کایوت‌های باهوش سان‌فرانسیسکو نشان داده‌اند که چقدر می‌توانند خود را با زندگی شهری تطبیق دهند.
این شکارچیان بومی که در اوایل دهه ۲۰۰۰ پس از حدود یک قرن غیبت به این شهر بازگشتند، نه تنها در جنگل بتنی زنده مانده‌اند، بلکه شکوفا شده‌اند. آن‌ها یاد گرفته‌اند که رژیم غذایی خود را بر اساس آنچه هر محله ارائه می‌دهد، تغییر دهند.
مطالعه‌ای درباره تطبیق کایوت‌ها با زندگی شهری
دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، اخیراً مطالعه‌ای انجام دادند تا بفهمند این حیوانات چگونه با زندگی شهری سازگار شده‌اند.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که تراکم رستوران‌ها، میزان آسفالت و دیگر ویژگی‌های شهری بر رژیم غذایی کایوت‌ها تأثیر می‌گذارد.
تغییر رژیم غذایی کایوت‌های شهری
محیط‌های شهری چالش‌ها و فرصت‌های جدیدی را برای حیات‌وحش فراهم می‌کنند. با کاهش فضای سبز، کایوت‌ها در سان‌فرانسیسکو مجبور شده‌اند منابع غذایی خود را تغییر دهند.
محققان دریافتند که این شکارچیان تطبیق‌پذیر مقدار قابل‌توجهی غذای انسانی مصرف می‌کنند. «مرغ یک ماده غذایی بسیار مهم است؛ ما آن را در ۷۲ درصد از نمونه‌های مدفوع تحلیل‌شده یافتیم»، تالی کاسپی، دانشجوی دکترای دانشگاه کالیفرنیا، گفت.
با وجود اتکای کایوت‌ها به غذای انسانی، آن‌ها همچنان در صورت موجود بودن شکار طبیعی می‌کنند. جوندگان، به‌ویژه موش‌های جیبی که در این منطقه رایج هستند، دومین منبع غذایی پرتکرار بودند و در ۵۷ درصد از نمونه‌های مدفوع مشاهده شدند.
سایر مواد قابل توجه در رژیم غذایی آن‌ها شامل گوشت خوک (منبع انسانی) و راکون (شکار طبیعی) بود.
با اینکه نگرانی‌هایی درباره شکار گربه‌های خانگی توسط کایوت‌ها وجود دارد، مطالعه نشان داد که بقایای گربه تنها در ۴.۵ درصد از نمونه‌های تحلیل‌شده مشاهده شد. این موضوع نشان می‌دهد که شکار گربه‌های خانگی بخش عمده‌ای از رژیم غذایی آن‌ها نیست.
بررسی رژیم غذایی کایوت‌های شهری
برای کشف الگوهای غذایی کایوت‌ها، محققان بین سپتامبر ۲۰۱۹ تا آوریل ۲۰۲۲ بیش از ۷۰۰ نمونه مدفوع کایوت از نقاط مختلف سان‌فرانسیسکو جمع‌آوری کردند.
تیم تحقیقاتی نمونه‌ها را در آزمایشگاه ژنتیک دامپزشکی دانشگاه کالیفرنیا تحلیل کردند و با استفاده از تکنیک‌های ژنوتایپینگ مدفوع را به کایوت‌های خاص ارتباط دادند و با روش DNA متابارکودینگ مشخص کردند که چه خورده‌اند.
یکی از یافته‌های کلیدی این بود که کایوت‌های شهری که در مناطقی با تراکم بالای رستوران زندگی می‌کنند، مانند مرکز شهر و محله‌های با آسفالت زیاد، غذای انسانی بیشتری مصرف می‌کنند.
در مقابل، کایوت‌هایی که در مناطق سبزتر مانند پارک پرزیدیو یا پارک گلدن گیت زندگی می‌کنند، بیشتر به شکار طبیعی تکیه می‌کنند. این تنوع نشان می‌دهد که کایوت‌ها رفتار تغذیه‌ای خود را بر اساس محیط اطرافشان تطبیق می‌دهند.
مطالعه همچنین نشان داد که در حالی که کایوت‌های یک خانواده رژیم غذایی مشابهی داشتند، رژیم غذایی گروه‌های خانوادگی مختلف تفاوت‌های قابل توجهی داشت.
«این مطالعه نشان می‌دهد که کایوت‌ها به‌عنوان یک گونه، طیف گسترده‌ای از رژیم‌ها و زیستگاه‌ها را می‌پذیرند. این ویژگی که کایوت‌ها در سطح فردی تمایل دارند به آنچه می‌شناسند پایبند باشند، بر انعطاف‌پذیری آن‌ها تأکید دارد»، بن ساکس، نویسنده ارشد مطالعه و مدیر واحد اکولوژی پستانداران دانشگاه کالیفرنیا گفت.
بازگشت کایوت‌ها به سان‌فرانسیسکو
کایوت‌ها بومی سان‌فرانسیسکو هستند، اما در اوایل قرن بیستم از شهر ریشه‌کن شدند. برای نزدیک به یک قرن، آن‌ها از چشم‌انداز شهری غایب بودند.
