فصل دوم سریال Wednesday برای من فراتر از فصل اول بود. حالا که کل فصل را دیده‌ام، به نظر می‌رسد تیم خلاق پشت سریال به تمام انتقادهای فصل اول گوش دادند و توانستند در فصل دوم آن‌ها را با موفقیت برطرف کنند. با اینکه در بخش اول مشکلاتی وجود داشت اما در مجموع کیفیت آن عالی بود.
هشدار! این بررسی شامل اسپویل برای فصل دوم سریال Wednesday است.
فصل دوم به‌خوبی درک کرده بود که طرفداران می‌خواهند خانواده آدامز به‌عنوان یک واحد منسجم حضور پررنگ‌تری داشته باشند. درست مانند فصل اول، بخش دوم نیز نشان می‌دهد که چگونه گذشته مورتیشیا و گومز بر زندگی فعلی ونزدی اثر می‌گذارد، اما این بار پس از یک فصل کامل که آن‌ها نقش فعال‌تری در داستان داشته‌اند. همین موضوع باعث شد روایت جذاب‌تر شود.
نقش لیدی گاگا در فصل دوم Wednesday
گوندولین کریستی در نقش لاریسا ویمز، در این فصل به طرز شگفت‌آوری بازگشته بود. در ابتدا درباره ایده تبدیل او به راهنمای روحی ونزدی تردید داشتم، اما کمتر از یک قسمت کافی بود تا بازی درخشان کریستی مرا متقاعد کند بهترین انتخاب ممکن بوده است.
کریستی هر صحنه‌ای را که در آن حضور داشت می‌بلعید و طعنه‌های لاریسا ویمز باعث شد او به شخصیتی ایده‌آل برای هدایت ونزدی تبدیل شود. شباهت زیادی میان آن دو وجود داشت و پویایی رابطه‌شان باعث شد هر دو شخصیت پیشرفت کنند. با توجه به اشاره به بازگشت او در فصل سوم، امیدوارم شاهد حضور بیشتر ویمز باشیم.
لیدی گاگا در نقش روزالین راتوود حضور کوتاهی داشت. با اینکه نقش او در خنده‌دارترین قسمت سریال مؤثر و کاملاً با شخصیت سازگار بود اما کوتاهی حضورش ناامیدکننده بود. با این حال انتخاب گاگا برای این نقش منطقی به نظر می‌رسید.
حرفه او چه در موسیقی و چه در بازیگری همواره با عناصری همراه بوده که کاملاً با حال و هوای سریال جور درمی‌آیند. با این حال، شخصیت روزالین هرچند برای جابه‌جایی بدن ونزدی و انید کلیدی بود، اما در کلیت داستان نقش بزرگی ایفا نکرد و به همین دلیل حضور گاگا کمتر از حد انتظار بود.
نجات توسط Thing و افشای گذشته او
وقتی فصل دوم آغاز شد، هرگز تصور نمی‌کردم زامبی خانگی پاگزلی یعنی آیزاک نایت (که پیش‌تر Slurp نامیده می‌شد) به یکی از بزرگ‌ترین آنتاگونیست‌های سریال تبدیل شود. اما نتفلیکس با این چرخش داستانی، گذشته تاریک آیزاک را به خانواده آدامز پیوند زد.
آیزاک یک داوینچی قدرتمند بود که توانایی گرفتن قدرت از هر «Outcast» را داشت. این واقعیت که او ناخواسته قدرت گومز را نیز از بین برده و او را بی‌دفاع کرده بود، تکان‌دهنده بود. او به‌عنوان یک شخصیت سادیست، ردپایی از مرگ و ویرانی به‌جا گذاشت و بخش دوم را پرحادثه کرد.
در حالی که بخش اول بیشتر بر رمز و رازها (مثل کلاغ‌های مرگبار) تمرکز داشت، بخش دوم در برخورد با شروران مستقیم‌تر عمل کرد. این تفاوت حس و حال جذابی به هر بخش داد و تنوعی تازه به سریال افزود. بازگشت مادر تایلر نیز بار احساسی بیشتری به داستان آیزاک داد.
شخصیت Thing بدون شک یکی از ستاره‌های فصل دوم بود. سریال او را تنها یک «دست یاری‌رسان» نشان نداد، بلکه شخصیتی کامل و مستقل تصویر کرد. در نهایت مشخص شد او دست راست آیزاک بوده، اما همان قهرمانی است که جلوی او ایستاد. این اوج‌گیری کاملاً شایسته بود.
از سوی دیگر، من نحوه پرداخت به شخصیت شرور قبلی سریال، مدیر مدرسه با بازی استیو بوشمی، را تحسین می‌کنم. بازی او مرز باریک میان طنزآلود و وحشتناک را به‌خوبی حفظ کرده بود؛ بنابراین، طرح ونزدی برای افشای فسادهای او که با مرگی تصادفی پایان یافت، پایانی شاعرانه برای او بود.
رابطه ونزدی و انید در فصل دوم می‌درخشد
با اینکه سریال پر از روابط عاشقانه است، اما پیوند اصلی آن دوستی است. متأسفانه در بخش اول، انید در حاشیه قرار گرفته بود. خوشبختانه در بخش دوم، او نقش پررنگ‌تری پیدا کرد. آگنس نیز به‌خوبی در گروه دوستان جای گرفت. اینکه انید به او کمک کرد تا خودش را همان‌طور که هست بپذیرد و نیازی به تقلید از ونزدی نداشته باشد، لحظه‌ای دلگرم‌کننده بود. امیدوارم در ادامه بیشتر شاهد این سه نفر باشیم.
برای ادامه این مسیر، ونزدی باید راهی پیدا کند تا انید دوباره به شکل انسانی‌اش بازگردد. افشای اینکه او یک «آلفا» است جالب و تصمیمش برای فدا کردن آینده‌اش به‌خاطر دوستش تأثیرگذار بود. هرچند قابل پیش‌بینی بود، اما همچنان کارکرد خوبی داشت و زمینه‌ساز فصل سوم شد.
فرد آرمیسن در نقش فستر آدامز همچنان خنده‌دارترین شخصیت سریال است. فقط تصور اینکه در فصل سوم او و ونزدی زوج اصلی ماجرا باشند، برایم هیجان‌انگیز است. با آن‌ها در تعقیب ردپای انید، هیچ‌کس نمی‌داند چه ماجراجویی در انتظارشان خواهد بود. امیدوارم ساخت و پخش فصل سوم سریال Wednesday سه سال به طول نکشد.
