو ساعت در معرض صفحه نمایش بودند و گروه‌هایی که دو تا چهار ساعت و بیش از چهار ساعت در معرض این اتفاق قرار داشتند.
محققان در ۱۲ و ۱۸ ماهگی فعالیت مغز هر کودک را با استفاده از الکتروانسفالوگرافی اندازه‌گیری کردند. هنگامی که این کودکان ۹ ساله شدند، یکسری آزمایش‌های مغزی انجام دادند و دامنه توجه و عملکرد اجرایی آن‌ها اندازه‌گیری شد. در نهایت مشخص شد کودکانی که معرض زمان طولانی‌تری در تماشای نمایشگرها بودند امواج «فرکانس پایین» بیشتری داشتند که با تلاش آن‌ها برای هوشیاری مطابقت داشت.
این پژوهش در مجله JAMA Pediatrics منتشر شده است.