با این حال، در اوایل دهه ۲۰۰۰، کایوت‌ها دوباره به شهر بازگشتند و از آن زمان جمعیت پایداری را در مناطق شهری تشکیل داده‌اند.
امروزه آن‌ها با بیش از ۸۷۰,۰۰۰ نفر در شهری که تنها ۴۷ مایل مربع وسعت دارد، هم‌زیستی می‌کنند. این موضوع سان‌فرانسیسکو را به دومین شهر بزرگ پرجمعیت در ایالات متحده تبدیل کرده است.
با وجود بازگشتشان، بسیاری از مردم نمی‌دانند چگونه با این حیوانات هم‌زیستی کنند. کایوت‌ها تغذیه‌کنندگان فرصت‌طلب هستند، به این معنی که از هر غذایی که به‌راحتی در دسترس باشد استفاده می‌کنند.
در حالی که آن‌ها می‌توانند شکار طبیعی داشته باشند، غذای انسانی – چه عمداً داده شده یا در زباله پیدا شده – به بخش عمده‌ای از رژیم غذایی آن‌ها تبدیل شده است.
هم‌زیستی با کایوت‌های شهری
هم‌زمان با شکوفایی کایوت‌ها در سان‌فرانسیسکو، مهم است که ساکنان گام‌هایی برای کاهش تعارضات بردارند.
بسیاری از تعارضات زمانی ایجاد می‌شوند که مردم به‌طور ناخواسته غذا فراهم می‌کنند، مثلاً با گذاشتن غذای حیوانات خانگی در فضای باز، دفع نادرست زباله یا تغذیه مستقیم کایوت‌ها. این موضوع می‌تواند کایوت‌ها را نسبت به انسان‌ها راحت‌تر کند و احتمال مواجهه‌های ناخواسته را افزایش دهد.
«یک تصور غلط این است که کایوت‌ها گرسنه‌اند و برای پیدا کردن غذا در سان‌فرانسیسکو به کمک ما نیاز دارند، اما به‌وضوح چنین نیست»، کاسپی گفت.
در واقع، کایوت‌ها بسیار تطبیق‌پذیر هستند و می‌توانند بدون دخالت انسان زنده بمانند.
حیات‌وحش شهری و تطبیق‌پذیری
کایوت‌های شهری سان‌فرانسیسکو بخشی از روند بزرگ‌تری هستند که در آن حیات‌وحش راه‌های جدیدی برای زنده ماندن در محیط‌های شهری پیدا می‌کند.
در سراسر جهان، حیوانات در حال یادگیری روش‌های منحصر‌به‌فردی برای بقا در چشم‌اندازهای ساخت دست انسان هستند. برای مثال، گنجشک‌های آوازخوان در پورتلند، اورگان، فرکانس آواز خود را تنظیم می‌کنند تا در میان سر و صدای شهر شنیده شوند، یا طوطی‌های کاکاتو در استرالیا یاد گرفته‌اند که درب سطل‌های زباله را باز کنند.
«روش‌های زیادی برای زنده ماندن در زندگی شهری به‌عنوان یک حیوان وجود دارد»، کاسپی گفت. «دیدن این استراتژی‌های مختلف برای مقابله با زندگی شهری نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری این گونه‌ها است.»
آینده کایوت‌ها در سان‌فرانسیسکو
یافته‌های این مطالعه اطلاعات ارزشمندی برای مدیریت حیات‌وحش شهری ارائه می‌دهد. با درک آنچه کایوت‌ها می‌خورند و چگونگی سازگاری آن‌ها با محیط، مقامات شهری و متخصصان حفاظت می‌توانند استراتژی‌های بهتری برای کاهش تعارضات و حفاظت از حیات‌وحش و ساکنان انسانی اجرا کنند.
این تحقیق با کمک مالی «جایزه حیات‌وحش کریستین استیونز» از مؤسسه رفاه حیوانات و همچنین با حمایت دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مرکز علوم اجتماعی دانشگاه کالیفرنیا انجام شد.
همکاری دانشمندان از طریق برنامه iNaturalist نیز نقش مهمی در این مطالعه داشت و به محققان کمک کرد نمونه‌های مدفوع تازه پیدا کنند. حتی DNA نهنگ باله‌دار در رژیم غذایی یک کایوت کشف شد که به لاشه یک نهنگ ساحلی مربوط می‌شد.
با ادامه تکامل سان‌فرانسیسکو، کایوت‌های شهری نیز تغییر خواهند کرد. آن‌ها توانایی خود را برای تطبیق نشان داده‌اند و حضورشان احتمالاً بخشی از اکوسیستم شهری باقی خواهد ماند. یادگیری هم‌زیستی با آن‌ها برای حفظ تعادل میان حفاظت از حیات‌وحش و زندگی شهری ضروری خواهد بود.
این مطالعه در مجله Ecosphere منتشر شده است.
